کال

(ہمراز احسن)

ساڈھے گھراں وی ویکھے دُھوں، اسمانی چڑھدے

ویہڑے چُلہے بلدے

بدلاں دے تھن بھر دے

ساڈیاں کندھاں نوں وی پائے ہریاں ویلاں جپھے

ساڈے کوٹھے توں وی چوگ پکُھو نوں لبھے

ککھاں نوں ہن کُچھڑ چک کے جتھے پھردی وا ء

اوس میدانی کھیڈن والے بالاں

سیٹی اندر بولن دا ول اوندا سی

اج تے اکھ دے شیشے اتے پتھر ویلے دا پرچھانواں

جاندی وار دی تکنی، کَد ایس امبر وچ تڑیڑاں پا سی

مٹھی اندر آس دی مٹی بُردی جاندی

جَھٹ دی گل اے

ساڈی مُورت پار سمندر جاناں

کیمرے دی اکھ ساڈا “ماس ہنیر” پھرولے

کیہہ دسو گے پار دیو !! ہن ساڈے بارے

آپنے رَج دیاں قبراں اندر سُتے لوکاں نوں