ست پوڑھیاں ۔۔۔ حسین شاھد
ست پوڑھیاں حسین شاہد مَیں عشق دی گَل کرن لگا جے۔ عشق دِیاں گلاں سُن
کہانی
کالی ۔۔۔ راشد جاوید احمد
کالی راشد جاوید احمد 1992 ستمبر دے مہینے اوس نے دنیا اچ پہلا پیر رکھیا
مٹھے چول ۔۔۔ ثمینہ سید
مٹھے چول ثمینہ سید ہر دن رات اچ ڈھلدا اے تے فیر دن ہو جاندا
اک رات ۔۔۔ توقیر چغتائی
اک رات ( توقیر چغتائی ) مینوں پکا یقین اے، اوہ ادھل گئی اے۔
سپ ۔۔۔ صفیہ حیات
سپ صفیہ حیات تایا بخشو سارے محلہ دا تایا سی۔ماواں اوس نوں اپنا پیو
پنشن ۔۔۔ گلزار سنگھ سندھو
پنشن (گلزار سنگھ سندھو ) دلیپ کور نوں اپنے وڈے پتر چرن سنگھ کول آیاں
کرائے دا پیو ۔۔۔ فرزند علی
کرائے دا پیو ( فرزند علی ) اوہ ہر روز اوتھے فٹ پاتھ اتے بیٹھا ای ملدا۔
لمیاں واٹاں ۔۔۔ اقبال خالد
لمیاں واٹاں ( اقبال خالد ) “سر کیمپ والے ساڈی ڈاک روک لیندے نیں۔” میں
مور دے پیر ۔۔۔ راشد جاوید احمد
مور دے پیر راشد جاوید احمد نکے بال نوں موڈھے نال لا کے اوہ ہسپتال
اپنی اپنی اگ دا اپنا اپنا سیک ۔۔۔ کنول مشتاق
. اپنی اپنی اگ دا اپنا اپنا سیک ( کنول مشتاق ) “گلَ تاں بڑی