الماری آلے پھُل ۔۔۔ نادر علی

الماری آلے پُھل

( نادر علی )
اج اِک عجیب سُفنا ڈِٹھا اے۔ چھبا آوندا اے، خاب وِچ اُنجے سوہنا جوں پہلی وار آہیا تے اُنج ای کھچ لگدی اے میرے دِل نوں جوں نِکیاں ہوندیاں لگدی سی۔ مُڑ میں الماری کھولناں تے اِک پیلیاں پھُلاں دا گلدستہ وچوں نکلدا اے۔ پھل بھی چھبے ہار تازگی دیندے نیں میرے دل نوں !
چھبا تے میرایار میری جان سی پر پچھلیاں پنجاہ ورھیاں وچ گھٹ ای کدے سفنے وچ آیا اے۔ مرن نال یاد دا رشتہ تے نہیں ٹٹ جاندا۔ اک اوہدے اینے پچھوں آون دی رمز اے تے دوجی الماری وچوں پھل نکلن دی۔ جد یاری لگی تد تے میں پنڈ سی ہن تے سے انگریزیاں پڑھیاں ولیتاں امریکہ پھریاں۔ امریکہ وچ ایہہ منڈے بازی یا “ہم جنس پرستی”جوں اُردو وچ لکھدے ہن ایہدا بڑا رولا اے ۔ منڈے بازی تے اک شہری کم اے لوکے وچ تے اک کھیڈ ای آہی جاتکاں دی ! وڈے ہو کے لوکیں دُوجے آہریں لگ جاندے آہے۔ کدے کسے عاشق مرد ذات تے ہونا تے یاری ای لوکاں دُوجے آہریں لگ جاندے آہے۔ کدے کسے عاشق مرد ذات تے ہونا تے یاری ای لوکاں کہنا اچرج گل نہ ہے تے نہ کسے سمجھی لوکے وچ کون کسے دا “لونڈا”ہوندا اے ؟
پر چھبے نال تے میں شہر نور پور مدرسے جاندا ساں تے عاشق اوس تے سارا شہر آہیا۔ میرے کول سیکل نہیں سی تے چھبے دے سیکل تے میں لوکے آلے پاہ تائیں آ جانا۔ چھبے مدرسیوں نکلنا تے اک خلقت باہر کھلوتی ہونی۔ حسینا ڈڈُو، سجانا ٹُٹدا تے پھجا لنڈا ، جمعہ حرامدا ، جیرا پہلوان، بجلی پہلوان! اکلے کدے ہوئیے تے اوہناں تھوڑا بُہت راہ بھی ڈکنا۔ نکے ایویں پیا نظیر لا کے تکنا اتے ماہیے گاون “کیوں غصے غصے رہندے او !۔ ساڈے نالوں سیکل چنگا جیہدے اُتے تُسی بہندے او!””باؤ جی گدی پُڑدی تے نہیں ؟” ـ” ایہہ پچھلی سیٹ خالی جے؟”چھبے پچھیوں کیریر اُتروا چھڈیا۔ متاں کوئی زورے نہ آ چڑھے ! چھبے نال یاری نال مینوں تے کوئی شرمندگی نہیں سی پرخبرے ہُن پڑھ پڑھ کے گل میرے دل وچ وڑ گئی اے۔ جے کوئی “منڈے باز”کھلے عام “مُنڈے باز”ہون دا اعلان کرے تے امریکی کہندے ہن Coming out of the clo-set” “(الماری وچوں نکل آونا ! ) کدھرے الماری دے پھل ایس گل دی رمز تے نہیں ! میرے دلے وچ بھی چور آہیا ؟ پر پنجاہ سال چھپیا رہیا اے ؟ کوئی رمز سفنے وچ گجھی ہے ضرور۔
پہلی واری ویکھ کے میں بھی انجیں عاشق ہویا جوں ساراشہر سی۔ وڈی کوٹھی آلے شہانے تے اکثر لہور رہندے آہے پر رحمت شاہ جی چھبے دے والد بیمار ہوئے تے نُور پورمُڑ آئے ۔ اک رنگ چٹا دوجے نقش سوہنے شہانیاں ہار مڑ سکھلاتے بانکا۔ گل بھی اوس عجب بے پرواہی نال کرنی۔ سینس آلے ماسٹر پُچھیا ، “اج کون کون کاپی نہیں لے کے آیا؟”تے چھبا اُٹھ کے باہر ٹر پیا۔ “شاہ جی آپ کدھر جا رہے ہیں بغیر اجازت لئے؟” “بیٹھ جائیں !”ماسٹر انور نے غصے نال نہیں ہس کے کہیا۔ ماسٹر انور بھی “منڈیاں “بارے مشکُوک بندہ سی !”آپ نکالیں گے نہیں ؟”چھبے آکھیا۔ “کڈھناں ! کڈھناں !”ماسٹر انور ہس کے کہیا تے ساری کلاس ہس پئی۔ ایہہ “کڈھن ” “نکالن”دی تکرار دے اساڈی جماعتے دو مطلب ہوندے آہے۔
میرے کول کہانیاں آلیاں ڈھیر کتاباں آہیاں ۔ چھبے کتاب منگی تے میرے پیر زویں تے نہ لگن ۔ سیدے نوں دسیا اوس کہیا، “مینوں تینوں تریہہ روپئیے دیاں گا۔ پُچھ سو کیہڑی کتاب اوہنوں چنگی لگدی اے!”سیدے کول رج پیسے ہونے ! اک دن سیدے مینوں پچھے سیٹ تے بُلایا، “آتینوں اک چیز وکھاں”میں پچھے گیا تے اوس کن وچ دسیا پئی چھبے دی چڈی پاٹی اے تے وچوں چٹا بدن سہی پیا ہوندا اے ! جے چھبے نال یاری نہ ہوندی تے خبرے میرے لئی بھی ایہہ درشن ودھیرا ہوندا۔ “اوس جان بجھ کے پاڑی اے کہ کسے ہور نے پاٹ دتی اے!”تے سیدا زور نال ہسیا۔ چھبا انج تے بے پرواہ آپنے دھیان رہندا سی پا ہاسا سُن کے مڑیا ، “کیہ گل اے سیدیا؟”اوس پچھیا۔ ـ”تیری چڈی پاٹی اے چھبے پاٹی تھاں اگے کر کے ساری جماعت دے ساہمنے ننگا ہو وکھایا۔ فر ڈیسک وجایا تے گاویاں “جد کڈھ کے ساہمنے کیتا تے چیکاں گئیاں ! جگیا! جگیا!”سیدے دی ماں مر گئی اُٹھ بھجیا۔ سیدا تے بہانا لبھدا سی اُٹھ کے لڑن نوں آیا پر چھبا انجھک سی اوس فُٹا ماریا تے سیدے دا سر پاٹ گیا۔ تھرتھلی پے گئی۔ ادھی چھٹی بھی مُک گئی۔ ماسٹر ہوری آئے تے سیدا لہولہان سی۔ “کیا ہوا ہے؟”ہیڈ ماسٹر صاحب غصے نال بولے۔ “سر پیر تلک گیا سی ڈیسک پر سر لگا ہے۔”سیدا آپ بول پیا۔ “میں فٹا ماریا سی!”چھبا بے پرواہ آپ وک پیا۔ ہیڈ ماسٹر صاب دفتر بلا کے لے گئے چھبے نوں ۔ چھبا ہسدا نکلیا۔ میں پُچھیا تے کہن لگا “چوہدری ایہہ ہیڈ ماسٹر بھی مشکوک اے ! بچ کے رہویں ! کدھرے ہسٹری پڑھن ایہدے گھر نہ ٹُر جائیں !””بکواس نہ کر اوہ تیرے دادے دی عمر دے نیں!”میں غصے نال کہیا۔ “میرا دادا تے اجے مُڑے تاڑدا اے!”ایہہ آپنے آپ نوں گاہل کڈھن بھی عجب گانڈو داء اے ! اک گاہل آپنے آپ نوں کڈھ لوؤ تے دنیا پئے پُنو!”
پریاری گُوڑھی ہو گئی۔ ایتوار دا وچھوڑا بھی چنگا نہیں سی لگدا پر کوئی گل نفس آلی آہی کوئی نہ ! سگوں چھیویں توں داہویں اصلوں وڈی شوہ جوانی ، مینوں ساری جوانی بھُل گئی۔ اک چھبا آہر آیا جیون دا! مُنڈیاں چھیڑنا۔اسانوں “کبوتری کبوتر”سدنا۔پر کیہنوں پرواہ سی ! میں ہن چج نال کپڑا پانا۔ چج نال پڑھنا۔ اٹھویں دسویں وظیفے لئے۔ پنڈ آلیاں نوں کرکٹ دیگت تے ہائیں مائیں نہیں آوندی میں ایہہ کجھ سکھ لیا۔ مانیٹر کر کے ٹیم وچ بھی آگیا۔ چھبے اکلے کول چٹی پتلون سی اوس مینوں بھی اک سوا دتی۔ اک خیال کدے ضرور آونا ایہہ سارے مشوق سکھلے کیوں سن ؟ بلونت سنگھ رجسٹرار صاحب دا پُتر۔ کُلدیپ سنگھ مجسٹریٹ صاب دا۔ مسعود خان افسر مال تے چھبا وڈی کوٹھی آلا شہانا۔
پر مردیاں چھبے چر نہ لایا۔ مویا ٹانگے ہیٹھ آ کے۔ میں اگے بیٹھا ساں ۔ میں باہر ال ڈٹھا تے چھبا پہئیے تھلے ! پائیدان لگا پہیہ اُتوں لنگھ گیا۔ تھاں تے دم دے گیا چھبا ! پر مردے سال اوس ویس وٹا لیا۔ اک اوپرا چھبا سُتا پیا یس ! جیوندے موئے دا بھی فرق ہوسی۔ مرنا تےاوس کدے ڈٹھا نہیں سی۔ مرنااوہنوں آوندا نہ ہوسی !
پر وڈاکوئی ڈکا راہ وچ موت نالوں بھی وڈا آہیا۔ وڈی کوٹھی اینیاں کاراں آہیاں کہ میں پیدل اوتھے اوپر ہو گیا۔ چھبا وڈی کوٹھی آلا کر کے تے مشوق نہیں سی ؟ سارا ٹبر اوہدا میرے گلے لگ کے رووے تے مینوں رونا نہ آوے ! یا اللہ ! ایہہ کیہ ہویا؟کوئی اڑیکا آہیا۔
اج پنجاہاں ورھیاں بعد “الماری وچوں”اوہ نکلیا اے کہ میں ؟ کہ پھُل یاد گیری دا “ایویں گئی وہا! کوئی دم یاد نہ کیتا!”

Read more from Nadir Ali

Read more Punjabi Stories