نظم ۔۔۔ امرتا پریتم
نظم
امرتا پریتم
میری جِیبھ تےـــــ تیرا لُون اے
تیرا ناںــــــ میرے باپ دے ہوٹھاں تے
تے میرے ایس بُت وچ میرے باپ دا خُون اے!
میں کویں بولاں!
میرے بولن توں پہلاں بول پیندا اے تیرا اَن
کجھ کُو بول سن،پر اسیں ان دے کِیڑے
تے اَن بھار ہیٹھاں ــــ اوہ د بے گئے ہن
اَن داتا !
کامے ماں باپ دتےکامے نیں جم ، کامے دا کم ہے صرف کم
باقی وی تاں کم کردے ایہو ہی چم
اوہ وی اک کم اے ایہ وی اک کم
اَن داتا !
میں چم دی گُڈی،کھیڈ لے، کھڈا لَے
تیرے ساہویں کھڑی ہاں ایہ،ایہ ورتن دی شے،جویں چاہیں ورت لے!
اُگیہاں،پِسی ہاں،گُجھی ہاں،وِلی ہاں
تے اج تتّے توے اُتے جِویں چاہیں پرت لَے!
میں بُرکی توں ودھ کُجھ نہیں جیویں چاہیں نگل لے!
تے تُوں لاوے توں ودھ کُجھ نہیں،جِنا چاہیں پگھل لے!
لاوے وچ لپیٹ لے!قدماں تے کھڑی ہاں بانہواں وچ سمیٹ لے!
چُم لے،چٹ لے،تے پھیر رہن کھوہندا اوہدا وی کُجھ وٹ لے!
اَن داتا !
میری زبان تے انکار؟ ایہ کویں ہو سکدائے!
۔۔۔۔ہاں۔۔۔پیار۔۔۔ایہ تیرے مطلب دی شے نہیں۔۔۔۔
…………………….