مُشک بُور ۔۔۔ ڈاکٹر شہلا نگار

مُشک بُور

ڈاکٹر شہلا نگار

تھکے ُٹٹے جُسے نال گھر وڑیا تے اینا بے ہمتا سی کےسیدھا اپنے بستر تے ڈگ گیا ذرا کُو سرت سنبھالی تے اوہنوں اپنے آپ کولوں بُساندھ جہی آن لگ گئیاوہنے سوچیا سارے دن دے کم پچھوں انج ای ہوندا نہان دی حالے ہمت نہیں سی۔

نکے منڈے گھر کُڑی جمی سی تے اوہدا کمرانال ای سی لنگھدےوڑدے کچین جہی ورگی ہواڑ آندی نکے ہوندے بے جی ہوری آکھدی ہوندی سی چھلے والے گھر نہیں جائی دا،جدوں کاکی جمی تے سدھا میرے ہتھ وچ دے دیتی گئی اذان دین لئی, گِلا گِلا نرم گوشت دا لال جہیالوتھڑا لگ رئی سی کا کی اُتوں گرمیاں دے دیہاڑے جمیا بال سانبھنا وی اوکھا ای ہوندا، سردیاں وچ تے فیر کوئی کنبل تے اُن والے کپڑیاں نال ڈھکیا جاندا اے،میری گھرآلی دا منہ کُجھ لٹکیا ہوئیا ای سی کڑی دا جمنااوہنوں کوئی خشی نہیں سی ہوئی.ایہ نہیں سی کہ اوہدے گھر پوترے دی گھاٹ سی میرے وڈے منڈے دے ,ماشا اللہ دو منڈے سی پر او ہ چاہندی سی نکی نونہ گھر وی پہلا منڈا ای جمے زنانی ذات ہو کے وی کڑی دے جمن تے مسوسا جیا ہونا ساڈے سماج وچ کوئی نویں گل نہیں اے،ساری دیہاڑی کم توں بعد گھر وڑدیاں ہانڈی پکن دی مُشک جدوں جی آیاں نوں آکھدی تے بھکھ ہور ودھ جاندی ہوندی سی اوہنوں مُشک توں پتا لگ جاندا سی کہ اج کیہ پکا اوہ آپ ای دس دیندا گھر آلی نوں جو وی پکیا ہوندا پر کدی اوہدا ٹیوا غلط وی ہو جاندا پر اُس دن اوہنوں آوازاری جہی ہوندی……. سوچ نال کیہ.کُجھ ہو جاندا۔

کئی ورھیاں توں اوہدے گھر رحمتے صفائی دا کم کر دی آرہی جھاڑو لاندیاں اوہنے جتھوں لنگھنا اوتھوں اوتھوں اوہدے جُسے وچوں پھٹدی مُشک کھلر دی جانی تے اوہنے کئی وار اَک کے کہہ وی دینا رحمتے بی بی کدی نہا وی لئی دا….

تے رحمتے بی بی اپنے پیلے دند وکھا کے کہنا حالے پرسوں نہا کے کپڑے بدلے سی..کیہ کریے صفائی کردے آپ گندیاں ہو ای جائی دا

میں اوہدی گل سن کے سوچی پے گیا

اج سویرے دا سن لو دفتر جان لگیا راہ وچ جدوں ٹریفک جام ہوئی تے اوہدے اگے اگے کوڑے والا ٹرک لگ گیا اوہدے وچوں جو بو آل دوالے کھلر رہیسی لوکاں دا ساہ لینا اوکھا ہو گیا سی اُتوں کوڑے دے ڈھیر وچوں گند اُڈ اُڈ سڑک نوں ہورگندا کر رہیا سی,میں نک تے کپڑا رکھ کے اُتے ہتھ گھٹ کے رکھ لیا ساہ وی روکیا پر کوئی فا ئدا نہ ہویا ٹرک دے لنگھ جان تے وی بو جویں گڈی دے وچ وڑآئی سی, گڈی وچ رکھیا ائیر فریشنر وی مُک چکیا سی۔

گھروں نکلدیاں جو اوہدا فریش موڈ سی گند والے ٹرک دی بو نال خراب ہو چکیا سی۔

میرے سنگھن دی حس عام لوکاں نالوں ودھ اے نکے ہوندیاں وی بے جی ہوری جے کوئی سالن آٹا خراب صیحح دا پتا لوانا ہونا تے آکھنا رمیز نوں سنگھا لو او دس دے گا میرے نکے ویر نوں تے کئی وار کھا کے وی نہ پتا لگنا ک ایہ سالن بُڑ کیا ہویااے.میرے سنگھن دی تیز حس توں کئی پواڑے وی پے جاندے سن مینوں اوجڑی دی مُشک جدوں پکدی تے حدوں ودھ تنگ کر جاندی تے اوس دیہاڑ میں گھر توں باہر تھڑے تے بیٹھ جانا بے جی ہوراں سمجھاونا تے با ؤجی ہوراں کئی کُجھ سنا وی دینا پر میں کیہ کردا میرے وس کیہ؟

کئی وار انج ہوندا کوئی گل کر رہیا ہوندا تے مینوں اوہدے منہ وچوں اینی بُری ہواڑ آندی کہ مینوں اپنے نک تے ہتھ رکھنا پیندا۔

کل دی گل دفتر جدوں مالک میرے کول کھلو کے دفتری رونے رو رہیاسی تے اوہدے منہ وچوں آندی گندےآنڈے ورگی ہواڑ نے میرا کھلونا اوکھا کر دتا مجبوری دا ماریا میں ہتھ اپنے منہ تے وی نہیں رکھ سکدا پیا سی

مینوں کئی وار وہم ہوندا کدھرے ایہ بو میرے اپنے منہ وچوں تے نہیں آندی؟ میں ہتھ اُتے اپنا ساہ لے لے سنگھدا

سویر توں رات تائیں کنیاں چنگیاں مندیاں مُشکاں دا سامنا ہوندا … میں سوچدا مُشک دا وی بھیت ضرور ہے اسیں جانو نہیں …ایس بھیتنوں میں کئی وار بھالن دا آہر وی کیتا پر کسے سٹے تے نہیں اپڑ سکیا۔

گھر توں دفتر تے دفتر توں گھرآندیاں جا ندیاں ون سونیاں مُشکاں۔

سڑک تے چلدی ہر سواری دے وچوں نکلدے دُھوں دی مُشک وی اک دوجے توں وکھ۔

پھل لین کھلوو یا ں سبزی سبھ وچوں وکھو وکھ مُشکاں بندآ اکھاں تے پٹی بنھ کے وی دس سکدا کہ ایہخربوزے دی خشبو کہ سیب دی ایہ پودنا کہ دھنیا ،پھل، سبزیاں وانگ پُھلاں دی خشبو اک دوجے نال نہیں رلدی رب نے بندیاں اُتے اپنیاں بےحسابیاں رحمتاں کیتیاں تے اک وڈی رحمت تے عطا پچھان …

رب جویں کائنات دیاں دوجیاں شیواں بنائیاں پچھان دتی چنگی مندی مُشک وی ایویں ای ہونی اک دے ہون نال دوجے دی پچھان جویں دن رات خشی غم جویں بدی بنا نیکی دی پچھان نہیں جویں جنے کوڑا نہ کھادا ہوئے مِٹھےدا پورا سواد نہیں سمجھ سکدا فیر بو نہ ہوئے تے خشبو دی سیہان کیہ ؟میں آپے شدائیاں وانگ سوچی پئی رہندا .. کجھ دیہاڑ پہلے جو بو خشبو دی وارتا ہوئی میرے نال او وی سن لو!

میں تے میرا جگری یار سینما ٹر گئے ٹکٹ لین لئی لمی لین لگی ہوئی سی تے اوس لین وچ کھلون لئی جتھے ویلا لگنا سی تے اوتھے سہنتا دی وی لوڑ سی اُس بو لئی جو اُتھے آ رہیسی تے ایویں لگدا سی لین کسے گٹر کنڈے بنائی ہووے یا سانوں کسے روڑی دے وچ کھلار دتا ہو وے یا ں فیر کوئی ایہو جئی کند جتھے بے حسابا لوکاں ………..

جویں تویں ویلا لنگھا ٹکٹ لے کے سینما ہال آوڑے تے اچن چیت کسے سوانی دے مہنگے پرفیوم دی مست خشبو نے اُس اذیت دے اثر وچوں باہر کڈھ دتاجو لاینوچ لگیا ہوئی سی۔

فلم چلدی رہی تے نال نال ون سونیاں مُشکاں وی..کدی گرم سموسے تے کدی مکئی دے پُھلے اپنی ہواڑ بدو بدی نک وچ وڑ سد مار دی سی میں وی ہے جے… اپنی خشبو اپنی پچھان اپنے آپ نوں سیہان دا راہ وی…

گھر آندیاں ای گھر آلی نے خبر سنائی کہ اوہدی اماں ہسپتال۔۔۔۔ اسیں ہنے جانا میں کہیا وی بھلیے لوکے کویل ہوگئی کل ٹر جاندے پر مجال جو ٹلن دا ناں لیا نال لے جا کے چھڈیا اوکھے سوکھے نبھا نی پیندی …

ہسپتال اپڑکے گھر آلی تے ماں دے دوالے ہو گئی تے میں ہسپتال وچوں آندی دوائیاں تے فرنیل دی مُشک دا شکار ہو گیا

ہسپتال وچوں جہڑی مُشک آندی اوہدے وچ میرا ساہ لینا اوکھا ہو گیا ہورے ایہ سبھ کویں ساہ لیندے؟فیر میں آپ ای سمجھ گیا ایہناں دا حال مچھیر یاں دی نونہ والا ای…..

نونہ دا سوچدیاں ای مینوں وڈے پتر دا ویاہ چیتے آ گیا تے نال ای اوہناں دا او ہ کمرا جنہوں لاڑے ووہٹی دے لئی بڑی ریجھ نال سجایا گیا سی تے میرے لکھ نہ کرن تے وی مینوں وکھان لئی دھرو کے لے گئے مینوں اندروں اندری شرم جہی آرہی سی ہورے کیوں؟کمرے وچ پھلاں نال مدھ مست خشبو آرئی سی جو روح دے اندر جاندی لگدی سی .ووہٹی دے کمرے وچوں جو خشبو پہلے دیہاڑ آندی دوجے نہیں تے فیر کدی وی نہیں۔

ویاہ دی پہلی ورھے گنڈھ تے پتر نے کمرے نوں ایویں ای سجایا سی اپنا کمراسبھ کجھ اوویں ای سی مینوں وی وکھایا پر مینوں اوہ مُشک نہ آئی جو ووہٹی آلے کمرے وچوں آوندی….

میں کہڑے خیالاں وچ سی کہ گھر آلی دے رون پٹن دی اَواز نے مینوں آپنے ول کھچیا…سس ہوری پوری ہو گئیاں

سن تے جے سوچیا جائے تے سس ہوراں نے پوریاں ہونا ای سی۔

85ورھے تھوڑے تے نہیں؟ہن تے او ہ اپنی اولاد نوں وی صحیح طرحاں نہیں سیہاندیاں سن اکھوں گھٹ تے کنوں گھٹ کھانا گھٹ تے ہلنا گھٹ سبھ کجھ ای تے گھٹ گیا سی …..وڈا جوائی ہون کر کے اوہناں دے آخری سفر دا سارا رکھ ٹک میں ای کر رہیا ساں۔

کفن نہاون والی چوکی تے بالٹیاں نم دے پتے روں پھل تے جنازا لے جان والی منجی کالی کلمے والی چادر سبھ میں ای لے کے آیا سی۔

میری گھر والی ماں نوں آپ آخری نہاون کرا رہی سی جدوں نہوا چکی نسدی نسدی باہر آئی تے آ کے مینوں کہن لگی تسیں مُشک بور لیاونا بھل گئے او …..ماں جی دی اخیری مُشک

اک دم جویں سارے پاسے شور پے گیا اخیری مُشک اخیری مُشک جنہوں سارا جہان سُنگھداتے اوہ آپ نہیں …..اوہدی مشک ……..

مُشک نوں سیہان لیا سی۔۔۔۔۔