لال بتی ۔۔۔ اعجاز

لال بتی

(اعجاز)

ینکوئٹ حال دے نال والے کیفے ٹیریا وچ ٹھیک شامیں ست وجے اپڑ جانا تسیں! میں اپنی دوست پریت نال ضرور آواں گی۔ اوہ تہانوں ملن دی بڑی چاہ رکھدی اے، اوہ اک تھیسز لکھ رہی اے اوہناں لوکاں بارے جیہڑے چرکے پنڈاں نوں چھڈ چھڈا کے آن شہراں وچ آباد ہوئے نیں ۔میں اوہنوں تہاڈے بارے دس کے پھس گئی آں! اوہ واہوا دناں توں میرے مگر پئی ہوئی اے۔ اکھے میں اوہناں نوں ضرور ملنا چاہنی آں۔ اونتری نت میری جان وڈھ کھاندی اے تے میں کوئی نا کوئی بہانا لاکے گل کل تے پا دینی آں۔ بڑی کمینی ایں اوہ!جدوں کسے گل تے اڑ جاوے تے فر اوہنوں پورا کرن تیکر ہر واہ لاچھڈ دی اے۔بھاویں اوہنوں نقصان کیوں نہ اٹھانا پئے۔ خورے ون پونے سنجیدہ تے انوکھے کم کرن وچ اوہنوں کیہ سواد آوندا اے۔ تناں تھاواں توں اگے طلاق یافتہ اے۔ اکھے میں مرداں دی سائیکی نوں سٹڈی کر رہی آں! بندہ پچھے سواہ سٹڈی کرنا ایں توں !ایہہ تے کمینے لوکاں دا چج اے اک نال لائی تے سو نوں ودھائی۔ مینوں پہلے پہل ایس رولے چوں صرف پچھتاوے حرص تے ہوس دی بو آوندی سی۔ ایسے لئی میں اکثر آکھدی ہوندی ساں ۔بئی آپاں تاں ایس عشق دے رولے توں دور ای چنگے۔ بھلا ایہہ وی کوئی محبت ہوئی تسیں تے کردے او‘ اگلے دا پتہ نہیں ! اسیں مشرقی عاشق وی نا بس نرے چھپڑ دے ڈڈو آں۔ ساڈے ساریاں دے موہ دی کہانی وی عجیب اے۔ ساڈی پریم کتھا اکھاں توں شروع ہوندی اے تے ہونٹھاں تک آن توں پہلاں ای پگ جاندی اے تے فیر باقی ساری عمر اسیں کوسدے رہنے آں اپنے لیکھاں نوں۔ انج ہوجاندا نا فر تے سبھ کجھ ساڈے حق وچ سی۔ نہیں ایسراں نہیں اوسراں‘ اِنج نہیں اُنج۔۔۔۔ 
ویسے بندے نوں کوئی وی اجیہا کم نہیں کرنا چاہیدا جیہنوں کرن پچھوں پچھتا نا پوے۔ تسیں پہلاں ای سوچ وچار کے پیر پٹو ‘ چنگی طرحاں چانچ پڑتال کرو اگلے دی کہ جیہنوں تسیں پیار کردے او اوہ وی تہانوں چاہندا اے کہ نہیں۔ اوہدا کیہو جیہے لوکاں نال بہن اُٹھن ایں۔ اوہدا تہاڈے نال رویہ 
کنج دا اے۔ 
افسوس ساڈے ایتھے عاشقاں دا کنسیپٹ ای ہور اے۔ایہناں دے فلسفے مطابق ایہہ جیہنوں چاہندے نیں اوہدے نال ایہناں دا ویاہ وی ضروری اے۔ بئی ہر کڑی منڈے دے رشتے دا انجام ویاہ اِی نہیں ہوندا ۔کیہ دوست بن کے زندگی نہیں گزاری جا سکدی۔ قسمے میری زندگی وچ تسیں پہلے تے واحد اوہ مرد او‘ جیہناں نال میں ہر گل فری ہینڈ تے فرینکلی کر لینی آں۔ تہاڈی میرے نزدیک آن دی مین وجہ تہاڈا سبھاء، تہاڈیاں گلاں‘ تہاڈے وچار ‘تے تہاڈی چو ا ئس اے۔ تسیں عام لوکاں وانگ نہیں سوچدے، نہ ای اوہناں وانگ لالچی تے حرصی او۔ 
تہاڈے وچ اناء وی اے تے پختہ ارادی قوت وی۔ ایسے وجہوں تے جدوں وی ٹائم ملدا اے میں تہانوں ملن لئی آپ تہاڈے آفس آجاندی آں۔ تہانوں پتا ای اے اجکل میرے باس انگلینڈ توں آئے ہوئے نیں۔ کمپنی کافی لاس وچ جارہی اے۔ دیر تک میٹنگز اَتے چوکھا کم کرنا پئے رہیا اے اج کل۔ جنی محنت سانوں پہلاں اک ہفتے وچ کرنی پیندی سی ہن اونی اک دن وچ کرنی پیندی اے۔ رب جان دا اے سر کھُرکن دی ویہل نہیں ۔ کم چھڈ وی نہیں سکدے، کہ ایس توں اچھا کدھرے لبھنا نہیں۔ نالے اپنے چنگے دناں وچ ایسے ای فرم نیں سانوں فلیٹ‘ کار، اضافی الاؤنسزتے میڈیکل جیہاں انمول سہولتاں دتیاں تے ہن اوہدے تے مندے دن آئے نے تے اسیں کیوں اکھاں پھیر لیے اوہتوں۔ سانوں ہر صورت وچ اوہدا ساتھ نبھانا چاہیدا اے۔ کیونجو ساڈے مندے حالاں وچ سانوں سہارا دین والی وی ایہہ کمپنی ای سی۔ 
کمال کردے او، تسیں وی۔۔۔پل وچ اینا خرچا چھڈیا اے۔ ایہہ کیک کس خشی وچ۔۔ ۔ اوہو۔۔۔ تہانوں پتہ نہیں میں اک ورھے دے گزر جان تے حیاتی چوں اک ہور سال مکن نوں سیلی بریٹ نہیں کردی۔ایہہ سالگرہ وغیرہ تے امیر لوکاں دے چونچلے ہن ۔اسیں مڈل کلاس دے لوک کیوں اجیہے جھکڑاں وچ پئیے۔ایہہ نری فضول خرچی اے ایس توں ودھ ہور کجھ نہیں ایہہ وی ساڈے اپنے ہتھ وس اے بئی اسیں جناں چاہیے اپنا خرچ ودھا لیے تے جناں چاہے گھٹا لیے۔۔۔ چلو جے تسیں ہن منگوا ای لیا اے تے فر کٹ وی لینے آں ایہنوں ہاہاہاہاہاہاہا۔۔۔ 
لگدا اوہ اج نہیں آئے گی! اوہ اپنے آپ نال ای جھگڑدا اے۔ ہو سکدا اے کم دا برڈن ہووئے اجے دفتروں ای نہ نکلی ہووئے۔پر آپ ای تے اوہنے مینوں آکھیا سی تسیں ٹھیک ست وجے اپڑ جانا بینکوئٹ حال دے نال والے کیفے ٹیریا چ نیڑلے کیفے ٹیریا وچ میں اپنی دوست پریت نال آواں گی۔ تہانوں ملن کان! پر ہن تے رات دے دس وج گئے نیں ہن تک تے اوہنوں آ جانا چاہیدا سی۔ کیوں نا اوہنوں فون کرکے پتا کیتا جاوے۔ اوہ فٹا فٹ پاؤچ چوں موبائل کڈھدا اے۔ 
ایس توں پہلاں کہ اوہ نمبر ڈائل کردا رب سببی اوہنوں اوہدی ای کال آگئی! جیہدی اوہنوں اُڈیک سی ’’ہیلو۔۔۔۔‘‘ 
’’کامران میں اقصیٰ بول رہی آں!‘‘ 
’’توں اجے تک آئی نہیں میری جان‘‘ 
’’سوری یار میں اج نہیں آسکاں گی۔ اچانک انگلینڈ توں کجھ کسٹمر ساڈے ایتھے دورے تے آئے نیں۔ میں ایس ویلے اوہناں دے نال ای آں۔ پریت نوں میں فرکل دا آکھ دتا اے۔ کل نوں آپاں ضرورملاں گے ہر صورت وچ جومرضی ہو جاوے۔پر اج لئی سوری۔۔۔۔ ۔۔او کے۔‘‘ 
اوہ مونہہ وچ بڑبڑاندا موبائل نوں مڑ پاؤچ وچ پاندا ہویا بیرے نوں اپنے ول آن دا اشارا کردا اے۔ 
’’جی صاب جی۔۔۔‘‘ 
’’ اک کپ کافی ۔۔۔ذرا لائٹ جیہی‘‘ 
’’ok سر۔۔۔میں ہنے لے کے آیا‘‘ 
’’سربس اینا ای کہ ہور کجھ وی ‘‘اوس بیرے نے اوہتوں پچھیا! 
’’بس اینا ای کافی اے۔ ‘‘ 
اوہ ایہہ آکھ کے اپنا دھیان کسے ہور پاسے لان دا جتن کردا اے۔ ساہویں ٹی وی تے چل رہی فلم اوہدی توجہ دا مرکز بن دی اے۔ اک موٹی تازی عورت محلے دی کسے سمارٹ جیہی سوانی نال جھگڑ رہی اے۔ ’’منحوس عورت نا ہو تو۔۔۔ تمہارے مونہہ میں خاک۔۔۔۔ بھلا میری بیٹی کیوں طلاق لے گی۔ وہ تو اپنے گھر میں ہشاش بشاش بس رہی ہے۔ اس کا خاوند اتنا خیال رکھتا ہے اُس کا۔ اوپر سے ساس سسر اتنے اچھے ہیں۔ بئی وہ کیوں لے گی طلاق۔ تمہاری نرگس خواہشمند ہوگی اس منصب پہ فائز ہونے کو‘ احمق کہیں کی۔۔۔نامعقول عورت۔۔۔۔‘‘ 
اوہنوں یک دم انج لگا جیویں اوہدے سر وچ کسے نے زوردی وٹا دے ماریا ہووئے۔تے اوہدے سر وچوں خون دے فوارے چھٹ رہے ہون۔ 
’’نہ بیٹا۔۔۔ طلاق ایس مسئلے دا حل نہیں۔ توں پڑھیا لکھیا ایں۔ تھوڑا سوچ وچار کے پیر چک۔ گھر وسایاں ای وسدے نیں۔ میں من دا توں اپنی جگہ ٹھیک ایں۔ پر انج تے نہیں نبھنی تہاڈے دوہاں چوں اک نوں تے لفناں ای پوے گا۔ تہانوں انج نکیاں نکیاں چھوٹیاں چھوٹیاں گلاں تے نہیں لڑنا چاہیدا۔‘‘ 
ایس توں پہلاں کہ کافی لین گیا منڈا پرتدا اوہدے سسر دے وچار اوہدے اگے ہک تان کے کھلوگئے۔ ’’میں من دا ساڈی کڑی کجھ ناسمجھ اے۔ ذرا کاہلی طبیعت دی اے۔ پر دل دی ماڑی نہیں۔ میرا پت ٹھرہمے نا ل سوچ ذرا۔۔۔ میرے جڑے ہتھاں ول ویکھ۔ میں جدوں تینوں دھی دتی سی۔ میں تے اودوں ای تیرے ساہویں متھا ٹیک دتا سی۔ بئی جیہنے کسے نوں اپنے جگر دا ٹوٹا دے دتا، مگر پچھے کیہ رہ گیا۔ تینوں پتا ای اے میری تے جند جان ای اوس وچ اے۔میرا کیہڑے ہور چار پنج ہے نیں۔ ایہہ اکو اک تاں ہے۔۔۔۔‘‘ 
اپنے اِی گھر دی حالت نال جدوں اوہدا سامنا ہویاتے پھاوا جیہا ہوگیا۔اینے چر وچ منڈا کافی لے کے ٹیبل تے آگیا۔ 
’’لوو صاب تہاڈی کافی‘‘ اوہ ٹیبل تے ٹرے رکھدیاں ہویا بولیا 
’’شرافت دی وی کوئی حد ہوندی اے۔ تینوں کدوں دا آڈر دتا ہویا اے۔ ہن آگیا ایں ادھے گھنٹے پچھوں۔۔۔ لوو صاحب کافی۔ انج کم نہیں چلدے میرا چن۔ دنیا بوہت فاسٹ ہوگئی اے۔ جنی دیر وچ توں کافی لے کے بوہڑیا ایں۔اینے چر وچ اگلے اک ڈرون حملہ کر کے اگلے لئی تیار بیٹھے ہوندے نیں۔‘‘ 
’’سوری صاحب۔۔۔۔تھوڑی دیر ہوگئی۔ تہانوں پتا ای اے اَج کل گیس دی لود شیڈنگ۔۔۔۔‘‘ 
ایس توں پہلاں کہ اوہ اپنی گل پوری کردا ۔اوہنوں ہور تپ چڑھ گئی۔ 
’’کیہ لوڈشیڈنگ۔۔۔تسیں اوہدا کوئی آلٹرنیٹو رکھ لوو۔ کاروبا رانج نہیں چلدے۔ گل گل تے سرکار نوں طعنے دینا عقل مندی نہیں۔ پہلاں ووٹ دین لگیاں ویکھیا کرو کہ جیہنوں چنن لگے آں۔ اوہ ایس لائق وی ہے کہ اوہنوں چنیا جاوے۔‘‘ 
’’صاحب جی!کیوں کسے ہور دا غصا وچارے بال تے کڈھی جاندے او۔‘‘ اک بھارے جیہے وجود والا بھائی ذرا گرما گرمی ویکھ کے کاؤنٹر توں سدھا اوہناں ول ای آگیا‘‘ 
’’چیمہ صاحب! ایہہ باؤ ہوریں ایویں میرے تے تپے ہوئے نیں۔ میں دسیا وی اے کہ لوڈ شیڈنگ وجہوں ذرا کویل ہوگئی۔ پر۔۔۔۔‘‘ 
’’صاب جی! ایس وچ بال دا تے کوئی قصور نہیں ۔‘‘اوہ بھارے وجود والا بھائی بولیا
’’ایہدا تے قصور ای کوئی نہیں جناب ! دوشی تے میں واں جیہڑا اج ایس کیفے ٹیریا وچ آوڑیا۔ورنہ ایدھر نوں مونہہ کون کردا اے۔‘‘ 
’’اسیں تہانوں کیہڑا چٹھی گھلی سی کہ ہنے ایتھے اپڑو،ایتھے ارجنٹ تہاڈی بڑی لوڑاے ۔تسیں اپنی لوڑ نوں ای آ ئے او جی ‘‘ 
’’ویکھو تسیں حدوں ودھ رہے او۔۔۔ ‘‘ 
’’ کیہڑیاں حداں اوئے۔۔۔ جیہڑیاں توں توڑ رہیا ایں۔ تیرے نال پیار نال گل کررہے آں تے توں اگوں ہور دی ہور ای سنائی جارہیا ایں۔ اکھے ورنہ ایدھر کون مونہہ کردا اے۔ چل دفعہ ہو جا ایتھوں سانوں تیرے جیہے گاہکاں دی لوڑ ای نہیں ۔‘‘ 
’’توں میرے توں چپیڑاں نہ کھا بہیں ۔‘‘اوہنوں وٹ چڑھیا 
’’ایڈا توں ناڈو خاں۔۔۔ ہتھ تے لا کھاں۔۔۔۔‘‘ مسئلہ ہور گرما گرمی دی شکل اختیار کرن والا سی۔ پئی نالدے ٹیبل توں تن جنے اُٹھے اک نے اوہنوں تے دوجے اوس بھارے جیہے بندے نوں اپنیاں باہواں دے کلاوے وچ لے کے سائیڈ تے کرن دی کوشش کیتی۔ اوہناں چوں اک بول ای پیا 
’’چھڈو بھرا جی لڑائی وچ کیہہ رکھیا اے ‘‘ 
’’ چھڈ یارمیں ویکھ تاں لاں ایہنوں وڈے ناڈو نوں ایہہ کیویں ہتھ لاوندا اے مینوں ‘‘بھارے وجود 
والا بھڑکیا
’’میں تیریاں ناساں وی بھن دینیاں نیں توں چپیڑاں دی گل کردا ایں ۔‘‘ اوہ فرگرجیا 
’’او جان وی دیو سر جی! تسیں تے کسے پڑھے لکھے خاندان دے لگدے او۔ تہانوں لڑائی زیب نہیں دیندی۔‘‘ اوہناں تناں جنیاں چوں اک نے اوہنوں صلاح دتی 
خیر جیویں کیویں اوہ اوتھوں جان چھڑا کے نکلیا! اگلے کجھ پلاں تائیں اوہ بینکوئٹ حال والے موڑ تے سی۔ جتھے ٹریفک دا واہوا رش سی اوہ وی سگنل تے لال بتی بلدی ویکھ کے کھلو گیا ۔اوتھے ای اک آواز اوہدے کنیں پئی جیہڑی نال والی کار وچ وج رہے غلام علی دے سونگ دی سی: 
’’میرے شوق دا نہیں اعتبار تینوں 
آ جا یار لکھ وار آجا۔۔۔۔‘‘