نویں بندے دی پرانی کہانی۔۔۔ محمود احمد قاضی

نویں بندے دی پرانی کہانی

محمود احمد قاضی

اوہ ایس راہ تے ٹرن والا کلا بندہ سی۔

اوہنے سر تے پگڑی بنھی ہوئی سی جیہدے لڑ دا رنگ لال سی۔ اوہدے اک ہتھ وچ کالے رنگ دی لشکدے کوکیاں نال سجی ہوئی ڈانگ سی تے دوجے ہتھ وچ اک پوٹلی سی جیہدے وچ دو روٹیاں، اچار دی اک پھاڑی تے دو گنڈے بدھے ہوئے سن۔ اوہنے گل اچ کھدر دی تریزاں آلی قمیض پائی ہوئی سی تے اوہدے لک تہمد سی جیہدی ڈب اچ کجھ روپے سن۔ اوہ پیروں ننگا سی تے راہ دے کندیاں نیں اوہدے پیراں دیاں تلیاں نوں لہو لہان کر چھڈیا سی پر اوہدی رفتار بڑی تیزسی تے اوہدے دل وچ منزل تے پہنچ کے دم لین دی آس سی۔ اوہدے سُکے ہونٹاں تے نکے جیہے بال جیہی مسکراہٹ سی تے اکھاں اچ چمک سی۔ اوہدے کن رستے دیاں خموش واجاں سن رہے سن۔ ایہناں واجاں چ اوہدے آپنے پیراں دی دھمک دی آواز وی شامل سی تے ایس آواز نوں صرف اوہ ہی سن سکدا سی۔ اوہ گاون لگ پیا۔

ایس گاون دے بول اوہدی اپنی سمجھ وچ وی نہیں آ رہے سن پر اوہ گا رہیا سی تے سارا رستہ اوہدی اواز نال مہک رہیا سی۔

اوہنوں پچھوں اواز پئی

” ذرا کھلو جایئں وائی۔ جان والیا ٹھہر جایئں’

اوہ ٹردا رہیا

پندھ بڑا لما اے۔ منزل وی دور اے تے جانا وی ضروری اے ایس لئی ٹردیاں رہنا ای ٹھیک اے۔

اک منٹ لئی میری گل سن جا

اینی کاہلی نہ کر ۔۔۔۔  ایدھر تے ویکھ۔

اوہنے پرت کے ویکھیا تے کھلوتے دا کھلوتا رہ گیا۔

اوس بندے نیں بڑے ودھیا کپڑے پائے ہوئے سن۔ ایہہ بڑا عجیب جیہا بندہ سی، اوہدا لباس ، اوہدی آواز۔ اوہدا کھلونا ۔۔۔ ہسنا۔۔۔ مسکرانا تے گلاں کرنا۔۔۔سبھ کجھ عجیب جیہا ای سی۔

کتھے جانا ایں توں

میں ایدھر جانا ایں

ایدھر  کدھر ۔۔۔۔ کوئی تھاں ٹکانہ ۔۔۔ جگہ دا کوئی ناں ۔۔۔۔

مینوں ناں دا کوئی پتہ نہیں پر ایہہ مینوں چنگی طرحاں پتہ اے جے میں جانا ایسے پاسے اے۔

میری منزل ایدھر ای اے

توں بڑی اولی راہ تے ٹر پیا ایں ۔۔۔۔ تے جے توں جانا ای اے تے ٹر جایئں ۔ تھوڑی دیر ساڈے کول ٹھہر جا ۔۔۔۔ آرام کر کے ٹر جایئں

نہیں میں کھلونا نہیں

ڈاڈھا اڑیل بندہ ایں وائی۔ گل ای نہیں من دا ۔۔۔ بس کجھ چر دی گل اے اینویں جھٹ کو ایتھے رہ لے فیر ٹر جایئں۔

ٹرن والا بندہ سوچیں پے گیا

اوہدے سوچیں پین نال ای اوہ بندہ اوہدی بانہہ پھڑ کے اک پاسے لئ گیا ۔ اوتھے ہور وی بہت سارے بندے سن۔ اوہناں رنگ برنگے کپڑے پائے ہوئے سن۔

جیویں سانگ بنے ہون۔ اوہناں لال رنگ دے شربت دے گلاس ہتھ وچ پھڑے ہوئے سن۔ اوہ زور زور نال ہس رہے سن ۔ سوہنیاں تے جوان زنانیاں نال جپھیاں پا کے گھیک رہے سن۔ زنانیاں وی اچی آواز نال ہس رہیاں سن۔ اوس بندے نے اوہدے کولوں ڈانگ پھڑ کے اک پاسے رکھی ۔ پوٹلی دوجے پاسے رکھی تے شربت دا اک گلاس ایہنوں پھڑا دتا۔

کجھ چر پچھوں ایہنے اکھاں کھولیاں تے ویکھیا ۔۔۔۔ اوتھے اوہ کلا سی با لکل کلا۔ ۔۔۔ اوہنوں اپنی پگڑی، ڈانگ تے روٹی والی پوٹلی وی نہ لبھی تے اوہ چپ کر کے ٹرن لگ پیا ۔۔۔ ٹردیاں ہویاں اوہنے ڈب تے ہتھ ماریا ۔۔۔۔ ڈب خالی سی۔

مینوں پچھاں مڑ کے نہیں سی ویکھنا چاہی دا۔

میں تھوڑی دیر لئی بھلا ساں پر شکر اے راہوں کراہ نہیں ہویا۔

اوہ ٹردا رہیا ۔۔۔ تے اجے وی ایس راہ تے ٹرن والا اوہ کلا بندہ سی

واج فیر پئی

وے راہیا ۔۔۔ میری گل سن جا

اوہ اگانہہ ودھدا گیا

ایدھر ویکھ میں تینوں واج ماری اے

اوہنے کناں تے ہتھ دھر لے تے قدم ہور تیز کر لے۔

ہائے۔ کنا بے درد ایں توں ۔۔۔ جے توں میری گل سن لویں گا تے تیرا کیہہ وگڑ جائے گا۔ تھک گیا ہویں گا ۔۔۔ آ میں تینوں گھٹ نپ دیاں ۔۔۔ وے بھیڑیا بھکھا ہویں گا ۔۔۔ ایہہ ویکھ میرے اک ہتھ چ مکئی دی روٹی سرہیوں دا ساگ تے مکھن دا پیڑا ای تے دوجے چ کیڈی سنگھنی لسی دا چھنا

اوہنے مُڑ کے ویکھیا

الف ننگی زنانی اوہدے ساہمنے کھلوتی سی۔ اوہدے دونویں ہتھ خالی سن۔ اوہدے کول کوئی کھوان پیان والی چیز نہیں سی پر ہن کیہہ ہو سکدا سی۔ اوہ اگانہہ قدم پٹن جوگا نہیں سی رہیا۔ کیوں جے اوہ زنانی سی تے ایہدے جنے نوں اک دم اوس زنانی دے جسم دی بھکھ تے تریہہ لگ پئی سی۔ اگانہہ دی بجائے اوہدے قدم پچھانہہ اون لگ پئے۔

کجھ چر پچھوں اوہدیاں اکھاں فیر کھلیاں تے ہن اوہدے کول اوس زنانی دے ننگے پنڈے دی خوشبو دے سوا کجھ وی ہور نہیں سی۔ اوہ فیر کلا سی۔ تے ہن اوہدے گل نہ قمیض سی تے نہ لک تہمد ۔۔۔ ہن اوہ آپ ننگا سی ۔۔۔ الف ننگا

اوہنے اپنے دونویں ہتھ اپنے پٹاں وچکار رکھے تے ویکھیا کہ اوہ تے اجے اوتھے ای کھلوتا سی۔ جتھوں اوہ چلیا سی۔

تے میں اک وار فیر اُکھڑ گیا ساں

خیر کوئی گل نہیں ۔۔۔ ہن میں نہیں بھلاں گا

ہن میں پچھاں مڑ کے نہیں ویکھاں گا

بس ٹردا رہواں گا

ٹردا رہواں گا

پچھوں واجاں فیر پین لگ پیاں

جان والیا ذرا ٹھہر جا تے ساڈی گل سن جا

آ ذرا ساہ لے لے

شربت دا گلاس ۔۔۔ مکئی دی روٹی ۔۔ ساگ ۔۔۔ مکھن ۔۔۔ لسی ۔۔۔۔

واجاں آوندیاں رہیاں ۔۔۔ پر اوہ رکیا نہیں ۔۔۔ ٹردا رہیا ۔۔۔ ٹردا رہیا

تے فیر ٹردیاں ٹردیاں اوہ زور نال ہسیا تے پچھوں آون والیاں واجاں اکو واری پھاہ لے کے مر گیاں۔ اوہنے آل دوالے ویکھیا

ہن اوہ ایس راہ تے ٹرن والا کلا بندہ نہیں سی۔ ہور بہت سارے بندے وی اوہدے نال آ رلے سن۔