نام حسین تے ذات جولاہا ۔۔۔ نسرین انجم بھٹی

نام حسین تے ذات جولاہا

نسرین انجم بھٹی

تانی والیاں اوس ویلے دے کمی تے مزدور عورتاں نیں۔ اوہ طبقہ جیہڑا ہتھیں کم کر کے کھاندا اے تے ہتھیں کم کرن آلیاں نوں ہی معتبر سمجھدا وی اے۔ اک محنت دا غرور، اک کم کرن والیاں دی سانجھ تے آپس وچ رشتے داری جیہڑی محنتی نوں محنتی نال جوڑدی اے ۔ شاہ حسین نوں اپنے نالوں وکھ سمجھدی سگوں اپنے وچوں نہیں سمجھدی سگوں اپنا وی نہیں سمجھدی۔ کیوں ؟

کیوں جے شاہ حسین دا ظاہری تعلق اک کھڈیاں والے تے لباس تیار کرن آلے اوس کھڈیاں دے مالک نال اے جیہڑا اوہناں ساریاں دا مالک اے جیہڑیاں اوہناں کھڈیاں تے کم کر کے ہتھیں اوہناں نوں لباس پواندیاں نیں جیہڑے مڑ اوہناں نالوں اچے پر وکھ ہو جاندے نیں۔

مزدوری اوہناں کمیاں دی محنت دا مل بھانویں ہووے پر ایہناں دے فن دا مل نہیں ہو سکدا۔ بادشاہواں دیاں پوشاکاں بنان آلے ضرور اچے تے سچے فنکار ای ہوون تے جیہڑے مینوں پک اے پئی کدی وی منہ منگیا محنت دا مل نہیں لے سکے ہونے۔ ایہوئی فنکار جیہڑے اج بوتیک آلے، ڈریس ڈیزائنر تے ڈریس میکر اکھواندے نیں اوہناں سمیاں وچ ضرور رنگ ساز، ٹھپے لان والے تے کسے اچے ناں دی ٹیکسٹائل مل نالوں گھٹ کم نہیں کردے ہونے۔ تے جنہاں نوں ضرور ای بے انصافیاں مالکاں نالوں وکھرا ر دتا ہونا اے۔ اج کوئی تند والا تے کوئی تانی آلی شاہ حسیننوں نرا شاہ حسین پاروں گالھیں نہیں کڈھیندی۔

شاہ حسین دا زمانہ بادشاہواں، جاگیرداراں، نواباں تے سرداراں دا زمانہ سی۔ اوتھے کوئی جمہوریت تے لوکائی دی واج سنن تے منن دا رواج با لکل نہیں سی۔ پر ایہہ واجاں جیہڑیان گالھاں یا مہنیاں دی شکل وچ سنائی دتیاں یقیننا احتجاج دی شکل اے۔ پئی شاہ حسینا یا تے توں ساڈی نال مخلص نہیں یا اپنے ماپیاں تے اپنے ورگیاں اپنی کلاس نال مخلص نہیں۔

نکھیڑا ایس گل دا کرنا اے پئی شاہ حسین کدھے نال اے۔جے اوہدے نال اے تے اوہدے ماپے، اوہدی سوچ تے اوہدے نتاریاں پاہروں اوہنوں اپنے وچوں نہیں سمجھدے۔ سگوں اوہدیاں گلاں اوناں دی عقل سمجھ توں باہر نیں تے دوجے پاسے اوہ نکے لوک، اوہ کم کرن آلیاں زنانیاں اوہ کتن، اُنن تے نمونے پاون آلیاں اوہنوں بگانہ سمجھ کے اپنے کول بہن نہیں دیندیاں

ناوں حسین تے ذات جولاہا

اوہ طنز اے جیہڑا مُڈھ اندر کدھرے شک شبے تے دھریا ہویا اے۔ ویکھنا ایہہ وے پئی مل مالک دا پتر اوتھے دیاں کمیاں کولوں گالھاں کیوں کھاندا اے۔ مہنے کیوں جھلدا اے۔ کیہہ اے گل تے نہیں پئی اوہ اپنے وڈیاں دی کیتی دا مُل بھر رہیا اے یا اپنی کسے کچیائی پاروں اوس کلاس دیاں مہنیاں نوں جھل رہیا اے۔

فیر اوہناں تانی آلیاں دی گالھیں تے مہنے نوں شاہ حسین آپ کیہہ مقام دیندا اے۔ اوہناں نوں کس حساب نال سن دا اے، اوہناں دے مہنے جیہڑے اصل وچ اوہناں ندے مہنے نہیں اوہناں دیاں شکیتاں تے اوہناں نال ہویئاں بے انصافیاں نیں جیہڑیاں گالھاں دی شکل وچ شاہ حسین نوں ملدیاں نیں پئی توں جے ذات دا جولاہا ایں جے توں ساہڈے وچوں ایں تے ساڈے لئی کجھ کر، ساڈے لئی توں کیہہ کیتا۔ ساڈی واج وچ تیری واج کیویں رلدی اے تے توں ساڈے ورگا جولاہا ساڈے مسئلیاں توں وکھ رہ کے کیویں بن سکدا ایں۔ ایہدا ثبوت

نام حسین تے ذات جولاہا

ایس تانی آلی نوں شاہ حسین یقین کیوں نہیں دوا سکیا جے اوہ اپنیاں دو وکھریاں جوہاں دا واسی نہیں ۔ نام تے ذات وچ ایڈا پاڑا پوے گا جیہدا شاہ حسین نوں آپ وی پتہ نہیں سی۔ جیہڑا اوہنوں تانی آلیاں کولوں لگا۔

ایہہ کانسییشنیس شاہ حسین نوں تانی آلیاں ای دتی پئی اک فیصلہ کر، جاں نام نال رہو تے جاں ذات نال۔ ایہہ شاہ حسین دے اندر دا سفر ہووے ناں ہووے پر باہرلی سچیائی موجب کجھ انج ای جاپدا اے پئی نام تے ذات دے وچکارلا پندھ ۔۔۔۔ کیہہ اے۔

ایس سفر دے وچ

کوئی کتھے وے

شاہ آپ کتھے۔ اسیں تسیں کتھے آں تے کیہدے نال آں

نکھیڑا کیوں نہیں ہوندا

تے جے ہو جاندا اے تے اوہدی منتا کیوں نہیں ہوندی

اوہدا اعلان کیوں نہیں ہوندا

اوہدا ثبوت کیوں نہیں ملدا ہو سکدا اے میری ایہناں وچاراں نال کسے نوں وی اتفاق نہ ہووے تے بھانویں شاہ حسین دے ایس شعر دا مطلب با لکل ای نہ ہووے جیہڑا مینوں نظر آیا اے پر میں ایہوئی سمجھیا اے۔ بھانویں ایہنوں شاہ حسین نال گلہ سمجھو بھانویں ایہنوں میری بے سمجھی، جو میںوں سمجھ لگی میں لکھ