سیانگ مائن ۔۔۔ ستار طاہر
سیانگ مائن
( ستار طاہر )
دو ہزار ورہے پرانے تے قدیمی چینی علم سیانگ مائن اتے لکھی گئی اک کتاب نے شاکر دا بیڑا غرق کر دتا۔
کتاب بڑی سوہنی تے تصویراں والی سی۔ ہر صفحے تے خاکیاں دے نال نال کتے مشہور اداکار یاں وڈے سیاست دان، بادشاہ، ملکہ تے ادیباں شاعراں دیاں تصویراں سن۔ اک گل پی سی کہ رضیہ دا چہرا ایس کتاب دی ہر تصویر توں زیادہ سوہنا تے من موہنا سی۔ کتاب دیاں تصویراں تے تصویراں ای سن جدوں کہ رضیہ جیندی جاگدی تے خشبوواں والی اوہدے ساہمنے ہسدی تے گل بات کر دی سی۔
دو ہزار ورھے پرانے قدیمی چینی علم سیانگ مائن والی کتاب دا موضوع سی ‘ انسان دے چہرے دا علم’ ۔۔۔ چہرے راہیں انسان دے اندر باہر دا حال جانن دا علم۔
دوجی ملاقات وچ رضیہ نے چاء دا گھٹ بھردیاں آکھیا، ‘ اج تسیں میریاں اکھاں بڑے غور نال ویکھ رہے او۔ ۔۔۔۔” شاکر نے اوہ کتاب نویں نویں پڑھی سی تے اوہدا جادو اوہدے سر چڑھیا ہویا سی۔ آکھن لگا، ‘ اک کتاب پڑھی اے میں۔ اک ایسے علم تے جیہڑا دو ہزار سال پرانا اے تے اوس علم نوں اوہدے استاد لکا چھپا کے رکھدے سن تے عام لوکاں نوں اوہدی ہوا وی نہیں سی لگن دیندے۔ “
اوہ ہسی تے شاکر ویکھیا اوہدے چٹے موتیاں ورگے دنداں وچ ورلاں سن۔ شاکر نوں دھکا جیہا لگیا۔ چینی خفیہ علم موجب ایسی جنانی جدھے دنداں وچ ورلاں ہوون فضول خرچ تے دولت دی دشمن ہوندی اے۔
رضیہ آکھن لگی، ” میرا چہرا، کتاب دے علم موجب کیہہ دسدا اے ؟ ‘
شاکر نے دل اچ آکھیا، ” تیری شکل تے لکھاں وچوں اک اے۔ توں میریاں اکھیاں دا نور ایں پر ایہہ تیرے دند ۔۔۔۔”
ہولی جیہی زبان نال بولیا، ” فیر دساں گا۔ حالے تیک میں ایس کتاب نوں پوری طرحاں ورتن دے قابل نہیں ہویا۔ “
دوجی ملاقات وچ شاکر تے رضیہ اک دوجے نال ہور گھل مل گئے تے ایہہ وی فیصلہ ہو گیا کہ دو دناں بعد اوہ اک سینما ہال دے باہر ملن گے۔ نالے فلم ویکھن گے تے نالے رج کے گلاں کرن گے۔
دو دن شاکر نے بار بار رضیہ دا چہرا تے چہرے دے سارے نین نقش اپنے دھیان وچ لیا کے سیانگ مائن دے علم مطابق ایہہ اندازہ لان دی کھیچل کیتی کہ رضیہ کیسی زنانی اے۔
شاکر تے رضیہ دی پہلی ملاقات تصویراں دی اک نمائش وچ ہوئی سی۔ شاکر دے اک دوست دی بھین نال رضیہ وی تصویراں ویکھن آئی سی۔ دوست دی بھین نے رضیہ دا تعارف کرایا سی۔ اوہناں نمائش دے بعد چاء پین دا پروگرام اوسے ویلے ای بنا لیا سی پر شاکر دے دوست دی بھین نوں گھر جان دی جلدی سی۔ رضیہ نے چاء تے شاکر دا ساتھ دتا۔ رضیہ اوہنوں پہلی نظر وچ ای بڑی سوہنی تے چنگی لگی سی۔ رضیہ وچ پڑھیاں لکھیاں روشن خیال کریاں والی خود اعتمادی سی۔ جدوں شاکر نے اوہنوں فیر ملن دی دعوت دتی تے اوہ من گئی۔
دوجی ملاقات توں پہلاں اوہ چینی خفیہ تے قدیم علم والی کتاب پڑھ کے اپنے اتے سوار کر چکیا سی،تے ہر چہرے نوں اوس کتاب دی عینک لا کے پڑھن دی کوشش کردا سی۔ اندرو اندر شاکر بڑا حیران سی تے رضیہ ورگی سوہنی تے پڑھی لکھی کڑی اینی چھیتی اوہدی دوست کیویں بن گئی اے ۔۔۔۔دو دن شاکر اپنے خیالات وچ رضیہ دے وال، پلکاں، بھروٹے، نک ، بُلھ، ٹھوڈی تے متھا، کن تے گلہاں لیا کے اندازے لگاندا رہیا کہ رضیہ کیسی کڑی اے۔
تیجے دن جدوں اوہ سینما دے باہر کھلوتا رضیہ نوں اڈیک رہیا سی تے اوس ویلے تک اوہ رضیہ دے بارے وچ کوئی صحیح فیصلہ کرن وچ کامیاب نہیں سی ہویا۔ رضیہ انج آئی جیویں بہار آوندی اےآسے پاسے کھلوتے سارے لوکاں دیاں نظران رضیہ تے جم گیاں سن۔ اوہ بڑی لاپرواہی نال ٹردی ہوئی شاکر دے نیڑے پہنچی تے آکھن لگی، ” میں آ گئی جے ” اوہدی آواز وچ بڑا رس سی تے اکھاں وچ اک مستی وی دکھائی دے رہی سی۔
فلم چلن والی سی۔ شار نے ٹکٹاں لیاں تے ہال دے اندر چلے گئے۔ فلم ﷽ری مزیدار تے دلچسپ سی۔ فلم دے دوران اک دو واری شاکر نے رضیہ دا ہتھ پھڑن دی کوشش کیتی تے رضیہ نے بڑے آرام نال اپنا ہتھ پچھے کھچ لیا۔
فلم دے بعد شاکر رضیہ نوں اک فایئو سٹار ہوٹل لے گیا۔ چا ء کھانے وچ تبدیل ہو گئی۔ شاکر چاہندا سی کہ اوہ رضیہ دا دل جت لوے۔ رضیہ دے بلھاں تے نمہی نمہی مسکراہٹ اوہدی خوبصورتی اچ اضافہ کر رہی سی۔ ہوٹل دے ڈایئنگ ہال وچ اک وی زنانی تے کڑی نہیں سی، جیہڑی رضیہ وانگوں سوہنی تے من موہنی ہووے۔
ویٹر دے اون توں پہلاں شاکر پچھیا، ” رضیہ جی۔ تسیں کیہہ کھاو گے ؟ “
رضیہ نے ہلکے ہرے رنگ دی ساڑھی پائی ہوئی سی تے اوہدیاں نازک ملائم بانہاں ننگیاں سن۔ جنہاں اتے سنہرا رُوواں، ہال دیاں روشنیاں اچ چمک رہیا سی۔ ۔ اوہدیاں اکھاں وچ اک اجیہی شرارت تے شوخی سی جو شاکر دی سمجھ وچ نہیں سی آ رہی۔
” گوشت نہیں کھاواں گی، ہور جو مرضی منگوا لوو۔ “
” چکن یاں فش ؟ “
” میں دسیا ناں میں گوشت نہیں کھاندی۔ میں صرف سبزیاں کھانی آن۔ “
” رضیہ جی ۔۔۔ تسیں سبزی خور او۔ ” شاکر نے پچھیا تے اوہنوں اپنی آواز بڑی پھسی پھسی لگی۔
” آہو جی۔ شاکر صاحب۔ ” اوہ ہس کے بولی، ” دس ورھے ہو گئے نیں گوشت نوں مونہہ نہیں لایا۔ “
” پر کیوں ؟ “
” میں پڑھیا سی کہ جسم سوہنا، پتلا تے طاقتور رکھن لئی سبزیاں کھانیاں چاہ دیاں نیں۔ سو میں ایس گل تے عمل کر رہی آں۔ “
شاکر نوں اک دھکا جیہا لگا۔ سیانگ مائن کتاب دے ورقے کھلدے گئے تے اک صفحہ اوہدیاں اکھاں ساہمنے آ گیا جس تے لکھیا سی ۔۔۔۔۔ سبزی کھان والیاں دے جذبے ٹھنڈے ہوندے نیں۔ ایسے لوک رج کے محبت نہیں کر سکدے۔ ایہناں دے جذبات، گرم جذبات والے لوکاں دا پورا ساتھ نہیں دے سکدے۔ سبزی کھان والیاں عورتاں ٹھنڈیاں ہوندیاں نیں۔
” جناب کتھے او۔ کیہہ سوچ رہے اوہ ؟ ” رضیہ نے شاکر دے مونڈھے تے انگلی مار کے پچھیا۔
شاکر نے گل بنان لئی آکھیا، ” سوچ رہیا ساں کہ سانہوں ایتھے سبزی ملے گی وی کہ نہیں۔ “
ویٹر آ گیا۔ جدوں شاکر نے مینو ویکھیا تے اوسدے وچ سبزی دا کوئی اندراج نہیں سی۔ ہس کے بولیا، ” بس تہاڈے لئی سلاد مل سکدا اے۔”
” تے فیر ایتھوں چلئے۔ “
” بھیڑا لگدا اے۔”
” ایہدے وچ بھیڑا کیہہ اے ؟ ” رجیہ بولی، ” کسے ہور ہوٹل وچ جا کے کھانا کھا لواں گے۔ “
شاکر اٹھ کھلوتا، اوہدا دماغ تے، سیانگمائن علم کہہ رہیا سی ‘ ایہہ سوہنی تے ڈاہڈی اے۔ اس دا میرا نبھاہ نہیں ہو سکدا۔ ایہدے دنداں وچ ورلاں نین تے گوشت وی نہیں کھاندی۔ مینوں کسے ہور کڑی نال دل لاونا چاہی دا اے۔’
باہر نکل کے رضیہ آکھن لگی، ” بڑی دیر ہو گئی اے۔ کھانا کسے ہور دن کھا لوواں گے۔ میں ہن گھر جاواں گی۔ “
” میں تہانوں چھڈ آواں ؟ َ”
” نہیں۔نہیں۔ شکریہ۔ رکشے وچ جاواں گی۔ “
” توں بڑی ٹھنڈی این” ﷽گیر سوچے سمجھے شاکر دے مونہوں گل نکل گئی۔
یکدم رضیہ دا سوہنا چہرا کجھ سخت جیہا ہویا فیر دوجے منٹ اوہ ہسن لگ پئی۔
” میں نہیں جان دی، مینوں ٹھنڈی آکھن والے دا مطلب کیہہ اے ؟ ویسے اک گل کراں شاکر صاحب،میری تہاڈی اج تیجی ملاقات اے۔ “
” اوہ گل اے وے رضیہ جی ۔۔۔ اوہ کتاب سیانگ مائن علم ۔۔۔” شاکر کولوں گل نہیں سی بن رہی۔
بڑیاں چبھدیاں نظراں نال رجیہ نے شاکر ول ویکھیا۔ اپنا بیگ، جیہڑا مونڈھے ٹنگیا سی، وچوں اک کتاب کڈھی ۔۔۔۔۔۔ شاکر حیران رہ گیا ۔ ایہہ وی اوہی کتاب سی۔۔۔۔ سیانگ مائن علم ۔۔۔۔
” دو دن پہلاں میں وی ایہہ کتاب خریدی سی” رضیہ ہس رہی سی۔ ” میں ایہنوں پڑھ لیا اے” فیر رکی، تھوڑا جیہا ہسی تے آکھن لگی، ” شاکر صاحب اپنا متھا ویکھیا جے؟ “
شاکر نوں ایہہ گل سن کے کنبنی چھڑ گئی، ” کیہہ مطلب رضیہ جی ؟ “
” مطلب صاف اے جناب، کِنا تنگ تے اچا نیواں متھا اے تہاڈا۔ ایہو جیہا متھا شکی فطرت، بد قسمت ، تنگدل تے گھٹیا لوکاں دا ہوندا اے۔ “”
” ایہہ جھوٹ اے” شاکر نے چیخدیاں آکھیا
” ایس کتاب وچ ایہو ای لکھیا جے۔” اوہ بڑے مان نال بولی
ایس توں پہلاں کہ شاکر کجھ ہور بولدا، رضیہ نے اک رکشے والے نوں اشارہ کیتا ۔ رکشا نیڑے آ گیا تے رکشے وچ بہن توں پہلاں رضیہ ہس کے بولی، ” شاکر صاحب۔ ساڈی تہاڈی اخیری ملاقات سی۔ میں ایس کتاب دا احسان من نی آن کہ اصلیت دا پتا لگ گیا اے ۔۔۔”
رکشا ٹر گیا۔ اپنی کار وال جاندیاں شاکر نے اپنے آپ تے سیانگ مائن علم نوں کئی گالہاں دتیاں تے کار وچ رکھی سیانگ مائن علم والی کتاب نوں چک کے باہر سٹ دتا۔