دو غزلاں ۔۔۔ شہناز پروین سحر
دو غزلاں
شہناز پروین سحر
تیری مرضی دی بُکل وچ اپنے سُکھ کفنائے نیں
اپنے پیارے دے کے تیرے قبرستان وسائے نیں
روز میں دُکھاں دی کندھ ڈھاواں خورے فیر اُسارے کون
ٹُٹے بھجے چار کُو ساہ وی کسے دہاڑی لائے نیں
جِسراں ماڑے سوہریاں دے گھر اتھرا جیہا جوائی کوئی
کسے نیٰں چپ چپیتے دل وچ انج وی پھیرے پائے نیں
جِویں سُتے پِنڈ وچ کوئی بوہا زور دی کھڑک پوے
ایس طراں ایس جُثے دے اندر دل نے رولے چائے نیں
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
خورے کیہڑے لوک سی جیہڑے اک خدا نوں من دے رہے
سانہوں تے جھلنے پیندے نیں لشکر لکھ خداواں دے
توں ای تے ایس سُکے رُکھ دا کلم کلا پَتر سی
توں وی اپنا ہتھ چھڈا کے پھڑ لئے ساتھ ہواواں دے
اک معذور دی ریڑھی وانگوں سدا حیاتی رڑھدی رہی
پَیراں کولوں پینڈے کُھس گئے زور گواچے بانہواں دے
کچا رنگ تے کچے دھاگے کچی ہر اک تند سحر
چِھجدے جاون ہولی ہولی لیڑے دل دیاں چاواں دے