مِرچاں دے پَتر ۔۔۔ شو کمار بٹالوی

مرچاں دے پتر

( شو کمار بٹالوی )

پنیاں دے چن نوں کوئی مسیا
کیکن ارگھ چڑھائے وے
کیوں کوئی ڈاچی ساگر خاطر
ماروتھل چھڈّ جائے وے ۔

کرماں دی مہندی دا سجنا
رنگ کویں دسّ چڑھدا وے
جے قسمت مرچاں دے پتر
پیٹھ تلی ‘تے لائے وے ۔

غم دا موتیا اتر آیا
صدق میرے دے نینیں وے
پریت نگر دا اوکھا پینڈا
جندڑی کنج مکائے وے ۔

ککراں دے پھلاں دی اڑیا
کون کریندا راکھی وے
کد کوئی مالی ملھیاں اتوں
ہریئل آن اڈائے وے ۔

پیڑاں دے دھرکونے کھا کھا
ہو گئے گیت کسیلے وے
وچ نڑوئے بیٹھی جندو
کیکن سوہلے گائے وے ۔

پریتاں دے گل چھری پھریندی
ویکھ کے کنج کرلاواں وے
لے چاندی دے بنگ قصائیاں
میرے گلے پھسائے وے ۔

تڑپ تڑپ کے مر گئی اڑیا
میل تیرے دی حسرت وے
ایسے عشقَ دے ظلمی راجے
برہوں بان چلا ئے وے ۔

چگ چگ روڑ گلی تیری دے
گھنگنیاں وتّ چبّ لئے وے
‘کٹھے کر کر کے میں تیلھے
بکل وچ دھکھائے وے ۔

اک چولی وی پی نہ سکی
پیار دے نترے پانی وے
ونہدیاں سار پئے وچ پورے
جاں میں ہونٹھ چھہائے وے ۔