شرینہ دے پُھل ۔۔۔ شو کمار بٹالوی

دل دے جھلے مرگ نوں لگی ہے تیہ ۔
پر نے دسدے ہر طرف ویران تھیہ ۔

کی کراں ؟ کتھوں بجھاواں میں پیاس،
ہو گئے بنجر جہے دو نین ایہہ ۔

تھل ہوئے دل ‘چوں غماں دے قافلے،
روز لنگھدے نے اڈا جاندے نے کھیہہ ۔

دوار دل دے کھا گئی ہٹھ دی سیونک،
کھا گئی چندن دی دیہہ برہوں دی لیہ ۔

رتن خوشیاں دے مناں منہ پیہ لئے،
اک پراگا روڑ پر ہوئے نہ پیہ ۔

من موئے دا گاہک نہ ملیا کوئی،
تن دی ڈولی دے ملے پر روز ویہہ ۔

چر ہویا میرے مہانے ڈبّ گئے،
ہن سہارے خضر دے دی لوڑ کیہ ؟

جاندے بجھدے یسوع دے رہنما،
چاڑھ آئے بے-گناہ سولی مسیح ۔

میریاں گیتاں دی میناں مر گئی،
رہِ گیا پاندھی مکا پہلا ہی کوہ ۔

آخری پھلّ وی شرینہ دا ڈگّ پیا،
کھا گیا سرسبز جوہاں سرد پوہ ۔

چن دی روٹی پکائی تاریاں،
بدلیاں مر جانیاں گئیاں لے کھوہ ۔

گوندویں آساں دی ڈوری ٹٹّ گئی،
دھان چڑیاں ٹھونگ لئے تھوتھے نے توہ ۔

پے گئیاں پھلاں دے منہ ‘تے جھرڑیاں،
تتلیاں دی ہو گئی دھندلی نگاہ ۔

پھوک گھتے پر کسے اج مور دے،
ہف گئے کسے بھور دے اڈّ-اڈّ کے ساہ ۔

وگ رہی ہے اوپری جہی اج ہوا،
لونگ اوشا دے، دی ہے کجھ ہور بھاہ ۔

پھوک لینے نے میں ڈھارے اپنے،
بھلّ جانے نے میں اپنے آپ راہ ۔

دور ہو کے بہہ دل دیئے ہسرتے،
چھوہ نہ پیڑاں ماریئے مینوں نہ چھوہ ۔

کھان دے جندو نوں کلر سوگ دے،
مہکیاں روہیاں دے ولّ ایہنوں نہ دھوہ ۔

تھکّ گئی منہ-زورہ جند لاہ لے لگام،
نرڑ کے بنھ لے میری بے چین روح ۔

پین دے آڈاں نوں پانی پین دے،
بھر نساراں وہن دے نیناں دے کھوہ ۔

Shiv Kumar Batalvi was a Punjabi language poet, who was most known for his romantic poetry, noted for its heightened passion, pathos, separation and lover’s agony. He died in a very young age.

Read more from Shiv Kumar Batalvi

Read more Punjabi Poetry