کنڈیالی تھور ۔۔۔ شو کمار بٹالوی

کڈیالی تھور

شو کمار بٹالوی

میں کنڈیالی تھورھ وے سجنا
اگی وچ اجاڑاں ۔
جاں اڈدی بدلوٹی کوئی
ورھ گئی وچ پہاڑاں ۔

جاں اوہ دیوا جہڑا بلدا
پیراں دی دیہری ‘تے،
جاں کوئی کوئل کنٹھ جدھے دیاں
سوتیاں جاون ناڑاں ۔

جاں چمبے دی ڈالی کوئی
جو بالن بن جائے،
جاں مروئے دا پھلّ بسنتی
جو ٹھنگ جان گٹاراں ۔

جاں کوئی بوٹ کہ جس دے حالے
نین نہیں سن کھلھے،
ماریا مالی کسّ غلیلا
لے داکھاں دیاں آڑاں ۔

میں کنڈیالی تھورھ وے سجنا
اگی کتے کراہے،
نہ کسے مالی سنجیا مینوں
نہ کوئی سنجنا چاہے ۔

یاد تیری دے اچے محلیں
میں بیٹھی پئی روواں،
ہر دروازے لگا پہرہ
آواں کہڑے راہے ؟

میں اوہ چندری جس دی ڈولی
لٹّ لئی آپ کہاراں،
بنھن دی تھاں بابل جس دے
آپ کلیرے لاہے ۔

قلی پٹّ عمر دی چادر
ہو گئی لیراں لیراں،
تڑک گئے وے ڈھوواں والے
پلنگھ وصل لئی ڈاہے ۔

میں کنڈیالی تھورھ وے سجنا
اگی وچ جو بیلے،
نہ کوئی میری چھاویں بیٹھے
نہ پتّ کھاون لیلے ۔

میں راجے دی بردی اڑیا
توں راجے دا جایا،
توہیؤں دسّ وے موہراں ساہویں
ملّ کی کھیون دھیلے ؟

سکھر دپہراں جیٹھ دیاں نوں
ساؤن کویں میں آکھاں،
چوہیں کوٹیں بھاویں لگن
لکھ تیاں دے میلے ۔

تیری میری پریت دا اڑیا
اہیؤ حالَ سو ہویا،
جیوں چکوی پہچان نہ سکے
چن چڑھیا دہوں ویلے ۔
میں کنڈیالی تھورھ وے سجنا
اگی وچ جو باغاں،
میرے مڈھ بنائی ورمی
کالے فنیئر ناگاں ۔

میں مرغائی مانسراں دی
جو پھڑ لئی کسے شکرے،
جاں کوئی لالھی پر سندھوری
نوچ لئے جدھے کاگاں ۔

جاں سسی دی بھین وے دوجی
کم جدھا بس رونا،
لٹّ کھڑیا جدھا پنوں ہوتاں
پر آئیاں نہ جاگاں ۔

باغاں والیا تیرے باغیں
ہن جی نہیؤں لگدا،
کھلی-کھلوتی میں واڑاں وچ
سو سو دکھڑے جھاگاں ۔