مُردیاں دا رنگ ۔۔۔ ظل ھما بخاری

مُردیاں دا رنگ

( ظل ہما بخاری )

بڑے تھکے تھکے تے ڈھلے ڈھلے انداز نال کپڑیان دا جائزہ لے رہی سی۔ کوئی سمجھ نہیں سی آرہی کہ کیہڑے کپڑے پاواں۔ کمرہ بند سی، کنڈہ وی چاہڑیا ہویا سی کہ آرام نال تیار ہوواں۔ اک سوہا جوڑا نال لا کے شیشے وچ اپنا آپ تکن لگ گئی۔ اپنے آپ نال بولی، ویکھ  سوہا رنگ تیرے اتے کڈا پھبدا اے۔ ایہو پا لے۔ اک واری جدوں ایہہ جوڑا پایا سی بڑا پھبیا سی۔ سہیل تینوں ویکھ کے صدقے واری ہو رہیا سی۔ ایہنوں ویکھ ویکھ کے اوہدے بلہاں تے ہاسیاں دے پھل کھلے جا رہے سن پر سس نے تکیا تے سڑ بل گئی۔ بولی چھ سال ہو گئے نین ویاہ نوں تیرے پر ووہٹی بن بن کے بیہن دا چا ء حالی تک ختم نہیں ہویا۔ چھیاں سالاں وچ پھوک وی نہ جم سکی کوئی کتورا ہی جم لیندی بال نہ سہی۔ صرف ووہٹی ای نہ بن، ہن ماں بنن دا چارہ کر، ماں بنن دا۔ آخری فقرہ سس بڑا چتھ چتھ کے کہندی۔

خیال آندیاں ہی اکھاں وچ اتھرو لتھ آئے۔ بڑے دکھ نال اپنے آپ نال بولی، ہاں ماں جی تسیں ٹھیک کہندے او میں ماں نہ بن سکی۔ اج وی ووہٹی ہی بنی سوچ رہی ہاں۔ ویکھو ہن وی لال جوڑا ہی پھڑ کے بہہ گئی ہاں۔ کجھ دیر بیٹھی رہی، لال جوڑا پاسے رکھ دتا۔ مایوسی دے کالے پھنئر سپ نے ۔ اوہنوں اپنے اندر لے کے خوب گھمن گھیرے دتے کہ زہر اوہدی روح تک اپڑ گیا۔ روح تڑپ اٹھی پر اپنی روندی کرلاندی روح نون تسلی دیندیاں ہویاں بولی، حوصلہ رکھ، رب دے کرم تے بھروسا کر، ضرور سنے گا۔بس مایوسی دے کالے ناگ نوں اینی اجازت نہ دے کہ تینوں ڈنگ ڈنگ کے ہی مار دیوے۔

اتھرو پونجھ کے بہہ گئی اے۔ باہروں کسے بوہا کھڑکایا اے چُپ چپیتی بیٹھی رہی ۔ بولی کجھ ناں۔ باہر شور شرابہ ہو رہیا سی۔ مہمان وی جنے آنے سن آ گئے سن۔ جنج بھانویں تھوڑی جئی سی، سارے اپنے ای سن۔ پھپھپیاں مامے، چاچے، تائے، ماسیاں ۔ لاڑے دے اپنے بھین بھرا، تن بھرا، تن بھیناں، اوہناں ساریاں دے چار چار، چھہ چھہ بال۔ تھوڑے تھوڑے کردیاں چالی پنجاہ بندے بن ہی گئے سن۔ کوئی کسر نہیں سی چھڈی گئی جنج سوہنی بنان اچ۔ مسہری وی ماڑی موٹی تیار ہو رہی سی۔ بوتلاں تے مٹھائی سب دے اگے تھالاں وچ رکھی گئی سی۔ جنی دل کردا اے کھان، کسے نظر نہیں سی رکھی ہوئی۔ لاڑا خوش خوش سب دے حال چال پچھ رہیا سی۔ سارے ہی تیار سن تقریبا۔ بارات تیار کھلی سی پر رما دے حالی تیک کپڑے ہی ڈیسائڈ نہیں سن ہو رہے۔ اٹھی، نمی اکھاں وچ حالی وی سی۔ سوچیا نیلا جوڑا نہ پا لوواں۔ نیلا رنگ وی بڑا پھبدا سی ایہدے اتے جیویں کوئی نیلے سمندر دا سکون اپنے اتے وچھا کے ہواواں وچ تیردی تیردی آسمان تے جا بیٹھے تے ویکھن والے اوہنوں کوئی آسمانی مخلوق سمجھ کے اوہدے ول مُڑ مُڑ کے بڑے پیار نال تکدے رہن تے تک تک کے ناں اکھاں تھکن ناں دل رجے۔

رما نے اوہ نیلا جوڑا تن نال لایا تے اپنے اندر نیلے رنگ دا سکون جذب کرن دا چارہ کرن لگ گئی۔ نیلا چپ سمندر اپنے اندر لاہن دی کوشش کرن لگ گئی پر ایس چپ سمندر وچ اینا شور سی کہ چپ ہو کے وی چپ نہیں سی۔

باہروں بوہا کھڑکیا۔ اماں فضلاں سی بوہے تے، دھیا جلدی کرو دیر پئی ہوندی اے۔ سارے تیار کھلے نیں تے تینوں پئے اڈیکدے نیں۔

رما نے صرف جی  کہہ کے جواب دتا، اٹھی غسل خانے اچ جا کے مونہہ تے پانی دے چھٹے مارے، کجھ اکھاں دھو کے اتھرو روڑھے تے فیر آگئی کمرے اچ۔ الماری کھولی اندروں چٹا ددھجوڑا جیہدے اتے ماڑا ماڑا جیہا ربن دا کم ہویا سی ، اپنے نال لا کے شیشے اگے جا کھلوتی۔ کڈا سوہنا پیا لگدا اے تیرے اتے چٹا رنگ پر خورے سہیل نوں چنگا نہیں سی لگدا، اوہ اکثر چٹا رنگ پان تے اوہنوں روکدا۔ کنی واری مذاق وچ کہندا، یار لگدا اے کوئی مردہ کفن لپیٹی آ رہیا اے۔اُنج وی چٹا رنگ انسان دا آخری لباس اے۔ ایہدے بعد اوہنوں قیامت تک کوئی لباس نصیب نہیں ہونا۔ میں تے اودوں وی چٹا پا کے بور ہو جاواں گا، دعا کراں گا ربا چھیتی قیامت گھل دے کہ جنت دے ریشمی تے رنگین لباس پاواں۔ سہیل دیاں ایہہ گلاں سن کے ایہہ کدی ہس پیندی تے کدی چٹے رنگ دے گن گنوان لگ پیندی۔ کہندی اک چٹا رنگ ہی ایہو جیہا رنگ اے جیہدے وچ رب نے سارے رنگ جذب کر دتے نیں۔

کنی پاکیزگی اے ایس رنگ وچ کہ رب نوں ملن لئی ایہہ رنگ چنیا گیا اے۔ اگوں سہیل آخدا، اے رنگ مُردیاں دا رنگ اے۔ مُردیاں نوں کوئی ہور رنگ پوا کے ویکھ لوو، لال رنگ دا کفن کوئی پوا کے ویکھے، لوک مردے نوں گھٹ تے لال رنگ نوں بوہتا تکن گے۔ نیلا، ییلا، ہرا کوئی وی رنگ اوہدے اتے نہیں جچے گا، مردا وچارہ چٹے رنگ اچ ہی پھبدا اے۔

سہیل دیاں ساریاں گلاں اوہدے دماغ وچ گھم رہیاں سن۔ جے میں چٹے کپڑے پا لئے تے سہیل ناراض تے نہیں ہووے گا پر اج خورے اوہدا دل صرف چٹے کپڑیاں تے ہی اٹک گیا سی تے فیر پا وی بیٹھی۔ والاں وچ کنگھی کر کے چٹے رنگ دا پراندہ جیدھے پھمن سنہری سن پا بیٹھی۔  ماڑی جیہی کریم لا کے سرمہ لا کے باہر آگئی۔ سارے ہی تیار سن ۔ کجھ تے جا گڈیاں وچ وی بیٹھے سن۔ اوہدے چٹے کپڑیاں تے دھیان تے ساریاں دا ہی پیا سی پر سہیل ویکھ کے افسردہ جیہا ہو گیا سی۔ بولیا کجھ ناں پر خورے اکھاں نال کوئی گل ضرور کیتی ہووے گی، رما نے سن وی لئی ہووے گی۔

سارے ٹرن دی تیاری وچ اٹھ کھلوتے۔ رما وی ٹر پئی تے نال نال سہیل گل وچ ہار پا کے تے ہتھ وچ گانا بنھ کے اک لاش جیہڑی رما دی سی اوہنوں دفنان دی تیاری کر کے دوجی نوں ویاہن ٹر پیا۔ کیہہ کردا، مجبوری سی، رما اوہنوں کیہڑی اولاد دے سکی سی۔