پنجرے اچ پالی ہوئی گل ۔۔۔ مظہر الاسلام
پنجرے اچ پالی ہوئی گل (مظہر الاسلام) اوہ ہن بڈھا ہو گیا ہے تے اپنی
پنجابی Punjabi
پنگھوڑا ۔۔۔ نزہت عباس
پنگھوڑا (نزہت عباس) نکے ہوندیاں ساڈے محلے وچ اک دنیا وسدی سی۔ سبھ دی آپو
کمینی ۔۔۔ تنویر قاضی
کمینی (تنویر قاضی) درگاھوں دُھتکاری ھوئی کنجری نچدی جائے گلیو گلی نمانی ڈب کھڑبی ناھنجار
دو پنجابی غزلاں ۔۔۔ اکبر کاظمی
غزل (اکبر کاظمی) چار چپھیرے نھیریاں دا اک ہالہ اے ۔ انج لگے جیوں سورج
سُورنی ۔۔۔۔۔ افضل احسن رندھاوا
سورنی (افضل احسن رندھاوا) چوتھے بندے پچھیا، “ہنگورا کون دیویگا؟” “میں،” پنجویں آکھیا، “ہنگورا دین
پانی چ گھریا پانی ۔۔۔ محمد منشا یاد
پانی چ گھریا پانی (محمد منشا یاد) چیکنی مٹی نال گھوڑے، ڈھگے اتے باندر بناؤندیاں
تے ملاح چل دے رہے۔۔۔ ترس پال کور
تے ملاح چلدے رہے (پروفیسر ترس پال کور) چِمنیاں چوں اُٹھ رہیا دھوآں آکاش چ
پنجابی غزل ۔۔۔ رومانہ چودھری
غزل (رومانہ چودھری) اکو رُکھ تے پَل کے چڑیاں رہ نہ سکیاں رَل کے چڑیاں
شوق دا مُل ۔۔۔ نیلما ناہید دُرانی
شوق دا مُل ( نیلما ناہید درانی ) شاہ زمان نے وردی پا کے شیشے
چانن اکھیاں دا ۔۔۔ زاہد حسن
چانن اکھیاں دا (زاھد حسن) نہ دنیا نوں اساں تکیا نہ درشن یار کرائے چانن