نمبر 99 تے اڑی ہوئی گوٹ ۔۔۔ راشد جاوید احمد
نمبر 99 تے اری ہوئی گوت
(راشد جاوید احمد)
کمرے اچ باری نال اک میز رکھی ہوئی اے۔ میز اتے دیوار نال کجھ کتاباں رکھیاں نیں۔ اک گتے اتے صاف کاغذ لگے ہوئے نیں تے گتے دی چونڈھی وچ بال پوائنٹ اڑی اے۔ میز دے وچکار پئی ایش ٹرے اچ دو بجھے ہوئے سگریٹ نیں تے اک سگریٹ ایش ترے دے کنڈھے تے لگا بھخدا پیا اے۔
دھسے دی بکل مارے اوہ میز دے ساہمنے بیٹھا، میز تے رکھی لڈو نوں گھور رہیا اے۔
” ایہہ چا ء پھڑ لوو ”
کمرے دے بند دروازے باہروں آواز اوندی اے۔ پر اوہ لڈو اتے بنیاں پوڑھیاں وچ ایناں کو رجھیا ہویا اے کہ آواز اوہدے تک نہیں اپڑ دی۔ اوہ انگلی نال گوٹ نوں لڈو تے اگانہاں پچھاں ٹھیل رہیا اے۔
ہن ایش ٹرے وچ تن بجھے ہوئے سگریٹ نیں تے اک سگریٹ اوہدے ہتھ وچ اے۔ کاغذاں
والا گتہ اپنی جگہ تے ای رکھیا اے تے کاغذ حالی تیک صاف نیں تے اوہدیاں اکھاں لڈو تے بنیاں پوڑھیاں وچ کھبیاں ہویاں نیں۔
اوہ اوس چوک وچ کھلوتا اے جتھے لال بتی دی وجہ کر کے ٹریفک کھلوتی اے۔
” پر میں ایتھے کیوں کھلوتا ہاں ۔ میرے کول تے کوئی سواری وی نہیں ” فیر اوہنوں یاد آوندا اے کہ اوہنے سبق ہی ایہہ پڑہیا سی کہ چوک پار کرن توں پہلاں بتی سبز ہوں دا انتظار کرے۔
اک چٹے رنگ دی کار بڑی تیزی نال اوہدے ساہمنیوں لنگھ جاندی اے۔ کار دی سپیڈ تیز ہوون دے باوجود اوہ اندر بیٹھی کڑی نوں پچھان لیندا اے،ّ ایہو ای اے، ایہو ای اےٗ آخدا اور بتی دی پرواہ کیتیاں بغیر اگے ودھن لگدا اے
“” اوئے کیہہ کرنا ایں ؟ “” دور کھلوتے ٹریفک سارجنٹ دی آواز توں اوہ تربھک جاندا اے۔ اوہنوں اک جھٹکا جیہا لگدا اے تے اوہ سدھا ہو کے بہہ جاندا اے۔
چوتھا سگریٹ وی ایش ٹرے اچ اپڑ گیا اے تے اہودیاں انگلاں گوٹ تے نیں جیہڑی لدو تے بنی اک لمی پوڑھی تے اپڑ گئی اے۔
” دھڑ دھڑ دھڑ “
” کیہہ گل اے ؟ دروازہ کھڑکان دے جواب اچ اوہ کھان نوں پیندا اے
” مٹھو دا فراک اندر رہ گیا اے۔ نالے چا ء باہر پئی پئی غارت ہو گئی اے۔” اوہ بڑی آہلکس نال دروازہ کھولدا اے
” ہیں تسی لڈو پئے کھیڈ دے او۔ آکھو تے کسے بال نوں۔۔۔”
” توں جو لینا اے لے، تے ٹل ایتھوں “
دروازہ بند کر کے اوہ کرسی تے بہندا اے۔ نویں سگریٹ لاندا اے۔ بال پوائنٹ سدھی کر کے کاغذ تے ڈنگی سدھی لکیر بناندا اے تے فیر بال پوائنت چونڈھی وچ پھسا کے لڈو دی گوٹی نوں اگے چلاندا اے۔ انج لگدا اے کہ ہن اوہ گوٹی دی پوزیشن تو مطمئن اے۔ پچھانہہ ہو کے کرسی نال ٹیک لاندا اے تے چھت نوں گھوردا اے۔
” پچھلے کجھ سالاں توں ایہہ چھت ڈاہڈی کھا گھتی اے۔”
آلے دوالے دیاں دیواراں دا اکھڑیا پلاسٹر عجیب عجیب شکلاں بنا کے اوہنوں ڈراندا رہندا اے۔ گردن دے پٹھیاں نوں دوہاں ہتھاں نال نسل کر کے اوہ میز ول دھیان مار دا اے۔
” ایہہ کیہہ ہویا اے ۔۔۔۔ میں گوٹ ایتھے تے نہیں سی رکھی ۔۔۔۔ “
اوہدے پلے کجھ نہیں پیندا۔ اوہ نویں سگریٹ لاندا اے۔ گوٹ نوں اک وار فیر ٹھیک جگہ تے رکھدا اے تے اٹھ کے کمرے وچ ٹہلن لگ پیندا اے۔ الماری دے ٹٹے ہوئے طا ق، نکراں وچ لگا جالا، انگیٹھی تے پیا ہویا دس سال پرانا فوٹو، کسے پرانے کیلنڈر تے لگی فلم ایکڑس دی تصویر، اکھڑی ہوئی کلی تے ٹنگے بالاں دے کپڑے ۔۔۔ ٹہلدا ٹہلدا اوہ باری ول اوندا اے ، طاق کھول کے با ہر جھا کدا اے۔
با ہر ڈاہڈھا ہنیرا اے، اوہ باری بند کر کے میز ول اوندا اے
” ہیں ۔۔۔ ؟ “
اوہدیاں اکھاں وچ کسے نکے بال دیاں اکھاں والی حیرت اے ۔۔۔۔ اوہ جیویں اپنے آپ نوں کرسی تے سٹ دیندا اے۔
پتہ نہیں ایہہ کدھا کسب اے ۔۔۔۔ اوہدی گوٹ ہن پھیر 99 نمبر تے پئی ہوئی اے۔