وقت دی لاش ۔۔۔ اوتار سنگھ پاش

وقت دی لاش

جیہناں نے پت جھڑ دے آخری دن

بُکل چ سانبھ لئے سن

تے ہن جے ایہہ بسنت دی گل کردے وی ہن

تاں جیویں شبداں دے ساہ ٹُتدے ہون

جیویں املی ترُٹیا گیا ہووے

تے ایہناں دے گوانڈھ

جیہڑے شیطان سر پھرے چھوکرے

اتہاس دیاں کندھاں، اتے

کجھ لکھن وچ مصروف ہن

اوہناں نوں وِہو جاپدے ہن

جیویں کوئی بارھویں سال وچ

رشی دی تاڑی بھنگ کر دے

جیویں سُہاگ دی سیج تے مہمان سوں جان

ایہناں دے کول اوس دا دتا بہت کجھ ہے

ایہہ ڈگریاں دے پھٹے تے سوں سکدے ہن

تے النکاراں دے اوور کوٹ پہندے ہن

اوہناں لئی زندگی دے ارتھ سفارش ہن

قید نوں اوہ کوکا کولا وانگ پیندے ہن

تے ہراج نوں کل وچ بدل کے خوش ہوندے ہن

ایہہ رات نوں سون لگے

پجا میاں سلواراں دیاں گنڈھاں ٹوہ کے سوندے ہن

تے سویر نوں جد اوہ اٹھدے ہن

تاں بکری وانگ نڈھال

جیویں وقت دی لاش مُشک گئی ہووے

جیویں وہیں بُس گیا ہووے

جد ایہہ آپنے آپ نوں

مریا پیا تکدے ہن

تاں زندگی نوں چیتے وچ

لیاؤن لئی تگڑم لڑاوندے ہن

جیویں کوئی اُنگلاں تے حاصل گندا ہے

جیویں کوئی رِڑھنا سِکھنوں پہلاں دی

عمر نوں یاد کردا ہے۔