ہاہ ۔۔۔ عمران ہاشمی

ہاہ

( عمران ہاشمی )

ہیں ؟ ایہہ کون اے ؟ شکر دوپہرے، کلم کلی۔ نہ کوئی اگے نہ کوئی پچھے۔ نہ چرند نہ پرند۔ ایہہ ایتھے کیوں کھلو رہی اے ؟

ہیں ! نہیں نہیں۔ کھلوتی ہوئی نہیں، ٹردی پئی اے۔ نہ ٹرن وانگوں۔ ایہنوں جا کے پچھاں۔ ایہہ ہے تے آدم زاد ہی نا ؟ کجھ ہور ای نہ ہووے۔ نہیں نہیں ہور کیہہ ہونا اے۔ کوئی کملی اے۔ پر ایس دوزخ ورگی دھپ وچ ایڈی ہولی ہولی کیوں ٹردی اے پئی۔ میرا خیال اے نیڑے جا کے جاننا چاھی دا اے۔  خورے میں کوئی مدد کر سکاں ایس دی۔ پر اوہ جس طرحاں گم اے، میرے نیڑے جان تے کدھرے ڈر نہ جاوے، تربک نہ جاوے۔

ہو سکدا اے اوسدے پیریں چھالے ہوون جیہڑتے اوس نوں ٹرن نہیں دے رہے۔ ہو سکدا اے اوہ کسے ڈونگھے خیالیں کھبی ہووے جیہڑے اوہنوں باہر دی ساڑویں دھپ دا احساس وی نہیں ہون دے رہے۔ ہو سکدا اے اوہنوں نیندر وچ ٹرن دی بیماری ہووے۔ پر ایہہ کوئی رات دا ویلا تے نہیں۔ انج ایہہ سویر، دوپہر، شام، رات ۔۔۔ ایہہ سبھ ویلے تے عام حالات دے عام لوکاں واسطے ہوندے نیں۔ جیہناں تے خاص ویلا آ جاوے اوہناں نوں رات کسے ویلے تے کدھرے وی پے سکدی اے۔ جنہاں دا چانن گواچ جائے جان کوئی کھس کے جاوے اوہناں نوں ہر پاسے رات ہی رات نظریں آوندی اے۔

مینوں لگدا اے اوہ کدھرے ڈر گئی اے۔ ایسے لئی بڑی ہولی ہولی ، سہمی سہمی ٹردی اے پئی۔ پتہ نہیں کدوں دی اوہ ایس مارو تھل دی سفری اے۔ کوئی خاص ٹردی پئی تے کوئی نہیں جاپدی۔ جدوں دا میں ویکھنا پیا ہاں اہینے پینڈا تے کوئی نہیں کیتا۔ اگانہہ پچھانہہ تے نہیں ہوئی لگدی۔ ایہنوں کسے دی اڈیک تے نہیں ؟ تاں ہی کدھرے نہیں جا رہی۔ وہماں، وعدیاں تے قسماں دے بجھے ہوئے عمراں گال دیندے نیں پر اپنے پیریں بدھے سنگل نہیں کھول سکدے۔ جیہڑے اوہناں پتہ نہیں کدوں دے کدھرے آپ ہی بنھے ہوندے نیں۔

شکر دوپہر وچ وخالی دین والیاں کھلوتیاں شیواں وی تے کدے کدار ہلدیاں چلدیاں لگدیاں نہیں۔ ایہہ وی کدھرے انج ای نہ کھلوتی ہووے۔ ایس سڑدی بلدی دوپہر وچ۔ ایہنوں چاھی دا اے ایتھوں چھیتی چھیتی نکل جاوے تے کدھرے چھاویں جا کھلوئے۔ پر ایہہ وی تے ہو سکدا اے اوہ پہلاں ای کسے پرچھانویں توں ڈری ہوئی ہووے۔ کیوں جے پرچھاویاں توں ڈرے ہوئے دھپاں ول ہی نسدے نیں۔ تے جدوں اوہ نس پیندے نیں، پرچھاویں اوہناں نوں ہور ڈراندے نیں۔ ہور نساندے نیں تے دوروں دوروں اندازے لاون والے تے تماشا ویکھن والے اوہناں نون کملے، جھلے، شدائی تے مست آکھدے نیں۔

ایہہ کدھرے کملی، جھلی، شدین تے مست اکھوان توں ڈردیاں  تے نسن توں بھیڑی نہیں پے رہی ؟۔اوہنوں نس پینا چاھی دا اے، ناں تے ایہدا کوئی نہ کوئی رکھیا ای جاناں اے، اوہ رانی ہووے، گولی ہووے، کملی یاں فیر شدین۔۔۔ کیہہ فرق پیندا اے۔ ایس جہنم وچوں نکلجاوے گی تے سوکھی ہو جاوے گی۔ پیریں بدھے نظر نہ آون والے سنگل اوہنوں کھول لینے چاہی دے نیں۔ آپ دے لئی اپنی سنائی ہوئی قید نوں مکا دینا چاھی دا اے۔

اک گل تے پکی اے، ایہہ ہے تے کوئی کملی شدین ہی۔ اک بھانبھڑ اوہدے من وچ بھڑک رہیا اے تے دوجا باہر لانبو کڈھی پھردا اے۔ پر اوہ ایہناں دوہاں دوزخاں وچ اپنے جیوندے جاگدے وجود نوں ساڑ کے سواہ کرن کھلی اے۔

ہیں ! ہن ایہہ کون ایہدے وال ٹریا آوندا اے۔ پگڑ بدھا، منڈاسا ماریا۔ ایہدے موڈھے اتے کیہہ اے ؟ جاپدا ئے جیویں کہاڑا ہووے۔ ایہہ کیہہ ظلم ہوں لگا اے، ایہہ کیہہ ظلم ہون لگا اے۔

اوئے ظالما۔ اوئے ظالما، اوئے مرے ہویاں نوں نہیں ماری دا۔ نامرادا، ہائے او ربا بوہڑیں سو۔ وڈھ دتا سو۔ وڈھ دتا سو۔

پر ایہہ کیہہ۔ کوئی لال ہنیری نہیں وگی، کدھرے رُت نہیں ڈلھی۔ کوئی چیک وی نہیں نکلی۔ بس اک نمانی جیہی  ہاہ سنائی دتی اے۔ جیویں کُولے جیہے درخت دا ٹاہن ٹٹدا اے۔