Sarfraz Safi is a prominent name in Punjabi poetry. He also writes columns in a daily newspaper.

غزل

(سرفراز صفی )

عشق نے ایسا چهج وچ پا کے چهٹیا یار

سارے جگ نے منہ میرے توں  وٹیا یار

پچهلی رات دے تارے میتهوں پچهدے نیں

ہجر علاوہ توں کیہ جگ توں کهٹیا یار

اوہ تتلی توں نازک دل دی پتھر اے

جہنے میری آس دا بوٹا پٹیا یار

توڑ گیا اوہ تسبی میرے ساہواں دی

ورد میں جس دا دهڑکن دهڑکن رٹیا یار

نین ملا کے ککهوں ہولے ہو گئے آں

کیہ نیناں نیں کهٹیا تے کیہ وٹیا یار

اپنے مار کے بندہ چهاویں سٹ دے نیں

سجن مینوں مار کے دهپے سٹیا یار

سچ کہواں تے ساڈا بهیڑی قسمت نے

کالی بلی بن کے رستہ کٹیا یار

سجن ساڈے سر دا سودا کیتا سی

مل ذرا نہ ودهیا نہ ای گهٹیا یار

سرگهی ویلے وصل کماون آیا اوہ

نہ میں ڈکیا نہ ای ضدی ہٹیا یار

یار صفی سی چپ چپیتا صدیاں توں

پہلی واری بمب دے وانگوں پهٹیا یار