نظم ۔۔۔ فاطمہ مہرو
” پیار ہندیاں دیر تاں نیئں لگدی “
( فاطمہ مہرو )
تیرے ملن دی چاہ توں ودھ کے
راہوں دا خضر کون سی؟
توں اپنیاں اکھاں میری چُنی نال بنھ لیاں
تے تیرے جُثے دی خشبو
مینوں کنے ای چنہاں لنگھا دتے
حوا دی دھرتی تے آدم نے جنے بوٹے لائے
مینوں تیرا سواد اونہاں ساریاں توں وکھ لگیا
تیرے پیراں دیاں تلیاں دے اسود چُمـن نوں
میرا ست جنماں دا طواف
مینوں بۤلھے وانگ نچاندا رہیا
تھوڑی جِنی اگ دی چاہ نے
میرے موسیٰ وانگوں شوق نوں
ساڑ کے طُور بنا دِتا
Facebook Comments Box