Hanif Bawa is a famous Punjabi short story writer. His stories are simple and related to urban life. He uses very simple but subtle words to describe his characters and their short comings.

اک سپاہی دی تھرموس

(حنیف باوا )

اوہدے کول سوائے اک تھرموس دے ہورکجھ نہیں سی۔ اوہ اک سپاہی سی تے آپنے آپ نوں دشمن دے حوالے کرن جا رہیا سی۔ راہ وچ اوہنوں دو بچے کھیڈ دے ہوئے ٹکرے ۔ اوہ دوویں بچّے ریتے نال گھر بنا بنا کے کھیڈ رہے سن اوہ کھیڈ دے اوہنوں بڑے ای چنگے لگے ۔

اوہ اگانہہ ٹرن دیبجائے اوہناں توں کجھ دور ہٹ کے بہہ گیا۔ اوہ اوتھے بیٹھا فوج دا سپاہی نہیں سی لگ رہیا۔ ایس لئی کہ اوہ بندوق نوں بوہت پچھے اوس رکھدے ہیٹھ چھڈ آیا سی جیہڑا کہ ریت دے اک وڈے ٹبّے دیاں جڑھاں وچ کھلوتا سی۔ تے جتھے اوس نے کنیاں مصیبتاں جھل کے کنیاں ای بھکھاں تریہاں کٹ کے کنے دن نے کنیاں ای راتاں اک کر کے آخری پناہ لئی سی تے جتھے اوس نے ایہناں مصیبتاں بھکھاں تے تریہاں توں گھبرا کے آپنے آپ نوں دشمن دے حوالے کرن دا فیصلہ کیتا سی۔ 

جدوں اوہ اوس رُکھ دے ہیٹھ آخری پناہ لین لئی کھلوتا سی، اودوں جیویں اوہدے دو ٢ پتر اک دھی اوہدے ساہمنے کھلوتے ہون۔ ایہناں بچیاںلئی ای تے اوہ فوج وچ بھرتی ہویا سی۔ ایہناں دی کمائی ہوئی حیاتی وچ بہار لیاون لئی ای تے ایس جنگ وچ کدیا سی۔ اوہنوں جدوں دشمن نال لڑن لئی اگے مورچیاں تے گھلیا گیا سی ۔ اودوں ای اوہنے سوچیا سی۔ 
میں جان توڑ کے لڑاں گا۔میں لڑائی وچ اجیہے کار نامے کردا ہویا مراں گا جیہناں نوں ویکھ کے سرکار مینوں کوئی اُچا جیہا تمغہ دیوے گی۔ اوس چمکدے ہوئے تمغے دی لشک میرے بچیاں دی ہنھیری زندگی وچ چاننا کھلار دیسی ۔ چنانچہ میں جان توڑ کے لڑیا وی ۔ پر کیہ کیتا جاندا جنگ بنا کسے فیصلے تے اپڑیاں ای ختم ہو چکی سی تے میں دشمن دی جوہ وچ دھکے دھوڑے کھان نوں رہ گیا ساں ۔

زندگی نوں مصیبتاں تے تکلیفاں وچ جھوکن دا ہن کیہ فائدہ چنگا اے میں آپنے آپ نوں دشمن دے حوالے کردیاں ۔شاید کسے ویلے دی میں آپنے بچیاں نوں ویکھ سکاں ۔ کیہ ہویا جے میں اوہناں دی زندگی دے ہنھیرے نوں ویکھ سکاں ۔ کیہ ہویا جے میں اوہناں دی زندگی دے ہنھیرے نوں دور نہیں کر سکیا۔ اوڑک اوہ میرے بچّے نیں اوہ مینوں ضرور معاف کر دین گے۔ اوہ مینوں مل کے ضرور خوش ہون گے۔ 
جدوں دا اوہنے آپنے آپ نوں دشمن دے حوالے کرن دا فیصلہ کیتا سی اوہدے سارے ڈر بھول لتھ گئے سن۔ ہن اوہ کسے کولوں وی کنی کترا کے نہیں لنگھدا سی ۔ اوہدے راہ وچ کنے انج نجھکّ ہو کے لنگھ جاندا جیویں اوہ اوہناں دے آپنے ای پنڈ دا کوئی وسنیک ہووے نہیں تاں آخری پناہ لین توں پہلاں اوہ بندے دے پرچھانویں توں وی ڈر جاندا ، تاہیوں تے اوہ وستیاں توں دُور رہ کے دن تے راتاں کٹدا سی۔آپنی منزل نوں لبھن لئی اوہدیس دی جوہ نوں ٹوہلن لئی جیہدا کہ اوہ وسنیک سی جیہدے حکمراناں لئی اوہ ایہہ جنگ لڑدا رہیا سی۔پر اوہ اوہناں دو ٢ بچیاں کولوں کنی کترا کے نہ لنگھ سکیا جیہڑے کہ اک رکھ دی سنگھنی چھال تھلّے بیٹھے کھیڈ رے سن۔ اوہ بچّے ویکھ کے اوہنوں آپنے پُتّر یاد آ گئے اوہنے سوچیا، ہو سکدا اے اوہ ایسے طرح گھر بنا بنا کے کھیڈ دے ہون ۔ اوہنوں ایہناں بچیاں تے آپنیاں پحیاں وچ کوئی فرق ہ لگیا ۔ تاہیوں تے لنگھدیاں ہویاں اوہدے پیر من من بھاری ہو گئے سن۔ اوہ اک قدم وی اگے نہ پٹ سکیا۔ اوہ ایہناں دی کھیڈ وچ مخل نہیں ہونا چاہوندا سی۔بس اوہناں نوں کھیڈ دیاں نوں تکنا چاہوندا سی۔ 
اوہ اوہناں توں کجھ دور ہٹواں ہو کے بہہ گیا ،جیہڑے ریتے نال اوہ کھیڈ دے پئے سن۔ اوہنوں انج لگیاجیویں اوہ ریتا اوہدے آپنے پنڈ دا ہووے۔پنڈ دا اوہ ٹھنڈا ریتا جیہڑا کہ گرمیاں دیاں تیز دُھّپاں نُوں چُوس کے راتاں نوںٹھنڈ ونڈ دا اے۔ امن چین ونڈ دا سی۔ پر اج رب دی مخلوق دا یہہ سانجھا ریتا بُرود دی اگ نے ساڑ کے سواہ کر چھڈیا ہو سی ۔جیہڑے رکھ تھلّے اوہ بیٹھے سناوہ اوہنوں آپنے ویہڑے و چ کھلوتے رکھ ورگا لگیا۔ اوہنے اوہناں بچیاں دے پاٹے لیڑیاں ول ویکھ کے سوچیا، شاید ایہناں دا پیو وی میرے وانگوں ایہناں دیاں لوڑاں پوریاں کرن لئی فوج وچ بھرتی ہویا ہووے ۔ شاید اوہنے وی کوئی تمغہ لین لئی لڑائی وچ بڑنے بڑے کارنامے وکھائے ہون تے شاید لڑائی بند ہون تے اوہ وی دشمن دے علاقے وچ پھس گیا ہووے تے میرے وانگوں ایہناں بالاں لئی مصیبتاں توں ہار من کے آپنے آپ نوں دشمن دے حوالے کرن دا فیصلہ کر لیا ہووے اوہ کجھ دُور بیٹھا اوہناں نوں کھیڈ دیاں نوں ویکھدا رہیا ۔ اوہ سکے ریتے نال گھر بناون دی کوشش وچ لگے ہوئے سن۔ پر اوہناں نوں کیہ پتا سی پئی کدی سُکے ریت نال دی گھر بنے نیں۔ ریتے وچ پانی ملاونا پیندا اے۔ شاید پانی اوہناں کول کوئی نہیں سی۔ پانی اوہدے کول جُو سی ۔ اوس تھرموس وچ جیہڑی اوہدے موڈھے وچ لٹک رہی رہی سی۔ ایہہ پانی اوہنے اوس چھپڑوچوں لیا سی جیہدے آلے دوالے دور دور تائیں اجاڑ ای اجاڑ سی۔ جنگ دے دوران ڈھیہہ ڈھیری ہو چکی سی۔ اوس وستی دے مکاناں دیاں کچیاں کندھاں دیاں اٹّاں دور دور تائیں کھلریاں پئیاں سن۔ اوس سٹری ڈھٹھی وستی توں کجھ دور اک نکے جیہے بچے دی لاش تے اوہدے نال اک بڈھا مویا پیا سی۔ اوہناں دے کول اک بکری دا بچہ کھلریا پیا سی ۔ ایہناں لاشاں نوں ویکھ کے انج معلوم ہوندا سی جیویں ایس جنگ دا مقصد صرف ایہناں نوں ای مارنا سی۔ ایہہ مر گئے جنگ بند ہو گئی ۔ 
اوس ویلے ہنالے دی رت سی۔ ادھی رات دا ویلا سی ۔ وٹ وی بڑا سخت لگیا ہویا سی ۔اوہ پچھلے کئی گھنٹیاں توں کماد وچ لکیا ڈراوندا کماد وچوں نکلیا تاں پانی دی تلاش وچ وگ ٹریا ۔چوکھی کھوج مگروں جیہڑے ویلے ایہہ چھپڑ اوہدی نظریں پیااوہنوں جیویں چاء چڑھ گئے۔ اوہ اوہدے ول نس کے گیا ۔ اوتھوں اوہنے رج کے پانی پیتا ، نالے تھرموس بھر لئی ۔ ایہہ اوہو ای گندہ پانی سی جیہدی لوڑ اج بچیاں نوں پے گئی سی۔ 
اوہ اوتھوں اُٹھیا ۔ موڈھے وچوں تھرموس کڈھی تے بچیاں کول آن کے کہن لگا۔
“پترو ! سکّے ریت نال گھر نہیں بنیا کر دے۔”
بچیاں نے مونہہ اتانہہ چک کے اوہدے ول تکیا ۔ اوہ ایس طرح شرما جیہے گئے جیویں اوہناں دی کوئی چوری پھڑی گئی ہووے یاں اوہناں دی چتر کاری دا بھانڈا پھٹ گیا ہووے ۔ اوہنے اوہناں دیاں چہریاں ول ویکھ کے جیہڑے اودرے جیہے لگ رہے سن سوچیا ۔ ” میں اینویں ایہناں کول آیا ۔ میرے آون نال ایہناں دی چنگی بھلی کھیڈ وگڑ گئی ۔ میں ایہناں نال دھروہ کیتا اے ۔ ایہناں دیاں نکیاں نکیاں خوشیاں دا گل گھٹ دتا اے۔ مینوں ایتھوں چلیا جانا چاہیدا اے۔ فوراً چلیا جانا چاہیدا اے۔”چنانچہ اوہنے تھرموس اوہناں دے کول رکھ دتی تے ایہہ کہندا ہویا اگے ٹر پیا۔ “میرے پترو ! شالا تُسیں ایسے طرح گھر بناوندے رہوو ، ایسے طرح نکیّاں نکیّاں خوشیاں ماندے رہوو شالا تسیں ہر قسم دی تتّی ہوا، توں بچے رہوو۔ 
اوہ آپنے آپ نوں دشمن دے حوالے کرن جا رہیا سی۔