رانگ نمبر ۔۔۔ کنول مشتاق
رانگ نمبر
کنول مشتاق
” ٹرپل ٹو فایئو ٹو “
” یس۔۔۔ “
” اچھا جی “
” ہاں جی “
” فیر کیہ سوچیا جے ؟ “
” کاہدا ؟ “
” جو میں کہیا سی “
” توں تے چنگا بھلا ہوندا سیں ۔ فیر ایہہ جھلیاں والیاں گلاں کیوں کرن لگ پیا ایں ؟ “
” میں تے اپنے ولوں فیصلہ کر بیٹھا واں “
” کیہ”
” جو میں تینوں دسیا سی ۔ “
” دوستی ۔۔۔ ویکھ ایہہ تے بڑا اوکھا کم اے ۔ “
” ہووے گا ۔ “
” جذباتی نہ بن “
” جذبے توں بنا کوئی کھیڈ پُگدی ای نہیں ۔”
” توں جھلا ایں ۔تینوں کیہہ سمجھاواں۔ “
” ہن ہر چیز سمجھوں باہر ہو گئی اے َ’
” چنگا تیری مرضی، پر ایہہ گل چیتے رکھیں۔ جدوں مینوں کوئی عورت سمجھن لگ پیندا اے، میں اوس توں بہت دور چلی جاندی آن، کیہہ تینوں ” ق” ملیا سی “
” نہیں ۔۔۔ ” میں جھوٹ بولیا حالاں کہ اوہ مینوں سویرے ای ملیا سی۔ اوہ بڑے غصے نال مینوں اکلیاں چھڈ کے ٹر گیا، کیوں جو اوہ کہندا سی توں پاگل ایں، اوہ تینوں بے وقوف بنا رہی اے، اوہ کڑی نہیں ، چھل اے۔ اوہ کاروباری ذہن رکھدی اے۔ اوہ سوہنے سوہنے لفظ ورتدی اے۔ اوہ بھیڑے بھیڑے مطلب کڈھدی اے۔ میں تینوں ایس لئی ملایا سی پئی توں اوہنوں عام کڑیاں وانگ ملیں گا پر توں تے اوہدے فریب وچ آ گیا ایں۔۔۔”
” پر میرا دل کہندا اے اوہ انج نہیں جیویں تسیں سارے اوہدے بارے سوچدے او ۔”
” توں میرے توں بوہتا جاندا ایں۔ اوہ ولو ولی ویلیاں وچ ولو ولی مُنڈیاں نال جڑی رہی اے۔ اج اوہ سبھ کتھے نیں ۔۔۔ ؟ “
” جے انج ہے تے فیر کدھرے نہ کدھرے تے اوہدے چیتے وچ پئے ہون گے ؟ “
” انج سوچنا تیرے ورگے پاگلاں دا کم اے۔ توں ہر ویلے اوہدے خیالاں وچ ڈبیا رہندا ایں۔ توں اوہدے خیالاں وچوں نکل تے جو اوہ چاہوندی اے انج کر۔ “
” کیہ مطلب ؟ “
” تینوں ایہہ وی دسنا پوے گا ۔۔۔ “
” ویکھ عورت کول جثے توں وکھ وی بہت کجھ ہوندا اے۔ “
” عورت کول جثے توں سوا جو کجھ ہور ہوندا اے اوہ صرف مرد دی سوچ ہوندی اے۔ توں کدی اوہنوں چھوہیا اے ؟ “
” بے دھیانی اچ کئی وار انج ہویا ہووے گا۔ “
” توں اوہدے سیک نوں نہیں محسوسیا “
” محسوسیا ہووے گا”
” کوئی وی اگ نہیں چاہوندی کہ اوہ پانی نوں گل لاوے۔ “
” ایہہ وی تے ہے پئی جیہنوں تسیں اگ دا انگیارا سمجھدے ہووو، اوہ تریل دا تُبکا ہووے۔ “
” با لکل ٹھیک اے پر جے تریل دے تبکے نوں سورج دی بلدی اکھ نال ویکھیئے تے انگیار ای نظر اوندا اے ۔ “
” پر مینوں تاں تتی اکھ نال ویکھن دی عادت ای نہیں۔ مینوں چن وانگ ٹھار دی کڑی چنگی لگدی اے، نہ سورج وانگ ساڑدی، مینوں تاں جگنو وانگ کڑی چنگی لگدی اے، ہتھ بھانویں آوے نہ آوے پر میرے آل دوالے کھلرے ہنیرے وچ کدھرے کدھرے وکھالی دیوے۔ “
” ہیلو ۔۔۔ ہیلو ۔۔۔ ہن کتھے ٹر گیا ایں ۔۔۔۔ ؟ “
” میں اوہنوں کوئی جواب نہیں دتا۔ ایہہ اوہنے کیہہ کہیا سی کہ جدوں کوئی مینوں عورت سمجھن لگ پیندا اے تے میں اوس توں بہت دور چلی جاندی ہاں۔ “
میں رسیور رکھ دتا۔ سوچن لگ پیا، ایہہ کیہہ شئے وے۔ ہجوم وچ ایہہ کنا رولا پاندی، تنہائی وچ ایہہ کنی چپ ہو جاندی، کلیاں ہون تے ایہدے ہاسیاں دی چھنک گواچ کیوں جاندی اے۔ ایہدیاں گلھاں دے گلاب کیوں کملا جاندے نیں۔
ایہدیاں دِیویاں ہار جگدیاں اکھاں کیوں بجھ جاندیاں نیں ؟ میں اوہناں اکلیاں وچ ایہہ سبھ کجھ پچھنا چاہندا ہاں، پر اوہ موقعہ ای نہیں دیندی۔
جیہڑا کل واقعہ ہویا اوہ وی عجیب سی۔ اوہ دفتر وچ اکلی سی۔ اوہدا مینیجر چھٹی تے سی، اوہنے ٹیلی فون تے آئے میسج نوٹ کرنے سن۔
” اج تاں بڑی فرصت ہووے گی “
” نہیں ۔۔۔ پر میں اکلی ضرور آں ۔۔۔۔ “
” چا ء دا کپ ۔۔۔۔ “
” چپڑاسی نوں میں گھر ماں دیاں دوایئاں دے کے بھیجیا اے ۔ “
” چا ء تے لبھنی نہیں ، میں فیر چلنا واں “
” ہہہ جا۔ چا ء میں آپ بنا کے پیا سکدی ہاں۔ ” اوہ اٹھ کھلوتی
” بہہ جا، جے توں چاء بنان ٹر گئی تاں میرے نال گلاں کون کرے گا۔ ؟
اوہ میرے ول گوہ نال تکن لگ پئی۔، جیویں کہہ رہی ہووے۔ جے ٹیلیفون نہ آوے تاں فیر گلاں کرن وچ کیہہ ہرج اے۔ “
” بولدی کیوں نہیں ؟ ۔۔” میں اوہنوں چپ ویکھ کے پچھیا۔
” تیری واج کتھے ٹر گئی اے۔ تیرا رنگ۔ کیوں پُونی ورگا ہو گیا اے ؟ ” اوہ تکی جا رہی سی۔
” بولدی کیوں نہیں ؟ “
” کون، میں کہ توں ۔۔۔۔؟ ” ہن اوہدے کولوں ہاسا سابنھیا نہیں سی جا رہیا۔ اصل وچ اوہ ایس ہاسے وچ پناہ لے رہی سی۔ اوہ ایہہ احساس جگا رہی سی جیویں اوہ اکلی نہیں۔ اوہدے تے اک ڈر تے سہم جیہا سی۔ اوہ میرے وچوں مینوں نفی کر رہی سی۔ شاید ایہہ وی ہو سکدا اے اوہ میرے وچوں مینوں لبھ رہی ہووے۔ ایس لئی میں اوہدا ہتھ پھڑ کے صوفے تے بٹھا دتا پر اوہ اٹھ کھلوتی تے چا ء بنان لئی کچن اچ جان لگی۔ مینوں انج لگا اوہ کچن اچ چا ء بنان نہیں پناہ لین جا رہی اے۔ ایہہ اپنے اندر دی سہمی عورت نوں کیوں نہیں مار دی۔ میں اٹھ کھلوتا۔
” بہہ جا۔ میں چا ء بنا کے لیانی آن، فیر گلاں ۔۔۔”
” ہاں اینے چر وچ چپڑاسی آ جاوے گا یاں مینیجر یاں کوئی کسٹمر ۔۔۔۔ ایہدے اندر دی عورت کیوں نہیں مردی، میں اوہنوں اج مار دیواں گا۔ میں اک پل اوہدے ول ٹریا تے فیر دفتروں باہر ساں۔
” ٹرپل ٹو فایئو ٹو”
” جی “
” کیہ گل اے غصے ہو گئی ایں ؟ “
” نہیں ۔۔۔۔۔ “
” کیوں ۔۔۔؟ “
” میں غصے ہونا چھڈ دتا اے ۔۔۔ “
” اینی مایوسی ۔۔۔ “
” توں وی دوجے مرداں وانگ ہی نکلیا ایں ۔”
” ایہو تے تیری بھل اے۔ توں وی تے دوجیاں کڑیاں وانگ سوچدی ایں۔ میں تینوں اوہناں توں وکھ کرنا چاہیا سی۔ تہاڈے ساہمنے کھلوتا ہر مرد اکو سوچ نال جڑیا ہویا اے۔ ایہہ سچ اے پئی مرد عورت دے جسم لئی بڑا کمینہ، گھٹیا تے خود غرض اے۔ پر تینوں یقین اے پئی جس مرد نے تینوں چمیا اے، اوہنے تینوں کڑی سمجھ کے ای چمیا ہووے یاں کتاب سمجھ کے جس تے اوہ ایمان لیایا ہوندا اے۔ “
” یہلو ۔۔۔۔ ہیلو ۔۔۔۔ ٹِک ٹِک ٹِک ۔۔۔۔۔ “
” ہیلو ۔۔۔ ہیلو ۔۔۔۔ ہیلو ۔۔۔”
” ٹرپل ٹو فایئو ٹو ۔۔۔ ؟ “
” رانگ نمبر “