نابر دُلیا ایتھے مُک

نسرین انجم بھٹی

لنگھ گئی رات، ہنیرا لیکے،ڈھاکے مُنڈا کل دا

اج لگی کھڈاوان کُھٹکا، بھلکے ہو سی پھاہ

وا ء بولی نے بولی پائی ہس پئے گُنگے رُکھ

رُت کرے چترائی دُلیا تینوں کاہدا دُکھ

دُھپ نال دھوتے ہتھ پتراں نیں

بُور سرے چڑھ سیٹی ماری

پانی مٹھڑا، مٹی کھاری،سینے اندر لُگ

میریا دُلیا ایتھے مُک

فیر ہڈاں نوں کھورن لگ پئی

سِک متراں دی لوڑن لگ پئی

اپنے ہون دی نانہہ نانہہ ہوئی

عشق گیا تد پُگ

لمے لمے ساہ بھریندے ہنیرے دے وسنیک

نِم کڑتن مٹھی ہوئی

پھل نال رجی، کَکھ نال کواریاں ککراں دی

تے کَربل کَربل دکھ

ساہ وچ رچے ساہ عجیبا، اکھاں دے وچ اکھ

ہُن ناں ہونی ، چکھ

نابر ہو کے مُک

دُلیا فقراں توں نہ لُک