جنگل اُگی چُپ۔۔۔راشد جاوید احمد
جنگل اُگی چُپ
راشد جاوید احمد
ہسپتال دے بیڈ تے پئے سندھو صاب نوں اج پنجواں دن سی۔ سر دے پشلے پاسے لگی سٹ باہجوں نکی جئہی سرجری کرنی پئی سی۔ چھ ست ٹانکے وی لگے سن جیہڑے ہن سر دی کھل اچ جذب ہو رہے سن پر مریض ہالی ہوش نہیں سی کیتی۔ بلڈ پریشر ٹھیک سی، دل دی دھڑکن وی نارمل سی ، ساہ چنگا سی تے خوراک والی نالی نال خوراک تے دوائی وی دتی جا رہی سی۔
سندھو صاب دی اک ہی بہن سی نادرہ، پنج ورھے چھوٹی۔ اک گھنٹے دی دوری تے رہندی سی ۔ اپنے بال بچے تے گھر گھرہستی توں وقت کڈھ کے پشلے پنجاں دناں توں ای ہسپتال دا چکر لا رہی سی۔ ڈاکٹراں نوں انج تے تسلی سی پئی فکر ؤالی گل کوئی نہیں پر اینے دناں بعد مریض دا ہوش اچ ناں اوناں ماڑی گل سی۔
کجھ سال پہلاں سندھو صاب محکمہ جنگلات چوں ریتائر ہوئے سن۔ کسے چنگی پوسٹ تے سن تے نوکری دوران ہی اوہناں نے اک چنگی بستی اچ گھر خرید لیا سی تے اوتھے کلم کلے رہندے سن۔ چوکھا چر پہلاں، جدوں ہالی لباں تے روواں ہی آیئاں سن اوہناں نوں اک ڈاکٹری معائنہ کرانا پیا سی جدھے بعد پتہ لگا کہ اوہناں دے پیلوک فلور دے مسلز گڑ بڑ نیں تے خون اوتھے نہ اپڑن کارن اینڈرو فنز ہارمون ستے پئے نیں۔ ڈاکٹراں توں اڈ ہر حکیم، ہر ایلو پیتھ تے جھاڑ پھوک سمیت سبھ کجھ ازمایا گیا پر نتیجہ صفر ہی نکلیا۔ ایس پیدائشی مردانہ کمزوری نے سندھو صاب نوں بڑی تکلیف وچ رکھیا پر صبر دے علاوہ کوئی چارہ نہیں سی۔ ایہہ اک ایہو جیہی کمی سی جس دے بارے اوہ کسے نال گل وی نہیں کر سکدے سن۔ جسم بنان والے دا تے کجھ نہین سن وگاڑ سکدے، اپنے ہی جسم نوں کوسدے رہندے سن۔ دفتر دے ساتھیاں نال اوہ بڑی خوش مزاجی نال پیش اوندے پر اک عجیب جیہی اوازری ضرور نظر اوندی تے دفتر دے لوک خاص کر کے بیبیاں سمجھدیاں کہ سندھو صاب یا تے بڑے شرمیلے نیں یا مغرور۔ خورے ایہہ ہی وجہ سی کہ اوہ اپنے آپ نوں کلا سمجھن لگ پئے تے ہولی ہولی اکلاپے دے کھوہ اچ اتردے گئے۔ انج تے اوہناں دی ڈیوٹی کسے نہ کسے جنگل وچ ہوندی سی تے اوتھے بنے سرکاری ریسٹ ہاوس وچ رہندے پر جدوں کدی کسے دفتری تقریب یا سوشل گیدرنگ وچ جانا پیندا تے سو سو بہانے بناندے۔ اک چپ سی جیہڑی اوہناں نوں لگ چکی سی تے اوہ انساناں توں دور ہندے گئے۔ آپسی تعلقات رکھے پن نال تے نہیں بن سکدے ناں۔
نوکریوں فارغ ہون پچھوں اکلاپا چوکھا ہو گیا سی۔ نادرہ نے اک دو وار کوشش کیتی کہ کوئی بی بی سنگ ساتھ لئی تیار یو جاوے پر سندھو صاب کسے دی زندگی برباد نہیں سن کرنا چاہندے ۔ بھین نوں سختی نال منع کر دتا تے فیر اوہنوں ایہہ گل کرن دی ہمت ای نہ ہوئی۔ اپنا کھانا پینا اوہ آپ ہی تیار کر لیندے سن یا نیڑے اک تندور توں روٹی سالن لے اوندے۔ گھر دی صفائی ستھرائی لئی اک عورت ہفتے چ دو وار اوندی سی، اک بندے نال گھر چ گند وی کنا کو ہو سکدا اے۔ اکلاپے وچ ہور کوئی شغل وی نہیں سی۔ ٹی وی تے ہے سی پر کیبل نہیں سی۔ اج جدوں بچے بچے دے ہتھ چ سمارٹ فون اے سندھو صاب کول پرانے وقتاں دا فون سی، بس کال تے ٹیکسٹ جوگا، کال وی بس نادرہ دی اوندی حال چال خیر خیریت پچھن لئی۔ نہ کوئی آس نہ امید نہ کوئی آرزو نہ تمنا نہ آدرش، بے مقصد زندگی ، اکلاپا تے اکلاپے دی اداسی تے چپ۔ ہاں اخبار پڑھنا اوہناں دا وڈا شغل سی۔ پہلے صفحے توں لے کے آخری صفحے دی پرنٹ لائن تک پڑھدے۔ نال اک ڈائری وی رکھی ہندی تے پتہ نہیں اوہدے وچ کیہہ نقل کردے رہندے۔ دن دا چوکھا حصہ ایس شغل وچ گذر جاندا۔ اک ہور آہر وی سی۔ گھر دے نیڑے والے پارک اچ واک کرن دی۔ دو چکر پارک دے لا کے اوہ درختاں دے اک جوڑے ہیٹھ کھلو جاندے تے درخت وچ بیٹھے پرندیاں نوں ویکھدے، اوہناں دیاں بولیاں سن دے تے خورے اوہناں نال کیہہ گلاں کردے رہندے۔ پارک وچ اون والے دوجے لوکاں دا خیال سی کہ محکمہ جنگلات دی ملازمت باہجوں سندھو صاب دا انساناں دی نسبت پکھیرواں نال چوکھا جوڑ واسطہ اے۔ پارک وچ اون والے ہوربابے ایس انتظار کہ اوہناں دیاں نوہاں بالاں نوں سکول ٹور کے اوہناں لئی ناشتہ بنان گیاں،ملکی سیاست تے گرما گرم بحث کردے تے چاہندے کہ سندھو صاب وی آ رلن پر اوہ کنی کترا جاندے۔ شروع وچ تے محلے دے لوکاں بڑے قیافے لائے، افواہواں گھڑیاں پر ایہہ سب کجھ چھیتی ای مک گیا۔ اوہناں دے دل وچ سندھو صاب دی عزت تے ہے سی پر گل کدی علیک سلیک توں اگانہہ نہ ودھی۔
کمرے باہربرامدے وچ سندھو صاب نے چڑیاں تے لالیاں واسطے اک وڈی کنالی اچ باجرہ تے ٹوٹا چول رکھیا ہندا سی۔ اوہناں نوں دانہ چگدیاں ویکھ کے بہت راضی ہندے، نال اخبار وی پڑھدے تے ڈائری لکھدے رہندے۔ پرندیاں دیاں اوازاں اوہناں نوں بہت چنگیاں لگدیاں۔ ہولی ہولی اوہ سمجھن لگ پئے کہ چوں چوں تے چچ چچ دا کیہہ مطلب اے تے لالی جدوں لمی کو کو دی اواز کڈھے تے مطلب اے پئی نیڑے کوئی بلی ضرور اے۔ کدی کدی تے اوہ شیشے ساہمنے کھلو کے چوں چوں تے چچ چچ دیاں اوازاں کڈھدے تے فیر اپے ہی مسکرا پیندے۔ اخبار دا صفحہ پرتاندیاں یا کرسی دی سمت درست کردیاں چڑیاں اڈ جاندیاں پر چھیتی ہی باجرہ کھان آ جاندیاں۔
نادرہ اپنے بال بچیاں نال سکون اچ سی۔ دو تن مہینے پچھوں بھرا دے گھر دا چکر لا لیندی تے دو چار کھانے وی بنا لیاوندی۔ بہن بھرا وچ فطری ؐمحبت تے سی پر بھرا بس حال چال ہی پچھدا یا کسے بھنیوے نوں اوس دی تعلیم، کلاس بارے پچھ لیندا۔ جے بہنوئی اوندا تے اوہدے اون دا شکریہ ادا کردا۔ نادرہ نے اپنا فون نمبر ہمسایاں نوں دے رکھیا سی پئی کلے بندے دا کیہہ بھروسا کدوں کیہہ واپر جائے۔
تے اوس دن ایہو جیہا ہی کجھ واپریا۔ سندھو صاب روز وانگوں واک لئی پارک وچ آئے سن۔ دو تن چکر لا کے اوہ اپنے من پسند درختاں ہیٹھ کھلو کے پکھیروواں دا حال چال پچھدے رہے ، اپنا دسدے رہے۔ اوہناں دا ایہہ شغل ملازمت دے سمے توں ہن تک جاری سی۔ پرندیاں نال گل بات مگروں اوہ بنچ تے بیٹھن لگے تاں پیر مڑیا جاں کیہہ ہویا اوہ ڈگ پئے تے سر وجیا سنگ مر مر دے بنچ تے ۔ ہڈی تڑکن دی اواز وی آئی تے لہو دی لمی لکیر نکلی۔ سندھو صاب نوں بے ہوش ہندیاں ویکھ کے لوکاں فورا ریسکیو بلائی تے ریسکیو والیاں بس ایناں دسیا کہ شہر دے وڈے سرکاری ہسپتال چ لے کے جا رہے نیں۔ کسے گوانڈھی نادرہ نوں وی خبر کر دتی۔
ہسپتال وچ اوس دن شاید کوئی رحمدل عملہ ڈیوٹی تے سی۔ سرکاری ہسپتال ہون دے باوجود اوہناں زخمی دی مرہم پٹی بہت چنگی طرحاں کیتی۔ چھوٹا جیہا اپریشن کر کے زخم سی دتا۔ خوراک والی نالی وی لادتی۔
اج اپریشن مگروں پنجواں دن سی تے سندھو صاب ہالی تیک ہوش نہیں سی کیتی۔ نادرہ روز وانگوں سویر توں آئی بیٹھی سی کہ کد بھرا ہوش وچ آوے تے خیر خیریت پتہ لگے۔ مایوس ہو کے اوس کھان پین دا سمان نرساں حوالے کیتا تے گھر پرت گئی کہ اوہدے بالاں دا سکولوں واپسی دا وقت ہو گیا سی۔
وارڈ دی صفائی مگروں بستریاں دیاں چادراں بدلیاں جا رہیاں سن کہ نرس نے ویکھیا کہ مریض اکھاں کھولن دی کوشش کر رہیا اے۔ اوس فورا ہیڈ نرس تے ہیڈ نرس نے ڈیوٹی ڈاکٹر نوں خبر کیتی۔ ڈاکٹر صاحب نرساں دے جمگھٹے وچ بیڈ تے آ پہنچے۔ مریض نوں ہوش وچ اوندیاں ویکھ کے اگے ہوئے تے پچھیا کہ اوہ کیہہ محسوس کر رہیا اے۔ مریض دیاں اکھاں وچ چھپیا سوال بُجھ کے ڈاکٹر نے اوس نوں دسیا کہ اوہنوں ایتھے کیوں لیاندا گیا تے کیہہ علاج کیتا گیا۔ مریض نے اپنا ہتھ سر دے پشلے پاسے پھیریا جتھے پٹی بجھی سی ۔ ہلکی پیڑ تے محسوس ہوئی پر اوہدیاں اکھاں اچ تشکر سی۔ ڈاکٹر نے مزید معائنہ کیتا تے نرساں نوں ہدایتاں دے کے چلا گیا۔
ہیڈ نرس نے خوراک والی نالی لاہ کے سندھو صاب دا منہ گلے کپڑے نال صاف کیتا تے پچھیا کہ اوہ کیہہ محسوس کر رہے نیں۔ کجھ کھانا پینا اے۔ غسل خانے جانا اے پر جواب اچ مریض جو بول رہیا سی اوہ نرس دی سمجھ وچ نہیں سی آ رہیا۔ بولے جان والے لفظ اوپرے سن۔ نرس نوں انج لگا کہ مریض دے گلے وچوں عجیب جیہی آواز نکل رہی اے۔ سارا عملہ پریشان ہو گیا۔ جس سرجن نے زخم سیتا سی اوہنوں کال کیتا گیا۔ اوہ اپنے نال اوس ڈاکٹر نوں وی لے آیا جس نے انستھیزیا دتا سی۔ مریض دے چہرے تے ہلکی نقاہت تے ضرور سی پر اوہ کیہہ بول رہیا سی، کسے نوں سمجھ نہیں سی لگ رہی۔ نادرہ نوں وی مریض دے ہوش وچ اون دی خبر دے دتی گئی سی۔ جد اوہ ہسپتال پہنچی تے سارے ڈاکٹر ایم ایس دے کمرے وچ سر جؤر کے بیٹھے سن۔ اپریشن وچ کسے قسم دی کوئی غفلت نہیں سی ہوئی۔ ڈاکٹر تے ایہنوں اپریشن نہیں بلکہ چھوٹی موٹی سرجری کہہ رہے سن۔ گل سمجھ وچ نہیں سی آ رہی کہ مریض دے سنگ وچوں غیر انسانی آوازاں کیوں نکل رہیاں نیں۔
فیصلہ کیتا گیا کہ مریض دے سر دا سکین کیتا جائے پر ایس ہسپتال وچ ایسی کوئی مشین نہیں سی۔ ینگ ڈاکٹرز وی ڈیوٹی تے سن۔ اوہناں واسطے وی ایہہ اک انوکھا تجربہ سی۔ اوہناں اپنے پلیوں مریض دے سر دا سکین اک وڈے ہسپتال توں کران دا فیصلہ کیتا کہ جو وی نتیجہ نکلے گا اوہناں دے ڈاکٹری علم وچ وادھا کرے گا۔ سکین دی رپورٹ مطابق سوائے اک بہتر ہندے زخم دے علاوہ کجھ وی اوپرا نہ نکلیا۔ ڈاکٹراں دی فکر ہور ودھ گئی۔ نادرہ نوں وی کجھ سمجھ نہیں سی آ رہیا کہ بھائی صاحب کیہڑی بولی بول رہے نیں۔ اک ڈاکٹر نے نفسیاتی معالج نوں وکھا ن دی صلاح دتی پر باقی ڈاکٹراں دا خیال سی کہ ایڈی نکی سرجری نال کوئی نفسیاتی سنڈروم کنج بن سکدا اے۔ زخم چنگی طراں بھر کے سی دین نال، چار چھ ٹانکے لان ناؒ ل کوئی ناڑ دبی گئی ہندی تے سکین وچ نظر اوندا۔ ڈاکٹراں دی حیرت دا کوئی میچ بنہ ای نہیں سی۔ سندھو صاب دی ہر حرکت، ہر جسسچر، ہر رد عمل نارمل سی سوائے بولی دے۔ تفتیشاں کر دیاں دو دن ہور لنگھ گئے۔ کوئی گل سمجھ نہ آئی۔ مریض انج تے ٹھیک سی پر چتھا جیہا ہویا پیا سی۔ بیڈ تے لیٹن دی بجائے اوہناں بنچاں تے بیٹھا رہنداجیہڑے مریضاں دی خبر لین اون والیاں لئی سن۔ سرکاری ہسپتال دے ایم ایس نوں اچانک خیال آیا پئی مریض کدرے مکر تے نہیں پیا کردا پر اوس کول مکر جانن والی کوئی مشین نہیں سی۔ مریض نوں ایس حالت وچ ڈسچارج کرنا وی مناسب نہیں سی پر جدوں مریض نوں پچھیا گیا کہ اوہ گھر جانا چاہندا اے تے جواب تے سمجھ نہیں آیا البتہ سر ہلان نال پتہ لگا کہ مریض جانا چاہندا اے۔
دسچاج دے کاغذ تیار ہو گئے تے نادرہ نے اپنے بندے نوں وی بلا لیا ۔ بہن تے بہنوئی دے نال جد سندھو صاب گھر پہنچے تے سب توں پہلاں اداس چڑیاں تے لالیاں نے چیں چیں تے چوں چوں تے چچ چچ کرکے اوہناں نوں جی آیاں نوں آکھیا۔ سندھو صاب دی خوشی دا کوئی انت نہیں سی۔ اوہناں نے اوہناں دی بولی وچ ہی شکریہ ادا کیتا تے بوری وچوں واہ واہ سارا باجرہ کڈھ کے کنالی وچ پا دتا۔ ہن پکھیروواں دی خوشی دا کوئی ٹھکانہ نہیں سی۔ چیں چیں چاں چاں چوں چوں تے پراں دی پھڑ پھڑاہٹ نال کن ڈورے پئے ہندے سن۔سندھو صاب دا چہرہ سرخ تے روشن سی۔
اوہ پہیلی جیہڑی ہسپتال دے عملے تے تجربے کار ڈاکٹراں دی سمجھ وچ نہیں سی آئی، نادرہ نے بُجھ لئی سی۔ میاں بیوی نے اک دوجے ول ویکھیا تے اکھاں اکھاں وچ فیصلہ کیتا تے سندھو صاب دا ضروری سمان بنھدیاں ہویاں آکھیا . ” بھرا جی ۔ اج توں تسیں ساڈے نال ساڈے گھر وچ رہوو گے۔ “