Sara Shagufta was a Pakistani poet who wrote poetry in Urdu and Punjabi language. She committed suicide by throwing herself before a passing train in Karachi.

کوئی رنگ کہانی رہ گئی

 ( سارہ شگفتہ )

رنگاں دے سینے وچ کوئی رنگ کہانی رہ گئی
بدناں دے سینے وچ کوئی دل کہانی رہ گئی 
لہو دے سینے وچ سچیاں توں وی

 کوئی سچی کہانی رہ گئی
کوئی رنگ کہانی رہ گئی
راتاں روون تے تارے اتھرو بن جاندے نیں
پنچھی تے پروازاں میرے ویہڑےتوں اڈ جاندے نیں
وقت دے منہ وچ لیراں دی کوئی گل پرانی رہ گئی
کوئی رنگ کہانی رہ گئی
سفراں اُتے بن کے پتھرمنزل دے چُگاں اتھرو
رسیاں دے سینے وچ اک اگ سیانی رہ گئی
کوئی رنگ کانی رہ گئی
اک ہجر گزارن آئیاں نیں ایہہ اکھاں میرے گھر
ہن تے سڑدیاں رہندیاںنیں اگاں میرے گھر
اکھاں جدوں دل وچ کھبیاں’فیر کدے نہ ہسیاں
جنگلاں وچوں اکھاں پھڑکے جلن سیانی رہ گئی
انسان توں بہتیاں قبراں نیڑے
ڈبدے سورج دے چہرے تے اک شام سہانی رہ گئی
کوئی رنگ کہانی رہ گئی
قبراں اُتے دعاواں منگدے
چِٹیاں اکھاں ہر ویلے رنگدے
اکھاں دے گھر فکر وی ویکھو،آنی جانی رہ گئی
کوئی رنگ کہانی رہ گئی
رنگاں دیاں سچیاں مِٹیاں
مُردے توں بہتیاں قبراں وِکیاں
وقت اے تھوڑا’بُہتیاں چھٹیاں
ڈوراں دے کولوں پتنگاں اُڈیاں
خاکی دے ہتھ وچ اک خاک کہانی رہ گئی
کوئی رنگ کہانی رہ گئی۔