Zulfiqar Ahmad Tabish is a very senior and famous writer we have today. He is a poet, a prose writer and a painter. A blend of tasawuf is visible in his Gazal and Nazm. His paintings are a mode of his creative expression with unique colours, tones, curves and lines.

خالم خالی نظراں

( ذوالفقار احمد تابش )

خالم خالی نظراں میریاں
سُنج مسُنجے بُوہے
بھاں بھاں کردے کوٹھے کندھاں
اندر باہر ہنیرا
بچپن دے اوہ سارے سفنے
اک اک کر کے بُھلے
سدھراں دے ان مُلے موتی
قطرہ قطرہ ڈُھلے
ساریاں نظران بھل گیئاں نیں
سارے سُفنے ٹُٹ گئے نیں
سارے لفظ گواچ گئے نیں
سارے اکھر مُک گئے نیں
میں وی اوہدے کول گیا ساں
میں وی اوہنوں پچھیا سی
کنھے تینوں زہر دتا اے
کنھے تیرا ساہ پیتا اے
کنھے تیری جیبھ وڈھی اے
کنھے تینوں ٹھگ لِتا اے
اک دوجے دیاں گلاں سن کے
پچی وی ڈاہڈے ہوئے ساں
اک دوجے نوں گل نال لا کے
دونویں رل کے روئے ساں
آپے مینوں زہر دتا سو
آپے میرا خون کیتا سو
سارے بھرے بازار چ مینوں
آپے بے حرمت کیتا سو
میرے خون دے بدلے لئی اوہ
میرے کفن دا جھنڈا پھڑ کے
نعرے ماردا پھر دا اے