کُتے ۔۔۔ محمود احمد قاضی
کُتے محمود احمد قاضی کتے اوہنوں پنڈ چ وڑن نہیں دیندے۔ اوہ شام دی مٹی
کُتے محمود احمد قاضی کتے اوہنوں پنڈ چ وڑن نہیں دیندے۔ اوہ شام دی مٹی
بندیاں دا چڑی گھر محمود احمد قاضی اک پرانا واقف کار بیمار سی۔ اوہدا پتہ
کِکر دی گل ( محمود احمد قاضی ) سانجھی سوچ والا میرا اک سجن سی،
میں وادھو آں ( محمود احمد قاضی ) اک سو اسی دن پہلوں دی گل
زور جنون دل ( محمود احمد قاضی ) ہر روز فجر کے وقت دو بندے
سکینہ ٹاہلی دے درخت تھلے آ کے کھلو گئی۔ ہرے رنگ دی میلی جئی چادر
چاچے دی چپ ( محمود احمد قاضی ) ایہہ اک رسم جئی بن گئی سی
بگے آ گئے نیں ( محمود احمد قاضی ) بگے آ گئے نیں پر چیزاں
سیب کے درخت ( محمود احمد قاضی ) سہانی شام ایک بار پھر شہر پر
چِیک ( محمود احمد قاضی ) پنڈوں شہر آئے بندے نوں اج تیجا دن سی