کُتے ۔۔۔ محمود احمد قاضی

کُتے

محمود احمد قاضی

کتے اوہنوں پنڈ چ وڑن نہیں دیندے۔

اوہ شام دی مٹی رنگی سرحد تے ، جیہڑی اوہدے پنڈ دی سبھ توں وڈی کنک دی   پہلی وٹ نال آ رلی اے، کھلوتا، دُر۔۔۔ دُر کردا اے۔

 اوہدے اک ہتھ چ مہندی دی پوٹلی اے، جیہدے چوں بڑی مٹھی مٹھی خشبو آ رہی اے۔

اوہدے دوجے  ہتھ چ کچ دیاں چوڑیاں نیں۔

در ………. ُدر

دُر………….. ُدر

اوہ زباناں باہر کڈھ کے اوہدے چوپھیرے گھیرا پان دی فکر اچ نیں

۔اوئے کتیو ………… حرامزادیو………… مینوں پچھانو۔

اپنے کرم دین نوں پچھانو۔

اوہ آپنیاں پچھلیاں لتاں چ آپنیاں پوچھلاں پھسا کےلاٹو دی طرحاں اپنی تھاں تے گھم جاندے نیں۔

ا وئے بھلے مانسو… اوئے ویکھو… اوہ سامنے ای تے میرا گھر اے۔

چیکنی مٹی نال لشکدا گھر۔۔۔۔ گھر ۔۔۔۔ جس دے ہر مسام چوں میری گڈو دا معصوم ہاسا دسدا اے۔

اوہ اگے ودہدے نیں

دُر۔۔۔ دُر

کچی مٹی دا ڈھیلا اوہناں دا کجھ نہیں وگاڑدا۔

اوہ ڈھیٹ بن کے اپنے دنداں دی نمائش کردے نیں۔

اوئے جامے ۔۔۔ نورے۔۔۔۔فقیرے

اوہدی آواز اوہناں دی غراہٹ نال جپھی پا کے فیر واپس اوہدے منہ تے چپیڑ وانگوں آ وجدی اے۔

ایہدا مطلب اے جے ۔۔

پر ۔۔۔۔

دُر۔۔۔۔دُر۔۔۔۔۔

اوہ فیر ٹرن لگدا اے ۔۔۔ اوہ وی اوہدے نال ٹرن لگ پیندے نیں۔

اوہ بہہ جاندا اے ۔۔۔ اوہ وی بہہ جاندے نیں۔

اوہ دند پیھ کے اوہناں نوں گاہل کڈھدا اے

اپنی ماں دیو کھسمو ۔۔۔۔ مینوں ۔۔۔۔

اوہ پوشلاں اپنیاں لتاں وچوں باہر کڈھ کے ہلاندے نیں۔

شاباش ۔۔۔ شاباش ۔۔۔ ہُن ۔۔۔۔

اوہ اگے ودھنا چاہوندا اے

دُر ۔۔۔دُر۔۔۔

فیر اوہو ای ۔۔

کتیو ۔۔۔ کتے دیو بچیو ۔۔۔۔

پاگلاں والی اوہدی کیفیت وی اوہناں دے رویے چ تبدیلی لیاون دا باعث نہیں بن دی۔

چنگا تے فیر  ایہہ لئو۔۔۔

اوہ مہندی دی پوٹلی نوں لیرو لیر کر چھڈدے نیں۔

اپنیاں ناساں پھلا کے اوہ اوہدے ول مخولیے انداز وچ ویکھدے نیں ۔

مہندی مٹی وچ رل چکی اے۔

گڈو ۔۔۔ میری دھی ۔۔۔ میں کیہہ کراں ؟

اوہ روندا اے

تے چُوڑیاں اوہدے ہتھ وچوں تھلے ڈگ کے کرلاندیاں نیں۔

بھڑویو ۔۔۔ مردُودو۔۔۔ایہہ لئو۔۔۔تے ایہہ وی لئو۔۔

اوہ شام دی مٹی رنگی سرحد تے جیہڑی اوہدے پنڈ دی سبھ توں وڈی کنک دی پیلی دی پہلی وٹ نال آ رلی اے الف ننگا کھلوتا اے تے کتے اوہنوں پنڈ وچ وڑن نہیں دیندے۔