دو ہاجو ۔۔ آصف محمود
آصف محمود
دوہاجُو
کوئی گل نہیں سی خاص اوہدے وچ دسن والی‘ پر پھیر وی ہے سی گل کوئی پک نال۔کُون بولن دا چج تے مگروں ای پتہ لگنا سی‘پر کارڈ ای جدوں اوہنے دھریا اے میرے ساہمنے‘ تاں نگہ بھر کے اوہنوں ویکھن تے دل اک واراں اودوں ای میرا کیتا سی۔گول مٹول اوہدا چہرہ‘ سانولارنگ‘ نِکیاں نِکیاں بس عام جیہیاں اکھیاں‘تے انج دے ای نین نقش وی اوہدے ہوون۔قد کاٹھ وی اوہدا گھُپلا جیہا تے ڈِھلا ڈھالا‘تے ایویں مُٹھ کو جِنے والاں دی وی گُت اوہنے انج گھُٹ کیتی ہووے‘ جوسِر دوالے بس کالی جیہی اک لکیر ای پئی جاپے۔خاص گل اوہدے وچ جیہڑی وی سی‘ اوہ خبرے ڈیل ڈول تے مُہاندرے وچ نہیں سی اوہدے۔ بیٹھی بڑی اُنج اوہ پکی ہو کے سی میز دی پرلی لاہمے‘ تے بڑی نیجھ نال پئی ویکھدی سی مینوں۔ میں کارڈ تے نِگہ ماری‘ تے ”کنزا قریشی“ لکھیا سی۔ریڈی میڈ کپڑیاں وچ لگن والیاں زِپاں‘تے انج دے ای دوجے اُرلم پرلم بناون والی کسے کمپنی دی ایجنٹ سی۔میں اوہنوں تھوڑا چِر اڈیکن دی سینت کرکے‘ نالدے صوفے تے بیٹھے آپنی کمپنی دے فورمین نال مُڑ کے گل کرن لگ پیا‘ تے اوہنے میز توں اخبار میری چا لیا۔
میں ریڈی میڈ کپڑیاں دی اوس کمپنی وچ پنجاں ورھیاں توں کوالٹی کنٹرول دا افسر لگا ہویا سی۔ ایہہ محکمہ ایویں وکھالے دا ای ہوندا اے‘ پر میں حیاتی وچ اگے ودھنا چاہوندا سی‘ ایس کرکے ایتھے وی بتھیری جان ماری سی‘ تے مال دی پرکھ ہُن واہوا مینوں آ گئی ہوئی سی۔پھیر کمپنی دے پرچیز افسر دی سیٹ خالی ہوئی‘ جیہڑی میری سیٹ توں ڈھیر وڈی سی‘ تے مالکاں نوں میں پہلے افسر توں ادھی تنخواہ اُتے دوہاں محکمیاں دا کم سانبھن لئی راضی کر لیا۔مال دی پرکھ تاں بھاویں مینوں پہلے افسر توں چنگیری سی‘پربزار والیاں نال دین لین دی سُر نہیں سی پئی چوکھی مینوں لگدی۔ ایس لئی آپنے توں ہیٹھلے تے اُتلے‘ ساریاں نال بنا کے ہر ویلے رکھن دا چارہ کردا ساں۔ دو محکمے سانبھدیاں اُنج وی مت میری ہر ویلے بوندلی رہندی سی تے ایہناں ایجنٹاں توں ایس کر کے بڑی میری جان جاندی سی۔پھیروی اوہ پہلی تیمی سی جیہڑی ایجنٹ بن کے میرے کول آئی سی‘ اوہدا ناں وی میرے لئی بڑا نویکلا سی‘ تے نالے نِمیاں جیہاں کُتکتاڑیاں وی دل میرے نوں اوس پہلی نگہ وچ ای کڈھیاں سن‘ایس کرکے میں رتا مِٹھے سبھا نال ای ویہلا ہوون مگروں اوہنوں پُچھیا۔اوہ جھٹ مینوں آپنی کمپنی دیاں شیواں بارے لگ پئی دسن۔بڑے میں ایجنٹ ویکھے سن ایس کم وچ‘ پر اوہدے وچ وکھری کوئی گل سی۔پڑھے لکھے تے کتّے سُوترے بندیاں والاٹھرہما وی سی‘ تے نال اک خاص ڈھنگ دانِما نِما جوش وی۔اگیرے ہو کے ہتھ اوہنے میز اُتے دھر لئے سی میری‘ تے بڑی کتابی جیہی اُڑدو وچ گُن مینوں آپنیاں شیواں دے گِنا رہی سی۔پھیر جدوں پنجابی توں پِچھاں نہیں میں ہٹیا‘ تاں اوہ وی لگ پئی پنجابی بولن۔پر بڑی اوپری اوپری اوہدے مونہوں اوہ لگے‘ جیویں گھراں وچ اُڑدو بولن والے بالاں دی نہیں ہوندی۔ بڑے چر پِچھوں پتہ مینوں لگا‘ جو اوہ تاں ہے سن ای پناہ گیر کتے دِلی توں آئے ہوئے۔ اوہدے کول سب توں خاص شے اوہدیاں پلاسٹک دیاں زِپاں سن‘جیہڑیاں پرانیاں سِلور دیاں زِپاں نالوں ادھے مُل دیاں سن‘تے اوہ آہندی سی تھوڑا گھسن صدقہ اوہ پھسدیاں وی گھٹ سن۔میں اوسے مِٹھے جیہے سبھا وچ ای لما چوڑا اک لیکچر اوہنوں پلاسٹک دیاں زِپاں دے خلاف جھاڑ سُنایا۔ پھیر ہسدیاں ہسدیاں اوہنوں آکھیا پئی گھر جا کے زِپ اوہ لوے اک آپنی کمپنی دی‘تے دو چار واراں اِستری اوہدے تے پھیرے واہوا تتی کرکے۔مُڑ اگلی واراں گل اسیں سہج نال کراں گے ایہناں بارے!اوہدا جوش رتا مٹھا پے گیا‘تے جھونہوِیں ہوئی مُسکاند نال اوہ سلام مینوں کردی اُٹھ کے نِکل گئی۔
اگلی وار لوڈھے کو ویلے نال اوہ آئی چھٹی ہون دے نیڑے‘جدوں ویہلا ای میں بیٹھا ہویا ساں۔ایتکیں اوڈا جوش نہیں سی اوہدی گل بات وچ‘ پر جیہڑی دِڑھتا تے ٹھرہمّا سی اوہدا‘ اوہدے وچ ماسہ فرق نہیں سی آیا۔میرے کُجھ بولن توں پہلوں ای اوہ آکھن لگی
”تُسی ٹھیک آکھیا سی چوہدری صاب‘ چوکھی تتی تاں اِستری نہیں ایڈی ایہہ زِپ سہاردی‘ پرریشمی کپڑیاں دی استری تاں نہیں نا ایڈی تتی ہوندی‘اوہناں وچ تاں ورت ای سکدے جے ناتُسی ایہہ زِپاں۔آخر قیمت وی تاں ویکھو تُسی ایہناں دی۔ جِنیاں تُساں زِپاں ورتیاں‘سمجھو اونے ای روپئیے کمپنی تہاڈی نوں بچ گئے۔تہاڈے تاں لکھاں پِیس نکلدے نیں مہینے وچ۔ آپنے تاں پورے ڈیپارٹمنٹ دی تنخواہ تُساں کڈھ دینی اے ایہناں چوں ای مالکاں نوں۔“
اینا آکھ کے اوہنے اِنج دے شرارتی مُسکڑیویں نال مینوں تکیا جیویں آہندی ہووے پئی”ہُن بول!“ تے اوس ویلے بڑی ای چنگی اوہ مینوں جاپی۔میں آپنی پرتاوِیں مُسکاند نوں ذرا لمکا کے جھٹ کو اوہدی گل دا اُتر سوچدا رہیا‘ تے پھیر اوہدی سوبھا کردیاں اوہنوں آکھیا پئی جِنے ایجنٹ میں اووں تیکن ویکھے سی ایس کم وچ‘ اوہناں وچوں آپنی مثال اوہ آپ سی۔ہور کوئی ہوندا اوہدی تھاں‘ تاں ترلیاں تے اوہنے آ جانا سی آپنی شے ویچن لئی۔اینا سُن کے اوہدے سانولے رنگ وچ وی اک لاٹ‘ لالی دی بھاہ مینوں ماردی جاپی۔پھیر اوہ آکھن لگی جو میرے آکھے لگ کے تجربہ وی اوہنے کر لیا سی تے گل وی من لئی سی میری‘تے میرا وی ہُن حق سی جو اوہدے آکھے لگ کے میں وی اوہدی زِپ اُتے مٹھی اِستری پھیر ویکھاں۔ جے کُجھ نہ اوہدا وِگڑے‘تاں پھیر اِک آڈر تاں اوہنوں وی مِلنا ای چاہیدا سی۔اودن اوہدے جاون مگروں میں کِنا ای چر اوہدے بارے سوچدا رہیا‘ تے اگلے دیہاڑے میں تجربہ کِیتے بنا ای آپنے جنرل مینیجر نال اوہدے لئی آڈر دی گل وی پکی کر لئی۔
پھیر اک واراں انج ای چِرکی ذرا آئی‘تے خبرے کیویں گل کوئی دھرم تے سیاست بارے چھِڑ پئی۔میں دوہاں توں ای بھریا بیٹھا سی تے لمی چوڑی تقریر اک جھاڑ دھری اوہدے اگے۔اودن توں اوہ علم عقل دے وی واہوا میرے اثر وچ آ گئی تے اگوں اوہدے آون تے ساڈیاں گلاں ایہدھر اوہدھر دیاں ودھ‘تے پلاسٹک دیاں زِپاں بارے گھٹ ہوون لگ پئیاں۔ہُن جیویں اُچیچا اوہ چرکی آون لگ پئی سی‘ میری ویہل دے ویلے۔ہولی ہولی اوس دسیا جو چنگا کدی ویلا سی اوہناں تے وی‘ پرابا جی اوہدے گُردیاں دے روگ نال ورھا ہو گیا سی پورے ہو گئے سن‘ نِکا بھرا اجے بارہویں وچ پڑھدا سی‘تے وڈی ہوون صدقہ اوہنے ویاہ آپنادو ورھے اگے پاون دا آکھ کے ایہہ نوکری کر لئی سی۔کتے نکے ہوندیاں دا ساک اوہدی ماسی ول اوہدا ہو گیاہویا سی‘ تے وڈے ہویاں ہُن چون دوہاں نوں سِک سی اک دوجے دی۔ منگیتر اوہداکوئی واہوا تِکھا جیہا چھوہرسی‘ جیہڑا لیکچرار سی کسے کالج وچ‘ تے سی ایس ایس دا امتحان پیا نال دیندا سی۔اوہنوں جدوں وی میری کسے گل دا جواب نہ اگوں کوئی اوہڑنا‘تاں اوس آکھنا”بس ترے بندیاں توں بڑی میں تنگ آں چودھری صاب‘تہاڈے توں‘ نِکے بھرا آپنے توں‘ تے آپنے منگیتر توں۔“چنگا تاں بڑا مینوں لگنا پئی کِتھے مینوں جا پئی رلاوندی اے‘پر ایس توں اگے ساڈے وچ ہور کوئی گل آپس دے ایس سانگے بارے نہ ہونی‘ جیہڑا ہولی ہولی نِرا ہُن کاروباری نہیں سی رہ گیا ہویا۔ اوہدا ڈیل ڈول بھاویں ایڈا میری پسند دا نہیں سی‘ پر بڑی واراں دل میرے آکھنا جو ویاہ تاں آخرکسے نال اک دن کرنا ای اے‘ تے کیا بات سی جے ایہہ ای کدی ہوندی۔میرا اک ویاہ اودوں پہلوں وی ہو کے نہیں سی نِبھیا‘ تے کُڑی اک نال وی پیار اک واراں پایا سی‘ جیہنے ویاہ توں وی ودھ کے ای مینوں رولیا سی۔ایس لئی اک تاں تیمی ذات توں اُنج ای میں ڈردا سی‘تے اُتوں اوہ وی منگی ہوئی سی پہلوں ای‘تے ساک وی من مرضی دا سی اوہدا‘ ایس کرکے اوہدے نال انج دی کوئی گل کرن دا تے سوچ وی نہیں سی میں سکدا۔ نظراں ای ہے سن میریاں جے کجھ دسدیاں اوہنوں ہوون۔
اِک دن واہوا لمی وِتھ ای اوہ پا کے آئی‘ تے جِنا چر اوہ بیٹھی‘ بڑی بُجھی بُجھی مینوں جاپدی رہی۔ میں اوہدے آون دے چا وچ چوکھا کوئی دھیان نہیں کیتا‘ پر جھٹ پِچھوں اینے چِر مگروں آون دی وجہ جدوں پُچھی‘تاں پہلوں چُپ جیہی کر کے سر اوہنے سٹ لیا‘تے پھیر آکھن لگی‘
”ٹھیک اے چودھری صاب میری دوستی اے تہاڈے نال‘پر تہاڈی فیکٹری دے بندے مینوں جاندی نوں سُنا کے بولیاں جدوں ماردے نیں‘ تے اوہ نہیں میرے توں جریا جاندا“۔ گھاٹ تاں بڑی مینوں آئی‘ پر میرے تھلے دے کئی بندے تھوڑا چِر پہلوں تیکن ای میرے برابر دے رہے سن‘ ایس لئی میں چوکھا کھُل کے اوہناں نوں کُجھ آکھ وی نہیں ساں سکدا‘ تے نہ ای میں یار کسے نوں بناکے دسن جوگا سی کوئی گل۔کوئی سر پیر ہوندا ایس گل دا تاں دسدا وی میں چنگا کسے نوں لگدا۔پھیر وی میں اوہنوں دلاسہ دِتا تے اندرے اندر بڑا میں راضی جو اوہنے اج آپنے ای مونہوں مینوں دوست تاں آپنا آکھیا سی۔
ہُن جدوں آونا اوس تاں دِل میرا دھرک دھرک پیا اندروں وجنا۔کئی واراں جیویں آپ اوس حوصلہ مینوں دینا جو میں گل کوئی اوہدے نال چھیڑاں‘ پر پھیر میں سوچنا جو ایویں بھلیکھا اے میرا۔ ٹھیک اے اوہ پسند تاں کردی اے مینوں‘ایس وچ تاں شک نہیں کوئی‘پر پسند تاں اوہ منگیتر آپنے نوں وی کر دی اے نا۔اوہ نویں زمانے دی کھُلے سبھا دی کُڑی اے‘ نہیں بُرا اوہ سمجھدی ہونی میرے نال انج دی دوستی نوں۔
اک واراں جدوں میرے ویاہ دی گل ساڈے وچ چھِڑ پئی‘تاں میرے پِچھلے ویاہ دا سُن کے آکھن لگی جو کیڈی بد نصیب ہووے گی اوہ عورت جیہدا تہاڈے نال وی نبھانہیں ہویا۔ پھیر پُچھن لگی جو کوئی ہے اگوں نگہ وچ میری‘تاں میں آکھیا پئی ہے تاں ضرور‘اُنج دل نہیں اوہدے اگے ہجے میں آپناپھولیا۔
”کیوں؟“اکھے
”انکار اوہدے توں ڈرداں“ میں آکھیا”گل جے کتے وِگڑ گئی تاں میل مُلاقات توں وی جاواں گا“۔
”اوہ نہیں“ اکھے ”پسند تہانوں کردی“؟
”لگدا تاں ہے مینوں تھوڑا تھوڑا‘پر اندر تاں کسے نہیں کسے دے وڑ کے ویکھیا“۔
”مینوں جے ہووے نا پسند کوئی ……“ اوہ جھٹ بولی ”تاں میں تاں سِدھا ای اوہنوں آکھ دیاں پئی میاں میرا تاں ویاہ تیرے نال کرن تے دل ای“۔
اوہدی ایہہ گل سُن کے ہور وی میرا حوصلہ رہ گیا پئی خبرے نظراں میریاں نوں سیہان کے مینوں ای اوس سُجھایاسی جو میرے لئی وِتھ کوئی انج دی ہوندی‘ تاں آپ ای گھٹ نہیں سی اوہنے کرنی۔
اک واراں میں اوہنوں آکھیا پئی جدوں آرڈر کوئی اوہناں دی فرم نوں دینا ہوندا اے تاں میں آہناں اوسے راہیں جاوے جو کمیشن تاں وچوں اوہنوں ملے‘ پر اوہ لبھدی ای نہیں اوس ویلے۔ اوہ جھٹ نمبر آپنے گھر دا مینوں دے کے آکھن لگی
”تُسی گھر فون کرلیا کرو میرے“۔
”میرا فون…… خبرے کیویں دا لگے تیرے گھر والیاں نوں“ میں آکھیا۔
اکھے ”کوئی گل نہیں ڈرن آلی چودھری صاب‘بڑے روشن خیال نیں گھر آلے میرے“
اگلے ای ہفتے میں فون اوہنوں کیتا تے بڑے سہج نال بھرا اوہدے ناں وی نہیں میرا پُچھیا‘ تے اوہنوں بُلا لیاندا۔
پھیر اک واراں آئی تاں آکھن لگی جو اوہنوں باہر دے کسے بنک وچ نوکری مل گئی سی تے اوہ اخیرلی واری مینوں ملن لئی آئی سی۔میرے اندر ہنھیری جیہی اک جھُل پئی‘ تے چیتا وی نہیں ہُن مینوں جو اودن کیہہ گلاں میں اوہدے نال کیتیاں۔اوہ وی بڑی مونجھی ہوئی اودن جاپ رہی سی۔جدوں اُٹھ کے بوہے ول نوں پرتی‘ تاں اینا ای بس میرے مونہوں نکلیا
”توں پہلا جی ایں جِس……“ تے اگوں کُجھ نہ مینوں اوہڑیا۔پر اوہ پرت کے ہتھ دے اشارے نال مینوں ٹوکدی ہوئی بولی
”رہن دیو چودھری صاب‘مینوں پتہ اے سارا“۔
اوہدے ایہہ بول آکھن وچ انج دی کوئی گل سی جِس توں مینوں وی کوئی بھلیکھا نہیں سی جیویں رہیا۔ پر نال ای اوہدے انج سدا لئی وچھڑ جاون دی سٹ وی چوکھی میرے دل نوں وجی۔
میں تاں گل وی نہیں سی اوہدی کسے یار سجن نال کیتی ہوئی‘ ایس کرکے دُکھ وی سارا میں اندرے ای اندرپیا بھوگدا سی حالے ایس ہونی دا‘ جدوں مہینے کو پِچھوں ای اوہ ہسدی ہسدی پھیر اک دن میرے دفتر آن وڑی۔ اوہدی کمپنی والیاں اکھے چڑھے سال نوں ترقی دے لارے تے مُڑ اوہنوں پرتا لیاندا سی۔
ہُن اوہ آوندی تاں ہے سی میرے کول پہلے وانگ ای‘ پر اوہدی چمک جیویں پہلے والی مٹھی پے گئی ہوئی سی۔ اُداس تے نِموجھُون جیہی‘پر گل اوہنے خاص نہ کوئی کرنی‘ نہ دُکھ ای آپنا کوئی دسنا۔جے پُچھنا میں‘ تے جھٹ اوہنے کوئی لطیفہ مینوں سنا کے ہسن لگ پینا‘تے گل آئی گئی ہو جانی۔اک واراں تھوڑی جیہی گل اوہنے منگیتر آپنے دے خلاف میرے نال کیتی جو امتحان تے خبرے اوہدا سی ایس ایس دا پاس وی ہوناسی جاں نہیں‘پر آپنے آ
نوں ڈی سی صاحب اوہ ہُنے توں ای سمجھن لگ پیا سی۔اک دو واراں سس آپنی نال تھوڑی کھیہہ بکھیہہ دا وی دسیو سُو‘پر ایہدے بارے میں ہور گل کرن داحوصلہ نہیں اوہدا ودھایا۔
اِک دن اچیچا میں ٹوہ لین لئی اوہدی‘اک ماتحت آپنی کُڑی بارے صلاح اوہدی پُچھی‘جیہڑی بڑے چِراں توں رمزاں وچ اُلار پئی آپنا مینوں سُجھاوندی سی‘ تاں آکھن لگی
”پسند اے اوہ کُڑی تہانوں“؟
”پسند تاں خیر کوئی ہور اے مینوں‘پر اوہ نصیباں وچ نہیں میرے جاپدی۔میں تاں بس اِنج دی کُڑی ہن بھال رہیاں جیہدے نال نِبھ میری چنگی جاوے“۔ میں آکھیا
”نصیباں وچ کیوں نہیں اوہ تہاڈے؟ کِس گل دی کمی اے تہاڈے وچ“؟اوس جھٹ پُچھیا۔
”اوہدا جوڑ کِتے میرے نال ملن توں پہلوں ای سائیاں جوڑ دِتا ہویا سی“ میں اُتر دِتا۔
”پھیر وی تُساں گل تاں کرنی سی۔کیہہ پتہ مالک دا‘ اوہ بے پرواہ اے‘ جو چاہوے اوہ کرسکدائے“
”دل تاں میرا وی ایہی آہندائے‘ پر حوصلہ نہیں پیندا۔تے نالے میں سوچداں پئی جیکر اوہ وی مینوں اونا ای پسند کردی اے جِنا میں اوہنوں کرداں‘تے میرے گل کرن نال اوہ نہ ہووے‘ جو بنّھ وی اوہدا ٹُٹ جائے تے کروی کُجھ نہ اوہ سکے۔ انج تاں اُکا ای کجھ نہیں اوہدے پلے رہنا۔جِنا چر کُنجیا اوس ہویا ئے آپنے آپ نوں‘میں اُکھیڑنا نہیں اوہنوں چاہوندا۔ پیارجتھے ہووے‘اوتھے اینا دھیان تاں بندے نوں کرنا ای چاہیدا ئے“۔
ایہہ گل سُن کے اوہنے بُلھ آپنے گھُٹ کے میچ لئے تے سِر مار کے آکھن لگی ”ایہہ گل تاں ٹھیک تساں آکھی اے“۔
اک واراں پھیر بڑا لما اوہ ناغہ جدوں پا کے آئی تاں دسیا جو پنجی دِن اوہ ہسپتال وچ داخل رہی سی نروس بریک ڈاؤن صدقہ۔وجہ پُچھی تے آکھن لگی جو جھگڑا اوہدا ہو گیا سی منگیتر آپنے نال‘ تے گھر والیاں نال وی۔
اکھے ”ہن وی سس میری آئی ہوئی اے‘تے چنگی بے عزتی میں اوہدی کر کے پئی آونی آں۔میں تے آکھ دِتا ئے اوہنوں‘ میں نہیں ویاہ تیرے پتر نال کرنا۔اوس ویلے دیاں مِنتاں پئی کردی سی میریاں“۔
اودن میرے توں رہیا نہیں گیا تے میں اوہنوں سمجھاون دے ڈھنگ نال پُچھیا پئی آخر کیہہ اوہ کرنا پئی آپنے آپ نال چاہندی سی۔ میں کہیا پئی جے تاں ویاہ اوہنے اوتھے ای کراونا سی تاں پھیرکاہنوں کنڈے آپنے اگے پئی اوہ بِیبجدی سی۔اج مِنتاں جیہڑی سس پئی کردی اے‘ کل نوں اوسے ای گِن گِن کے بدلے اک اک گل دے لینے نیں۔تے جیکر سوچ لیائے پئی نہیں اوتھے چارے بنّے پُجدا‘ تاں مُڑ مگروں ایس سیاپے نوں چا لاہوے۔ ایویں کھوتا کھُوہ وچ لمکا کے کاہنوں جان آپنی سُولی اُتے اوس ٹنگی ہوئی سی۔میری گل سُن کے آکھن لگی
”انکار تاں کئی واراں میں کر بیٹھی آں پہلوں وی‘پر گھر والے آہندے نیں جے ایتھے نہیں تاں چھیتی پھِر دس جِتھے کراونا ای۔تینوں بِلے کتے لاوئیے“۔
”پھیر“؟میں پُچھیا
”اوہ آہندے نیں براردری دے وچوں سانوں دس“۔
”کیوں پسند اے کوئی ہور تینوں“؟ میں دھڑکدے دل نال پُچھیا
”ہاں“ اوہنے بڑے شرمیلے جیہے ڈھنگ نال کہیا
”برادری توں باہر دا اے کوئی“؟
”جی“!
”توں گل کیتی اے اوہدے نال“؟خبرے واج وی ماڑا جیہا میرا کمبیا ای ہونائے
”ہُن سوچیا اے کر ای لواں“
اوسے ای ویلے اک ماتحت میراہتھ وچ فائل پھڑی اندر آ گیا‘تے لما ای کوئی مسلہ اوہنے چھوہ لیا۔دو کو منٹ اُڈیکیا اوس ہونا اے‘تے پھیر سلام بول کے اوہ چلی گئی۔
اوس توں مگروں نہیں پرت کے کدی اوہ آئی۔جدوں واہوا دِن اُڈیکن پِچھوں اک دن بڑا ای میں ہُسڑ کے فون اوہدے گھر کیتا‘تاں بھرا ای اوہدے نے چُکیا۔میں اوہدے بارے جدوں پُچھیا تاں اگوں ناں اوس ایتکیں میرا پُچھیا۔ میں دسیا تاں سُن کے آکھن لگا
”جی وہ تو گھر پہ نہیں ہیں اس وقت“۔
دوچار دیہاڑے ٹھہر کے پھیر میں کیتا فون۔اگوں تیمی سی کوئی دوجی لاہمے۔
”جی“؟ اکھے۔
”جی کنزا گھرے ای نیں ایس ویلے“؟میں آکھیا
”جی میں دیکھتی ہوں ……ویسے کون بات کریں گے اُنسے“؟
میں جدوں ناں آپنا دسیا‘تاں اوتھے ای کھلی کھلوتی اوس آکھیا
”وہ تو جی گھر پہ نہیں ہیں اس وقت“۔
——————————————