کتاب جھات۔۔اقصیٰ گیلانی
جنگل اگی چپ ( کہانیاں )
لکھاری: راشد جاوید احمد
ناشر: سچیت کتاب گھر | صفحات: 76 | قیمت: 300
تبصرہ: اقصٰی گیلانی
راشد جاوید احمد دی کہانیاں دی ایہہ کتاب “جنگل اُگی چُپ” اَج دے معاشرتی، نفسیاتی تے ماحولیاتی مَسَلیاں اُتے چانن پاؤن والی اک اہم تے سارتھک پیشکش اے۔ لکھاری نے گھٹ صفحیاں وچ وڈیاں تے ڈُونگھیاں گَلاں کہیاں نیں۔ ایہہ کہانیاں اوہناں چُپّاں نوں توڑدیاں نیں جیہڑیاں ساڈے اندر تے آلے دُوالے جم گئیاں نیں۔
ایہہ مجموعہ دس نوِیکلیاں کہانیاں اُتے مشتمل اے جو کہ صرف کہانی نہیں، بلکہ فلسفیانہ وِچار (Philosophical Thoughts) نیں۔
پہلی کہانی “تیز دھپ اَچ کِھلیا گلاب” اَج دے نام نہاد انسانیت پرست تے فیمینِسٹ مرداں دی اندرونی منافقت تے طبقاتی اَکڑ نوں ننگیاں کردی اے۔ جِتھے پڑھیا لکھیا شخص اندروں غصے، مَسجنی (Misogyny) تے خالی پن دا شِکار اے، اوتھے اک بکری چران والی انپڑھ تے غریب عورت اپنی سادگی تے سَچائی وچ پوری تے خوش اے۔
“ورکشاپ” اِس کتاب دی سبھ توں زوردار کہانی اے جو ساڈے سماج دے کالے اندھیرے نوں وکھاؤندی اے کہ کِویں اک نِکی جئی گل دا وّٹا لین لئی معصوم کڑیاں نوں قتل تے جنسی تشدد دا شِکار ہونا پیندا اے۔ ایہہ کہانی آلے دُوالے ہون والی کسے وی مشکوک حرکت نوں ویکھ کے نظر انداز نہ کرن دا درس دیندی ہے۔
لکھاری دیاں کہانیاں دا وِشا صرف سماجی ہی نہیں بلکہ گہرا نفسیاتی تے ماحول پَریمی وی اے۔
“جنگل اُگی چُپ” اَتے “رُوم مَیٹ” جہیاں کہانیاں اکلاپے دے نفسیاتی اَثرات اُتے دھیان کیندریت کردیاں نیں، جو ساڈی دَوڑ بھَج والی زندگی دا سچ بن چُکیا اے۔
“سوا نیزے تے سورج” جدید طرز دی کہانی اے ایہہ وکھاندی ہے کہ اک لیب وچ بہت سارے ربوٹ آکسیجن بنا رہے نیں اچانک اک ربوٹ وچ خرابی پیدا ہندی اے تے او بے قابو ہو کہ اس کمرے وچ پہنچ جاندا اے جتھے اونہاں روبوٹاں دا مالک بیٹھ کے کمپوٹر سکرین تے اونہاں دی نگرانی کر رہیا اے۔ بے قابو روبوٹ اونہوں چک کے کمرے وچوں باہر سٹ دیندا اے تے باہر او تڑپ تڑپ کے مر جاندا اے کیونکہ باہر درخت نہ ہوون تے ماحولیاتی آلودگی کر کے ساہ گھٹ جاندا اے۔
کہانی “کالی” ماں پیو دی بے وفائی، لڑائی تے جنسی مناظر کر کے بچے دی روح اُتے ہون والا اَثر وکھاندی ہے۔ اپنے بچیاں وچ رنگ جاں کسے ہور بنیاد اُتے فرق کرنا اوہناں دا بَچپن تباہ کر دیندا اے۔
“نہ چنگی نہ مندی” وِچ لکھاری نے اَج دے طبقاتی وکھریوے نوں ٹِچکر دے انداز وچ وکھایا اے کہ کِویں امیر لوک مُنہوں نوکر نوں “گھر دا جی” کہندے نیں، پر دِلوں اوہنوں انسان نہیں سمجھدے۔
کہانی “نیلو نیل” عورتاں نوں مرداں ولوں گھورن دے موضوع تے لکھی گئی اے۔ کڑی سکولے جاوے یا دفتر گلی وچ ہووے یا بس وچ مرداں دیاں اکھاں اس تے کھبیاں رہندیاں نیں۔
“ابنارمل” سوشل میڈیا تے بنے تعلقات وچ اعتبار دی کمی بارے ہے تے کہانی “اسل وٹ” دا موضوع انسان دی زندگی دی بے قیمتی تے موت اگے بے بسی ہے۔
“جنگل اُگی چُپ” وچ راشد جاوید احمد دی زبان سِدھی، سَپشٹ تے اثر انگیز اے۔ بھاویں صفحات گھٹ نیں، پر ہر کہانی اپنا گہرا نشان چھڈّدی اے۔ ایہہ مجموعہ پڑھن والے نوں سوچن تے سَوال کرن لئی مَجبُور کردا اے۔
ایہہ کتاب اَج دے نوِیکلیاں وِشیاں نوں پنجاب دے عظیم ورثے وچ شامل کردی اے۔ میری رائے وچ ہر اُس بندے نوں ایہہ کِتاب ضرور پڑھنی چاہی دی اے جو کہانیاں راہیں سماج تے اپنے اندر جھاتی مارنا چاہندا اے۔