غزل ۔۔۔ شہناز پروین سحر
غزل
( شہناز پروین سحر )
خورے کیہڑے لوک سی جیہڑے اک خدا نوں من دے رہے
سانہوں تے جھلنے پیندے نیں لشکر لکھ خداواں دے
توں ای تے ایس سُکے رُکھ دا کلم کلا پَتر سی
توں وی اپنا ہتھ چھڈا کے پھڑ لئے ساتھ ہواواں دے
اک معذور دی ریڑھی وانگوں سدا حیاتی رڑھدی رہی
پَیراں کولوں پینڈے کُھس گئے زور گواچے بانہواں دے
کچا رنگ تے کچے دھاگے کچی ہر اک تند سحر
چِھجدے جاون ہولی ہولی لیڑے دل دیاں چاواں دے
Facebook Comments Box