میلی چدر ۔۔۔ عائشہ اسلم ملک
میلی چدر
عائشہ اسلم ملک
پہلوں تے روبی میرے دفتر ای آوندی سی۔ پر آج ساڈی ملاقات دفتر یا کسے پارک دی تھاں اک قر بی ریسٹورنٹ وچ ہو رہی سی۔ روبی مینوں ایویں ای مل گئی سی ۔ میں اپنے دوست انور نوں فون کر رہیا ساں کہ اک رانگ نمبر مل گیا۔ الیس نمبر تے بولن والی کڑی روبی سی – روبی اک کالج وچ پڑھدی سی ۔ فیر ساڈی دوستی ہو گئی پر روبی دوجیاں کڑیاں ورگی نہیں سی۔ اوہ تے مینوں اگے ودھن دا موقع آی نہیں دے د ہی سی تے سچ پچھو تے میں ہور اگے ودھن دے موقعے لبھنا ساں تے فیر ۔۔۔۔۔ در اصل کڑیاں نوں جتنا میرا شوق سی تے کسے کڑی نوں جتنا اینا آسان نہیں جے ہوندا جنا کہ ایہہ لوک سمجھدے نیں ۔ پر میں اک منیا ہو یا کھڈاری ساں ایسے لئی مینوں جتن لئی بہت محنت نہیں سی کرنی پیندی ۔ میں بہت گھٹ ناں وچ ہی اجیہا جال سٹدا کہ کُڑی آپ تڑفدی ہوئی میری مٹھی وچ آ جاندی سی ۔ میرے جال وچ ہن تک کئیاں کڑیاں کسے مچھی وانگ آئیاں سن۔ ایہ میں دس نہیں سکدا کیوں جے میں گنتی بھل بیٹھا واں ۔ در اصل عورت نوں جتن دا سبھ توں وڈا ہتھیار اے مظلومیت ، جے مرد مظلومیت دی تصویر بن جائے تے عورت ترس کھا کے اوہنوں بہت کجھ دے دیندی اے۔ مینوں ترس کھانا بہت بھیڑا لگدا اے۔پر میں ایسے ہتھیار نال عورت تے وار کرنا واں تے اخیر جت میری ہوندی اے۔
روبی وی اجیہی کُڑی سی جیہڑی آواز ہون دی کوشش کر رہی سی تے میں اوہدے پر کٹن دی تیاری کر رہیا ساں ۔ آج نہیں تے کل، روبی وی ہوراں دی طرح میرے بستر دی میلی چدر وانگ میرے پیراں وچ پئی ہووے گی۔ ایہہ مینوں پتا سی میں اوہدے تے اپنی شرافت دا اجیہا عکس پایا کہ اوہ میری مرید ہو گئی۔ ہن میں مظلوم بنن دی اداکاری کر رہیا ساں تے ایس توں بعد اوہ مینوں سکھ دیون لئی آپ دکھاں دے وس پے جاوے گی۔
مرد عورت دے جسم لئی بڑا کمینہ گھٹیا تے خود غرض بن جاندا اے۔ اوہ بھل جاندا ہے کہ کوئی ہورمرد وی اوہدی اپنی بھین نوں ایس طرحاں دا فریب دے سکدا اے، پر اپنی بھین تے اپنی عزت ہوندی اے۔ اوہدے بارے تے سوچیا وی نہیں جا سکدا۔
ایہہ میرا نہیں میرے ورگے کئی مرداں دا فلسفہ اے۔ بھکھ بڑی ظالم شے اے۔ ایہہ بھانویں روٹی دی ہووے تے بھانویں انسانی بوٹی دی۔ تے جیہڑا بندہ سبھ کجھ وہندیاں کھانیاں پیندیاں ہمیش بھکھا رہوے اویدا کیہہ کیتا جاوے۔ میں وی بڑا بھکھا ساں پر پہلاں پہلاں اپنی بھکھ نوں اپنے اندر لکا کے رکھنا ساں فیر جدوں لوڑ ہوندی میری اکھیاں اندر بھکھ دی لالی جھلکن لگ پیندی تے میں عورت نوں کھاون پیون لئی پاگل ہو جاندا۔ ویسے لوک مینوں بڑا مہذب تے شریف سمجھدے سن۔ میں سبھ نوں اپنا ایہو ای روپ تکایا سی ۔ کیوں جے میں بڑا ھشیار تے چالاک بنده آں۔ میرا اصل کوئی نہیں جاندا، کوئی نہیں جان سکدا ۔ میں اپنے تے اپنے پردے پائے ہوئے نیں کہ اصل کوئی تک ای نہیں سکدا ۔ میں کہیا ناں میں بڑا چالاک تے ہوشیار آں تے ایسے چالاکی تے میں کڑیاں نوں جت سکنا واں۔ ایسے چالاکی تے میں روبی نوں آج ریسٹورنٹ وچ بلایا سی تے فیر ہوٹل ۔۔۔ ہوٹل دا کمرہ ۔۔۔ – – اوہ تے میں ۔۔۔۔ نے اوہ ہو راں دی طرح اک دن بستر دی میلی چدر وانگوں میر پیراں ہیٹھ پئی ہووے گی ۔ پر اوہ اجے تک آئی کیوں نہیں ۔ہن تے سوا پنج ہو گئے نیں تے میں اوہنوں پنج وجے اون نوں کہیا سی ۔ ایویں ای میں ایدھر ادھر تکن لگ پیا
کجھ دور میز تے اک کلی گڑی بیٹھی سی – حیرانگی دی گل اے اوه کلی سی – یاں ایہہ بوہتی حیرانگی دی گل سی که اده کلی کڑی سی تے اجے میرے تیک نہیں پہنچی سی – دل کیتا کہ اوہ وی میرے بسترے دی میلی چدر بنے۔ اوہ کڑی نہیں سی اوہ تے نری اگ سی – بھخدی اگ – مینوں جس روبی دا انتظار سی، میں اوہنوں نہیں میں تے شاید ایہنوں اڈیک رہیا ساں۔ پر اوہ کنوں اڈیک رہی سی ؟ سوال دی اک گنڈھ میرے اندر پے گئی تے میں ایویں ای اوہدے بارے سوچن لگ پیا ۔۔۔۔ میں پتا نہیں کنی دیر ایس گنڈھ نوں کھولن دی کوشش کر دا رہیا ۔ سوچاں اچ ڈبیا رہیا پر فیر روبی آ گئی۔
اس وقت روبی دا اونا مینوں زہر لگیا ۔ جد کہ میں او ہدے لئی الیس ریسٹورنٹ وچ آیا ساں ۔ روبی نال گلاں کردیاں ہوئیاں وی میرا دھیان اوس کڑی ول سی – میں ایناں دور ہو کے وی اس آگ دے سیک نوں محسوس کر رہا ساں ۔ اجیہی آگ جیہدے بارے میں کجھ وی نہیں جان دا ساں اوہ کتھوں آئی تے کتے جاوے گی- مینوں کجھ وی نہیں پتا نہیں سی۔ اسیں ریسٹورنٹ وچ ڈیڑھ گھنٹے بیٹھے رہنے پر اوہ گھنٹے بعد ای آٹھ کے خورے کئے چلی گئی ۔ میں اوہدا پچھا نہیں ساں کر سکدا کہ اوہدا پتا چل سکدا۔ میں بڑا پریشان ہو یا تے گھر نوں پرت آیا ۔ پر کیسے کم وچ دل نہ لگیا۔ کئی دناں تیکر میں اوسے ریسٹورنٹ و چ اوس ویلے جاندا رہیا پر اوہ نہ ملی۔ تے اک دن جدوں میں فیصلہ کرکے آیا ساں کہ آج آخری دن ہووے گا فیر میں ایتھے انہیں آواں کا – ایویں جھلیاں دی طرح اک اجیہی کڑی نوں اڈ یکنا واں جیہڑی کدی نہ آوے گی۔
پر اوسے دن اوہ آ گئی۔ اوہ اوسے طرح کلی بہہ کے چاء دے گھٹ بھردی سی پئی کہ میں اوہدے کول گیا تے نیڑے بہہ جان دی اجازت منگی۔ اوہ آپ تے کجھ نہ بولی پر اوہدیاں اکھاں نے مینوں اجازت دے دتی۔ چپ چپیتی اوس کڑی دی اکھیاں بولدیاں سن۔ اوہنوں تک کے مینوں خانم چیتے آئی ۔ خانم یونیورسٹی وچ میری کلاس فیلو سی۔ گل کردے ہویاں اوہدے توں پہلاں اوہدیاں اکھیاں ہس پینیاں سن یا وس پیندیاں سن۔ میں اینیاں بولدیاں اکھیاں کتے ہور نہ وکھیاں سن۔ تے ایس ورگی کڑی دیاں اکھیاں کہانیاں کہہ رہیاں سن۔ میں اوہدا ناں پچھیا۔
او دا ناں گل سی تے اوہ اک دفتر اچ کم کر دی سی – جدوں بڑی اداس ہوندی سی تے اودوں اوہ ایسں ریسٹورنٹ وچ آ کے بیٹھ جاندی سی – چاء دے کوڑےگھٹ وچ اوہ اپنے دکھ درد تے حیاتی دی تلخی نوں بھلان دا جتن کر دی سی – یا چاء نال اپنے اکلاپے نوں ونڈ دی سی – اوہدی گل سن کے میں
“گل ہر بنده اکلا ہوندا اے۔ کجھ دا اکلاپا نظر آ جاندا اے کجھ دا نہیں نظر اوندا۔ “
” پر تسیں تے کلے نہیں۔ ۔ اک دن تهاڈے نال میں اک کڑی نوں ویکھیا سی۔”
اوہ۔ آہو اوہ روبی سی ۔ پر اوہ وی اک چھل فریب سی۔ جیون لئی کوئی ناں کوئی بہانہ تے چاہی دا اے ناں “
” تسی سارے مرد عورت نوں چھل فریب۔۔۔۔ بہانے، پج توں وکھ کجھ نہیں سمجھدے۔۔۔کیوں ؟ “
” بوہت ساریاں عورتاں تے بہانہ وی نہیں ہوندیاں، کجھ آس ہوندیاں نیں، کجھ خراب تے کجھ ضرورت”
” اوہ کیہڑی سی ؟ “
” اوہ تے اک بہانہ ای سی ۔۔۔۔تے توں ؟
توں جھوٹ کہہ رہی ہیں۔ میں تیرا ہاتھ پھڑیا تے تیرے چہرے دارنگ ای بدل گیا سی تے بن ویکھ۔ “
” ہن ؟ “
” میں اوہدا ہتھ پھڑ کے چمیا۔ ۔۔۔۔ ” ہائے کنا سرور آیا اے۔ کنا نشہ اے۔۔۔”
” ہونہہ ۔۔۔ سرور۔۔۔ نشہ
” کیہہ تینوں کجھ محسوس نہیں ہویا ؟”
” نہیں۔ با لکل نہیں۔ “
” توں اینی بے حس نہیں۔ “
” میں تہاڈی سوچ توں زیادہ بے حس آں۔ “
” نہیں ۔ میں نہیں من سکدا۔ “
” تسیں ناں منو۔ پر ایہو سچ اے ۔ “
” میں تینوں فیر مل سکاں گا۔ ؟”
” پتا نہیں۔ “
” دل کردا اے تینوں کوئی تحفہ دیاں ۔۔۔۔ کیہہ لویں گی ؟ “
” میں تحفے لین دی عادی نہیں، ایس لئی کجھ وی نہیں۔ “
” توں تے بڑی اوکھی کڑی ایں۔ کوئی تیرے کول اون دی جرات وی نہیں کر سکدا۔ “
” تے میں تیرے اینے نیڑے آ گیا واں۔ میں تینوں جت لیا اے۔ “
” نہیں۔ تسیں مینوں جتیا نہیں۔ کسے وی عورت دا ہتح پھڑ لینا، چم لینا ، اوہنوں گل نال لا لین دا ایہہ مطلب نہیں کہ تسیں جت گئے او تے اوہ ہار گئی اے۔ “
فیر توں مینوں ایہہ اجازت کیوں دتی ؟ “
“میں کسے نوں وی ای اجازت نہیں دتی ۔”
« میں زبردستی نے نہیں کیتی ۔”
– میں اجازت تے نہیں دتی ۔ جدوں وی کوئی مینوں صرف عورت سمجھن لگ پیندا تےمیں اوہدے توں بوہت دور چلی جانی آں۔”
” پر میں نے تیرے قریب آیا واں تے تینوں میرامطلب اے۔ پیار۔۔۔۔”
” پیار – میں کسے پیار نوں نہیں جا ن دی نہیں من دی “
” پر ایس حرکت دا مطلب اے پیار “
“ایہدا اوہ مطلب نہیں جو تسیں سمجھیا اے۔ “
– ایہداکجھ وی مطلب نہیں۔ ‘
“کجھ تے ہووے گا، مینوں سمجھا دے۔
” میں آپ ای کجھ نہیں سمجھی تہانوں کیہ سمجھا واں ؟“
“کیہ توں اوس گھڑی توں انکار کر نی ایں ؟ ”
“میں انکار نہیں کر دی ۔ میں ایہہ بحث نہیں کرنا چا ہندی “۔
” کمال اے مینوں جگا کے توں آپ سو جانا چاہندی ایں ۔”
” میں تہانوں یاں کسے نوں نہیں جگایا ۔”
” فیر کسے مرد دے اپنے قریب آون دا ہور کیہ مطلباے۔ ہور کیہہ ظاہر ہوندا اے ؟”
” تسیں غلط سمجھ رہے اور میں اوس ویلے کتے وی نہیں ساں۔ “۔
” پر تیرے بدن دی اگ تے ایتھے ای سی۔ توں کتھے ہور کسراں ہو سکدی ایں، کسراں ؟”
” ایہہ وی ہو سکدا اے۔ سبھ کجھ ہو سکدا اے۔ تسیں مرد، عورت دی اک پل دی غلطی نہیں معاف کر سکدے تے عورت تہاڈے ہر گناہ معاف کر دیندی اے۔ تسیں اوہنوں نہ جیون دیندے او تے نہ مرن دیندے او۔۔۔۔ ایہہ کیوں اے ؟ تسیں ہر عورت خرید سکدے او۔ ویچ سکدے او۔ تسیں اوہدے لکھ امتحان لیندے او تے کیہہ او تہاڈا امتحان نہیں لے سکدی۔ تسیں ہار گئے او۔۔۔۔ میں تہاڈی جت نہیں۔ “
ایہہ کہہ کے اوہنے پرس چکیا تے ریسٹورنٹ توں باہر نکل گئی۔ میں حیرانی نال اوہنوں ایس طرحاں جاندیاں ہویاں ویکھدا رہیا ۔۔۔ تے سوچدا رہیا۔۔۔۔ایہہ کس طرحاں دی ملاقات سی ؟ پہلی کہ آخری ؟ اوہنے کیہہ کیتا ۔۔۔۔ اوہنے ایہہ کیہہ کیتا ۔۔۔ پر اوہ کجھ وی کر سکدی سی۔۔۔۔ اوہ کڑی نہیں اگ سی۔۔۔۔اگ۔۔۔ !!