کُڑیاں ۔۔۔ منجیت ٹوانہ
کُڑیاں
( منجیت ٹوانہ )
کجھ کڑیاں لمےروٹ دی بس وانگ ہوندیاں نیں
جو نیڑے دی سواری نہیں چکدیاں
کجھ کڑیاں بنارسی ساڑھی وانگ
پہلی نظرنال دل بھر جاندا اے
تے کجھ کڑیاں سنہرے فریم جڑی رنگین مورت
جو کسے وی ڈرایئنگ روم اچ سجائی جا سکدی اے
کجھ کڑیاں نظماں وانگ نیں
جنی وار پڑھو اوہنی وار سواد ملدا ہے
کجھ کڑیاں پچھمی ہوا وانگوں
بن کجھ کہے سینے نوں چھو کے لنگھ جاندیاں نیں
کجھ کڑیاں تتلیاں ہوندیاں نیں
کے بچپنے شوق خاطر ساری عمر کتاباں اچ قید کر دتیاں جاندیاں نیں
کجھ کڑیاں رنگدار مکھیاں ہوندیاں نیں
جیہڑیاں سپاں نوں اپنی چھاں اچ پالن دا حوصلہ کردیاں نیں
کجھ کڑیاں ہرنیاں ہوندیاں نیں
جو ساری عمر اپنے ای نافے دی باس اچ مدھوش بھٹکدیاں رندیاں نیں
کجھ کڑیاں ضمیر ہوندیاں نیں
جو حادثیاں دا حساب منگدیاں اپنے ای جسے دی سول تے جھول جاندیاں نیں
کجھ کڑیاں مختار بیگم دی گائی غزل ہوندیاں نیں
جو بہت گھٹ لوکاں نوں پسند اوندیاں نیں
چند کڑیاں ماں دا ہوکا ہوندیاں نیں
جو اسماناں اچ کنواری دا رستہ بن کے رہ جاندیاں نیں