اک نقطے وچ گل مکدی اے ۔۔۔ بلھا شاہ

بلھا   میرا مرشد

اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے
پھڑ نقطہ، چھوڑ حِساباں نوں
چھڈ دوزخ، گور عذاباں نوں
کر بند، کُفر دیاں باباں نوں
کر صاف دِلے دیاں خواباں نوں
گل ایسے گھر وِچ ڈُھکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے
ایویں متّھا زمیں گھسائی دا
پا لما محراب دکھائی دا
پڑھ کلمہ لوک ہسائی دا
دِل اندر سمج نہ لائی دا
کدی سچّی بات وی لُکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے
اِک جنگل، بحریں جاندے نیں
اِک دانہ روز دا کھاندے نیں
بے سمجھ وجود تھکاندے نیں

چلیاں اندر جِند سُکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے
کئی حاجی بن بن آئے جی
گل نیلے جامے پائے جی
حج ویچ ٹکے لَے کھائے جی
پر ایہہ گل کینوں بھائے جی
کِتے سچّی گل وی رُکدی اے
اِک نقطے وِچ گل مُکدی اے

نہ کر بندیامیری میری
نہ تیری نہ میری
چاردناں دا میلہ دُنیا
فیرمٹی دی ڈھیری
مندر ڈھادےمسجد ڈھادے
ڈھادےجو کجھ ڈھیندہ
اک بندہ دا دل نہ ڈھاویں
رب دلاں وچ ریندہ

اماں بابے دی بھلیائی، اوہ ہُن کم اساڈے آئی
اماں بابا چور دُھراں دے، پتر دی وڈیائی
دانے اُتوں گُت بگُتی، گَھر گَھر پَئی لڑائی
اساں قضیے تاہیں جالے، جد کنک اُنھاں ڑرکائی
کھائے خیرا، تے پھاٹیے جُما، اُلٹی دستک لائی
اماں بابے دی بھلیائی، اوہ ہُن کم اساڈے آئی