بندیاں دا چڑی گھر ۔۔۔ محمود احمد قاضی

بندیاں دا چڑی گھر

محمود احمد قاضی

اک پرانا واقف کار بیمار سی۔ اوہدا پتہ لینا سی۔ میں چنگ چی رکشے تے بیٹھا تے پاپولر نرسری آ گیا۔ واقف کار نے اپریشن کروایا سی۔ اوہدا زخم اجے الھا سی۔ اوہنوں تریہہ کو ٹانکے لگے سن۔ میں کجھ دیر اوہدے کول بیٹھا۔ حال احوال پچھیا۔چاء دا ادھا کوپ پیتا۔پہلان تے اسین مشترکہ موضوع تے گلاں کیتیاں۔ جدوں گلاں مُک گیئاں تے فیر اسین یبھلیاں مارن لگ پئے۔ جدوں تھک گئے بلکہ مریض جدوں تھک گیا تے میں اوتھوں ٹُریا۔ ہن میں گیس والا ” تیز رفتار” ناں والا رکشہ لیا۔ سیالکوٹی دروازے پہنچیا۔ میں دروازے نوں صحیح طراں پچھانیا نہیں۔ اوہدے رنگ ڈھنگ ای ہور سن۔ ٹُنڈا پان آلا کوئی نہیں سی رہیا۔ اشرف آیئس کریم آلا وی ہن موجود نہیں سی۔ ایہہ کیہڑے اجنبی لوک آ گئے سن۔ حیران ہوندا رہیا۔

سید نگری بزار آیا۔ اوتھوں اک دو چیزاں لینیاں سن اوہ لیاں۔حاجی پورے آیا۔اوتھوں بچیاں دی فرمائشی پسند نوں پورا کرن لئی خریداری کیتی۔ اک کولیگ مل پیا۔ اوہنے لمی داڑھی چھڈی ہوئی سی۔ ایہہ بندہ شروع توں نوکری دے نال نال کپڑے تے دھاگے دا کم کردا سی۔ جپھا مار کے ملیا۔ ساڈا پنشنراں دا کیس جیہڑی وی عدالت اچ پھسیا سی اوہدے بارے گل ہوئی۔ اوہ مایوس تے نہین سی پر مایوس جیہا لگا سی۔ اوہنے کیہا فیصلہ محفوظ اے۔ ایہہ کدوں تک محفوط رہے گا، کجھ پتہ نہین۔ اوہنے چاء پانی دا پچھیا۔ میں انکار کر کے اگانہہ ودھ آیا۔ مینوں اک بندہ یاد آیا کجھ ورھیاں پہلاں ایس طرحان ای بازارے جاندیاں مل پیا سی۔ جدا ہون تے کہن لگا، ” اب کے ہم بچھڑے تو شاید کبھی خوابوں میں ملیں۔ ” اوہ کجھ چر پچھوں آپ ای خواب ہو گیاتے فیر کدی خواباں وچ وی نہ ملیا۔ مینوں اکثر اوہدی سُروچ بھجی آواز سنائی دیندی سی۔ اک ادھی کتاب اوہدی تاریخ بارے وی سی۔ اوہدا ایمان اوس تاریخ تے سی جیہڑی بادشاہ نہیں لکھواندے بلکہ لوکی آپ لکھدے نیں۔

میں اوس دکان تے اپڑیا جس نوں خراسیاں دی دکان آکھدے سن۔ ایتھوں میں ہر مہینے گھر دا سودا خرید دا ساں۔ حاجی آپ تے نہیں سی رہیا۔ اوہدا پُتر ملیا۔ اوہنے مٹی دے گلاس وچ ٹھڈا پانی پیایا،، فلٹر والا تے نالے اوہنے مٹھیاں گلاں کیتیاں۔ میں اوہدے کولوں تھوڑی جیہی مشری خریدی بچیاں لئی۔

مینوں پرانا محلہ یاد آیا۔ ہر شام نوں کچے دروازے وچ میئیں دی دکان تے بزوری تے صندل دا شربت پین والیاں تے گاجر دا مربہ کھان والیاں دا رش ہوندا سی۔ اوہ اک پتل دی گلاسی نال مِن کے مطلب دا شربت گاہک لئی شیشے دے گلاس وچ پاندا، فیر کول پئے کُلر وچوں ٹھنڈے ٹھار پانی دے اگے لگی ٹوٹی نوں کھول کے گلاس وچ مرضی دا پانی پاندا۔ مینوں یاد آیا پورے محلے وچ اک بندہ شرابی ہوندا سی۔ لاوا اوہدا ناںسی۔ ہر شام نوں جدوں اوہ ڈولدے قدماں نال لنگھدا تے بیبیاں خواہ مخواہ بوہا بھیڑ لیندیاں۔- سن۔ کدی کدی لڑائی وی ہو جاندی سی۔ اودوں بنٹے والیاں بوتلاں چلدیاں سن، ٹھاہ ٹھاہ تے فیر چاقو نکل آندے سن۔ گراری آلے۔ زخمی ہون والیاں نوں چھیتی چھیتی ٹنگے وچ پا کے سول ہسپتال جان دی کیتی جاندی سی۔ رولے رپے شور توں بعد اک دم چپ چان ہو جاندی سی۔ لوکی اپنے کماں وچ چھیتی ای رُجھ جاندے سن۔ رات نوں ناگی دی چاء والی دکان تے بیٹھے بندے کولوں لون مرچ لا کے ایس واقعے توں اڈ سیاسی گلاں وی کری جاندے سن۔ ساہمھی کندھ تے لکھیا سی ایتھے سیاسی گفتگو کنی منع اے۔ لوکاں دی عادت وی اولی ہوندی اے۔ جتھے لکھیا ہووے، ایتھے پیشاب کرنا منع اے، اوتھے ای پیشاب کردے نیں۔ کیہہ ای اوہناں دی ضد اے یا نادانی۔ ناگی دی ایس چاء آلی دکان تے وی اوہدے لکھے دی روزانہ خلاف ورزی ہوندی سی۔ اوہ وی گھیس مار چھڈ دا سی۔ کیہہ کردا۔ اوہ زیادہ سختی کردا تے گاہکی گھٹ ہون دا خطرہ سی۔

محلہ خالی خالی لگیا۔ کمیہاراں دیاں مٹی دے بھانڈیاں آلیاں دکاناں کوئی نہیں سی رہیاں۔ ہن اوتھے تکے کباباں والے آ گئے سن۔ ہن ایہہ اک فوڈ سٹریٹ سی۔ مینوں حیاتا قصائی اپنے اڈے تے تکے کباباں تے بیٹھا نظر آیا۔ اوہ تے چودھری لگ رہیا سی۔ اوہدے منڈے ہن چن دے قلعے جا کے دکانداریاں سجا بیٹھے سن۔

تے دنیا بدل گئی سی۔ ہاں شاید بدل ای گئی سی۔ یاں فیر میں ای ناسٹیلجیا دا شکار ہو رہیا ساں۔ اک بندہ مجنے تے بیٹھا نظر آیا۔ ایہہ اک پرانا کردار سی۔ نیڑے ہو کے ویکھیا بلکہ اوس نوں ملیا۔ اوہ خوش ہویا۔ پر اوہ دنداں تے اکھاں دی روشنی دے بغیر سی۔ پچھیا کیہہ ہویا ؟ کہن لگا، ایہہ سارا کیتا کرایا ماں یہاوی شوگر دا اے۔ پہلوں دند گئے فیر اکھاں۔ ہن ہور پتہ نہیں کیہ کیہ جانا اے۔ یا فیر اک دن اساں آپ ای ٹر جانا اے۔ اگلے جہان۔ مینوں اوہ مسایوس جیہا لگیا۔ جدا ہون لگیاں اوہنے ڈھلا جیہا ہتھ میرے ہتھ وچ دتا۔ ایہہ اوہدے پسینے وچ بھجا ہتھ سی۔ گندی نالی دے نال والی سرک اوس دن مینوں زیادہ لمی جاپی۔ ٹردا گیا۔ ٹردا گیا۔ مکن تے ای نہیں سی آ رہی۔ نہ نائی دی دکان نہ ۔۔۔ ڈپو والی ہٹی۔ سبھ کجھ کتھے۔ سمے نے سارا کجھ کھا پی لیا سی تے ڈکار وی نہیں سی ماریا۔سن چونٹھ وچ ملک وچ پہلا ٹی وی سٹیشن آیا سی۔ ہن سو چینل سن۔ ہن سانہوں بریکنگ تے الرٹ نیوزاں نے گھیر لیا سی۔ اسی بندے آن کہ بڈاوے۔ ٹی سِیاں، منی لانڈرنگ، کرپشن، دغا۔ دغے توں یاد آیا، فیض نوں اک بندہ ملیا۔ اوہنے آکھیا، فیض صاب اوہ تہاڈا یار تہانوں فیر دغا دے گیا اے۔ فیض صاحب نے کہیا، وئی یار اپنی جگہ تے دغا اپنی جگہ۔ فیض ہن ہوندا تے پتہ لگدا جے سن 84 توں بعد ایتھ دغیان دے سستے بزار لگ گئے نیں۔

بزار گزرے، گلیاں لنگھیاں، ریڑھیاں، ٹھیلے،چھابڑیاں، پھل، فت پاتھ غیب۔ قبضہ مافیا سڑک تک آ بیٹھا سی۔ مین گھر جان واسطے رکشے تے بہہ گیا۔ میں سوچیا جے اوہ سبھ کجھ نہیں رہیا تے رہنا ایس نے وی نہیں۔ چلو چلی دا میلہ اے۔ صرف بدلاو نے ای رہ جانا اے۔ ایس لئی افسوس کاہدا۔دنیا نے اگے ای جانا اے پچھانہہ تے نہیں آونا۔ سُر ، اُلاپ، محفلاں، سنگتاں سبھ کجھ خواب تھیسی۔ خواب ہو سی۔ دنیا رہسی پر کجھ ہور طرحاں دی ہوسی۔ شیت ساڈے توں بغیر ہو ویسی۔