میں ست قبری ۔۔۔ سارا شگفتہ
میں ست قبری
۔سارا شگفتہ
اوہنے روٹیاں چرائیاں
مینوں بُھکھ نہ لگی
اوہنےتریہہ اکٹھی کیتی تے میرے بھانڈے ٹُٹ گئے
اوہنے میرے لئی دھڑکن لبھی
جدوں میرے ساہ پتھر ہوگئے
اوہنے شاخ توڑی تے بانسری بنائی
اوہنوں گھڑدیاں میری انگلی ٹُٹ گئی
جیہڑا چور پھڑدی اوہ یار نکلدا
انتظار کھولے رہ گیا تے اکھ اوہدے گھر’
میں گھروڑی
تے روز اوہدی اک ٹوٹ میرے تے ڈگدی
تے میں اپنے ہنیریاں توں اکھاں چُک لیاں
اوہدے لفظ دُدھ پی گئے تے میں روٹی نہ کھاہدی
میرا کُوڑا لِیڑا زمینوں نس گیا
لوکاں اکھاں کالیاں کرلیاں
میرے دشمن گھوڑے پے گئے
میں جیہنوں روندی’ اوہ چھوٹا پے جاندا
میں جوٹھ پُن پُن وڈی ہوئی
میں جھوٹھ بول کے زمینوں دور ہوئی
تے اوہنے میری جِیبھ تے نہر کھود لئی
اوہنے عزت دے درایاواں رسے بنائے
تے مینوں کس دتا
اکھ میرا بدن لھوڑن لگ پئی
تے میں اپنی ماں دے جنازے توں پُھل چرالئے
میرے چٹے کپڑیاں تے چھاں رہ گئی
تے ماں پچھیا کتھوں آئی ایں
اوہنے میرے بدن دے گولے لائے
میں ست قبراں
اپنی چادر تے سو جاندی
واگاں نے ہتھ چھڑے
تے میں اپنے ناں نوں گھروں نسا دتا!