روگ ۔۔۔ غلام دستگیر
روگ
غلام دستگیر ربانی
اندرون شہر دا ایہہ اوہ گھر سی جتھے ہر ویلے بھانڈے کھڑکدے رہندے سن۔ اوس دن تے عجیب ای گل ہوئی۔
اک بھانڈا تن منزلہ مکان دی باری وچوں ڈگدا ہویا ہیٹھاں گلی وچ انج چیکدا گیا جیویں کسے بال نے کُتے نوں اٹ مار دتی ہووے۔
تیجی منزل دے بنیرے توں دو کبوتر وی گھابر کے اڈے۔
کیہہ ہویا اے ؟ کیہہ ہویا اے ؟ محلے دے ہر بندے دیاں اکھاں وچ حیرت تے ہر کوئی اوس باری نوں تکے جتہوں بھانڈا اچھل کے گلی وچ ڈگا سی۔
کسے گھر توں ایس طرح بھانڈا باہر جا ڈگے تاں بڑی نموشی والی گل ہوندی اے۔ گھر دے جھگڑے گھر دے اندر ای رہن تاں چنگا اے پر اوس دن محلے وچ شیخاں دے گھر دیاں گلاں عام ہویاں۔
جیہو جیہا پیو اوہو جیہا پُتر ۔۔۔ شاندانہ موٹے پاویاں والی چونکی تے بیٹھی روئی جاندی سی۔
آہنڈ گوہنڈ دیاں کجھ عورتاں اوہدے کول آ کے پچھن لگ پیاں کہ آخر گل کیہہ ہوئی ؟
” چاچی پہلاں خاوند دکھ دیندا سی تے ہن پُتر اوسے لیہہ تے ٹر پیا اے۔ میرے دکھ تے اوتھے دے اوتھے ای کھلوتے نیں۔”
” دھیے حوصلہ رکھ۔ ” اک چٹے والاں آلی عورت نے اوہدے سر تے پیار بھریا ہتھ رکھیا۔ پر اوہدے اتھرو ہور ڈھل پئے۔
اتھرو تے چدر دا پلہ دونویں کنب دے ہوئے تے اکھاں اگے گزرے واقعیاں دی فلم چل پئی۔
ہر کم راز داری نال ہویا تے شاندانہ کولوں ہر گل لکائی گئی ۔۔۔ سکے پیو نے پُتر نوں اپنے جال وچ پھاہ لیا سی۔ تے اوس نوں ول جھل تے چلتر چالاکیاں نال اپنی حیاتی وچ آن والی دوجی عورت دی جوان دھی نال مڑھ دتا جیہڑی اوہدے پہلے خاوند دی کلی اولاد سی۔ ۔
جنے مونہہ اونیاں گلاں ۔۔۔۔۔ برادری وچ تُھو تُھو تے ہر اکھ وچ حیرانی دیاں سُولاں۔
ایہہ کسراں ہو گیا ۔۔۔ ؟ گھریلو عورت نوں ایناں وی بھولا نہیں ہونا چاہی دا۔ اپنی ہوندی سوندی ویمپ دے گھر پُتر دی جنج لے کے اپڑ گئی تے اوہنوں پتہ وی نہ لگا ۔۔۔۔ “
اتھرو ۔۔۔۔ اتھرو پر اتھرو تے جوان لاشاں لئی ہوندے نیں ۔ میں کنوں روواں ؟
ماں ۔۔۔۔ میں ہر گل بھل کے ہن ایہہ چاہنا واں کہ تیرے دکھ گھٹ ہوں۔ میں ابے دی سازش دا بہتی دیر شکار نہیں رہواں گا۔ بدنامی دا ایہہ داغ کسراں مٹ سکدا اے۔
” ارسلان ۔۔۔ داغ مٹانا ای تے اوہنوں طلاق دے دے۔ “
پر ۔۔۔۔ اوہدی ماں دیاں کیتیاں دی سزا دھی نوں کیوں ؟
” تے فیر پیو دی گودی بیٹھا رہیں ۔۔۔۔ تے خبردار میرے نال کوئی گل بات کیتی تاں ۔۔۔۔۔”
دونویں چپ۔ سوچاں دے ڈوہنگے شوہ وچ تے اکو گونج اُگھڑ پیندی اے
ماں رُس گئی تے خدائی رُس گئی
ارسلان کنا چر چپ رہن مگروں اخیر بول پیا
” ماں۔ توں بھاویں نہ بول ، اک گل دا جواب دے دے”
” کیہڑی گل ؟ “
” جدوں تہاڈے حق تے ڈاکہ پیا سی بولے کیوں نہیں ؟ “
” اوہ میرے دل تے رکھیا اک وڈا پتھر اے”
” اوس کلہینی دی گل نہ کریں۔”
” پر ہن اوہ میری سس اے۔ “
” میرے تے توں وی بھیت نہ کھولیا۔ “
ّ حیاتی میرے اتے اپنے بھیت کھولدی کیوں نہیں “)
” مین، ابے تے اپنی سس دے جال وچ پھس گیا ساں۔”
( مینوں تے کناں کجھ پتہ ای نہ لگا۔)
” ہن سس دے جال وچ نہ پھسیں۔”
” پر اوہ چاھندی اے کہ میں اوہدا گھر جوائی بن جاواں۔ “
اوہ مینوں تیرے کولوں وکھ کرنا چاہندی اے ۔۔۔ میرا خاوند کھو کے اوہدا دل نہیں رجیا ۔۔۔ پر ہن میں تینوں آخری واری آکھ دیاں اوہدا جال ودھدا ای جا رہیا اے ۔۔۔ ہور کجھ میں نہیں جان دی ۔۔۔ ایناں ضرور جاننی آں کہ کہ کوئی اولاد ہو گئی تاں اوہ وی تیرے کولوں کھو لے گی۔”
” میں اے جال ای وڈھ دیاں گا۔۔۔ ” ارسلان بولیا، ” ہن میں اوہدے گھر جاواں گا ای اخیری وار۔ “
ماں دیاں اکھاں وچ آس دیاں لشکاں، روگاں بھرے چہرے اتے تھوڑی جیہی لالی تے سجے ہتھ دی مٹھی وچ ان ڈٹھا جگنو سی۔