غزل

(رومانہ چودھری)

اکو رُکھ تے پَل کے چڑیاں
رہ نہ سکیاں رَل کے چڑیاں

باز کمینے، کچیاں کھا گئے۔۔۔!
بندے کھا گئے، تل کے چڑیاں

اِک اِک پنجرے پا دیندے نیں 
ماں پے ہتهیں، ول کے چڑیاں

مُڑ کے جنگلیں، جا وڑئیاں نیں 
شہراں توں، سڑ بل کے چڑیاں 

لے نی مائے، ٹُر چلیاں نی ۔۔۔!
شگناں دے، رنگ مل کے چڑیاں 

دُکھ دے گیت، سناون بیبا ۔۔۔!
گھر گھر عمروں ڈھل کے چڑیاں​