دھیاں ۔۔۔ اقرا ء شریف
دھیاں
( اقراء شریف )
اے ہو وی کیویں سکدا اے؟ تینوں نیئں پتا اسیں پرکھیاں دی عزت دی خاطر اپنی جان وی دین آلے آں،نی پتندرئیے مر جاویں گی اینہاں دے ہتھوں تے نال مینوں وی مروائیں گی،توں ویکھیا نیئں تیری پھوپھی نے طلاق توں بعد دوجا ویاہ نیئں کیتا تے اجے او تاں وسی وی چار مہینے ای سی بھری جوانی سر تے لے کے او بھراواں دے بوہے بیھٹی رہی تے فخر نال اگلی نے گزاری اے بھراواں دا ناں اے برادری وچ فیر پہریں پنچائیت وی نبیھڑدے نیں “۔
‘’بےبے ! اے تے دھرو کیتا اےپھوپھو نے اپنے نال تے اودھے بھراواں نے اودھے نال۔۔’’
‘’ آہو توں جو سیانی جم پئیں ایں اس گھر۔۔۔۔’’
‘’میں سیانی نیئں آں بےبے پر سچ نوں منناں چاہی دا اے, تے آپنے لیئ جد تیکر آپ نہ بولیے کوئی نیئں سوچدا ، دوجے تاں جین دا حق کھو لیندے نیں ‘’
‘’چپ کر نی چپ پیو نے سن لیا تے تیرے نال نال مینوں وی نیئں چھڈنا اس نے’’
‘’بےبے!! ڈر ڈر جینا وی کیہ جینا اے؟ ویسے وی توں تاں عمر ہنڈا لیئ اے اجے تیکر وی ڈر اے تے کیہ ڈر اے تینوں؟’’
‘’ساری عمر اپنی تاں چلائی سو فیر گلے باتے مارنا تِن واری تاں بانھ توڑی سو ہن وی سیال آوے تے پیڑ چھڑ جاندی اے۔۔ ‘’
‘’بےبے توں مار کھاندی ای کیوں سی؟؟ چھڈ کے ٹر جاندی۔۔’’
پنج بالاں نوں کیدھے بوہے لے جاندی تے اگوں بھرا وی تاں پیلیاں لین تیکر ای میٹھے سی ہن تاں جائیے تے او وی منہ پھیر لیندے نیں’’
‘’بےبے ! توں اینے بال جمے ای کیوں سی؟’’
‘’ کیوں جے تیرے پیو نوں پتر دا چاء سی تے میں پتر لیندی لیندی دھیاں دا ویہڑا بھر لیا۔۔تے فیر تیری دادی نے وی نک ساہ کیتا سی کہندی سی تینوں اسیں ویلی نوں کھان واسطے ویاہ لیائیں آں کہ کڑیاں جمن لیئی۔۔۔ ‘’
‘’کیوں بےبے! دھیاں راتی اٹھ اٹھ کھاندیاں نیں جو لوک دھیاں توں ڈردے نیں؟’’
‘’نیئں ویچاریاں نے اٹھ اٹھ کیہ کھانا اے پتر ہووے تے وارث بندا اے جگ تے ناں ہندا اے فیر بوڈھے وارے سہارا وی تاں بندا اےنا۔۔۔ ‘’
‘’بےبے ! دھیاں وارث کیوں نیئں بن سکدیاں؟؟’’
‘’کیوں جے ناں تاں پتراں نال ہندے نیں دھیاں تاں دھن پرائیا ہندیاں نیں ‘’
‘’بےبے! اینہاں نوں پرائیاں کون کردا اے؟’’
کل توں توں یونیورسٹی نیئں جانا گھر بیھ جا بہت پڑھیا لیا اے۔۔۔زور دار آواز میرا کن پھاڑدی ہوئی میرا دل وی چیر گئ