جُگ پُگ ۔۔۔ نین سُکھ
چُگ پُگ
نین سُکھ
” میں ہار “
پہل کر کے ہار پردھان ہویا۔ سجے پاسے لنگوٹیا کبوتر تے کبھی باہی اوہدا مِتر ڈولی۔
رہندیاں دونہہ وی کھیڈنا ہویا، اوہناں نوں جسُو تے پنجُو بننا پیا۔
پنجاں پُگن لئی انگلاں اُگھریاں، مُڑ بویئں تے ماریاں۔ جسو دیاں چار، پنجو دیاں پنج، کبوتر تن، ڈولی دو تے سبھناں توں اخیر تے چار انگلاں رکھدیاں ہار پہلے پُور دی گنتی چھوہی۔ جسو پنجو ہار کبوتر ۔۔۔ ڈولی جسو پنجو ہار کبوتر۔۔۔۔ ڈولی جسو پنجو۔۔۔ہار کبوتر۔۔۔ڈولی جسو پنجو ہار ۔۔۔ ہار پُگ گیا۔ اگلی واری کبوتر پگیا مڑ ڈولی تے اگوں جسو، پنجو رہ گیا، اوہنے مار کھان لئی ہتھ جوڑ لے۔ جیہڑے پُگے اوہناں واری واری چنڈاں ماریاں۔ مارن والا اونا چر ماردا رہندا جدوں تایئں اوہدا وار نہ کھنجدا۔ وار کدوں کھنجدا جدوں جُڑے ہتھ بچن لئی ہیٹھ یاں اُپر ہو جان، چنڈ وج نہ سکے۔ یاں چنڈ وجن لگیاں اک ہتھ اپر دوجا تھلے ہو جائے تے چنڈ بناں وجے وچکاروں لنگھ جائے۔
ہار، کبوتر، ڈولی تے جسو پنجو دے چنگے ہتھ سیکے۔ اگلی وار جسو رہ گیا تے پُگے چونہہ نے جُڑے ہتھاں نوں مارن دا سواد لیا۔ کدی جسو کدی پنجو پگ نہ سکن تے اوہناں نوں ہتھ جوڑ کے مار کھانی پوے۔ اوہناں اک دوجے نوں وی پھنڈیا۔ پِد پِد کے اوہناں نوں وچلی چال دی سمجھ آ گئی تے سیانے ہویاں ” اوئے، اوئے ” دے رولے وچ رو پِٹ کے جان چھڈائی۔جسو ہن کبوتر، کدھرے ڈولی دی جھولی وچ، گل ہار پایا ۔۔۔ کہاراں ، جسو تے پنجو دی اڈیک۔
پنجو اپنے بوہے وچ ڈولی، جھولی اڈ کے بیٹھا۔